Η Βασιλική Κούλη είναι ηθοποιός και μέλος της ομάδας ex.animo, αυτές τις μέρες μας παρουσιάζουν το έργο του Μάτει Βίζνιεκ “Ζητείται Κλόουν Ηλικιωμένος” στο θέατρο Άβατον. Ας την γνωρίσουμε καλύτερα.
Πότε αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός ;
Το 2015, στις αρχές του Σεπτέμβρη, αποφάσισα να κάνω πράξη, αυτό, που από πολύ μικρό παιδί, σφηνώθηκε στο μυαλό μου. Με δύναμη από τη Φιλαδέλφεια… Το παιχνίδι με τα παιδιά της γειτονιάς, της τάξης, της ερασιτεχνικής σκηνής ήταν και θα είναι ο ένας και μοναδικός τρόπος να ζω.
Γιατί σου αρέσει αυτό το επάγγελμα;
Γιατί αγαπώ παράφορα και παράτολμα τους ανθρώπους… Γιατί στο θέατρο τους αγγίζω…
Μίλησε μας πως δημιουργήθηκε η ομάδα ex.animo;
Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή. Τέσσερις άνθρωποι που τους σιγόκαιε η ίδια φωτιά βρέθηκαν την σωστή στιγμή.
Γιατί διαλέξατε αυτό το έργο;
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν… Το έργο αυτό λέξη-λέξη, εικόνα-εικόνα, σκηνή-σκηνή αποκαλύπτει το μαγικό ανεξιχνίαστο ψυχολογικό φάσμα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Πως συναντάει το σήμερα;
Ο Ματέι Βίσνιεκ στο έργο του μας δείχνει την έλλειψη ανθρωπιάς, τον αλληλοσπαραγμό, τα άγρια ένστικτα των ανθρώπων και ότι ο θύτης ανά πάσα στιγμή μπορεί να είναι και θύμα. Μήπως αυτή δεν είναι η κοινωνία μας σήμερα;
Σε φοβίζει ο χρόνος ;
Όχι. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι το μέλλον αλλά να αγαπήσω τον εαυτό μου στο παρόν. Να βρω ποια είναι τα θέλω μου, ποια τα μπορώ μου, ποια τα μου αρέσει και ποια τα περνώ καλά ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
Τι μπορεί να είναι ένας κλόουν;
Είναι ο άνθρωπος, που φεύγοντας από το σπίτι του, ζωγραφίζει στο πρόσωπό του ένα τεράστιο χαμόγελο, το χαρίζει σε όλο τον κόσμο μαζί με τα ζωγραφισμένα ψεύτικα δάκρυα του και λίγο πριν κλείσει την πόρτα του σπιτιού του, τα αφαιρεί, για να κλάψει και να γελάσει με τα αληθινά του δάκρυα.
Ποιο είδος θεάτρου σου αρέσει;
Ο κος Στέφανος Κυριακίδης με έκανε στη σχολή να αγαπήσω πολύ το αρχαίο δράμα.
Τι ονειρεύεσαι για σένα;
Για ‘μένα; Για όλο τον κόσμο ονειρεύομαι… Υγεία και γαλήνη… Απλά πράγματα και μόνο…
Σπουδάζεις και φυσιοθεραπεία, τι είναι αυτή η επιστήμη για σένα; Είναι το χαμόγελο και η ευγνωμοσύνη στα μάτια των ανθρώπων μετά από μια επιτυχημένη θεραπεία. Τα δυο αυτά περικλείουν ολόκληρο το νόημα της επιστήμης που ονομάζεται Φυσικοθεραπεία.
Ποια είναι η ατάκα του έργου που σου έμεινε;
«Καλύτερα να ξέρεις να φεύγεις πρώτος… Γιατί να περιμένεις να σε πετάξουνε οι άλλοι;»
Βιογραφικό Βασιλικής Κούλη.
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1994 και μεγάλωσα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Το 3ο Δημοτικό Σχολείο της, μια “τρελή” δασκάλα και μια αγαπημένη παρέα παιδιών συνετέλεσαν στη δημιουργίας μιας ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας, που θα περνούσαμε όμορφα τις Κυριακές μας και έμελλε να γίνει η δεύτερη οικογένειά μου μέχρι σήμερα. Μεγάλη μου αγάπη από πάντα ο αθλητισμός και συγκεκριμένα ο στίβος και το μπάσκετ. Υπήρξα αθλήτρια του Πανελληνίου, έπαιξα μπάσκετ σε ομάδες της περιοχής μου και ασχολήθηκα και με τη διαιτησία του, ως διαιτητής.
Α! Το 2013 πέρασα στο τμήμα Φυσικοθεραπείας του ΤΕΙ Αθήνας. Τον Σεπτέμβριο του 2015, ύστερα από δυο χρόνιας σκέψης, προσπαθώντας να ξεπεράσω τους φόβους μου αλλά κι να πείσω τον εαυτό μου πως όποια δραστηριότητα κι αν σκαρφιστώ να συμμετέχω, πάλι στο θέατρο θα γυρνούσα βρέθηκα στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γ. Αρμένη.
Αγαπάω πολύ τους ανθρώπους, την επικοινωνία, την αλήθεια τους -ίσως σε υπερβολικό βαθμό- και θέλω να τους ανακαλύπτω, μ’ αρέσει να ελπίζω, να πιστεύω στο καλύτερο, στο ακατόρθωτο και να ονειρεύομαι και το θέατρο μου δίνει την ευκαιρία για όλα αυτά, με τον πιο δύσκολο αλλά και ταυτόχρονα πιο όμορφο τρόπο. Το να ανακαλύπτεις τους ανθρώπους ίσως να μην είναι τόσο δύσκολο, το να πιστέψεις σε αυτούς είναι δύσκολο γιατί η λέξη πίστη κρύβει μέσα της χρόνο, θυσία, αγάπη, αλήθεια, εμπιστοσύνη, εντιμότητα, καθαρότητα και στην ex.animo τα βρήκα όλα αυτά….
