«Έξυπνο και ανατρεπτικό. Η κωμωδία-έρωτας των Καννών!» – LE PARISIEN
Σύνοψη
Τα πάνω κάτω έρχονται στη ζωή του Εργουάν, που ζει καθαρίζοντας ξεχασμένες βόμβες και νάρκες στη γαλλική περιφέρεια, όταν μαθαίνει πως ο πατέρας του δεν είναι ο αληθινός του πατέρας. Παρά τη στοργή για τον άντρα που τον μεγάλωσε, ξεκινάει διακριτικά να ανακαλύψει τον βιολογικό του πατέρα και καταφέρνει να εντοπίσει τον Ζοζέφ, έναν αξιαγάπητο παππούλη. Όταν τα πράγματα μοιάζουν να έχουν μπει σε μια σειρά, μια άλλη αναπάντεχη «βόμβα» χτυπάει τον Εργουάν με τη μορφή της όμορφης Αννά. Μόνο που η Αννά είναι η κόρη του Ζοζέφ…
Δεν μπορείς να διαλέξεις τους γονείς σου. Ή μήπως όχι; Το ερώτημα αυτό γίνεται η κινητήρια δύναμη σε αυτή την τρελή, τρυφερή και ανάλαφρη αισθηματική κωμωδία. Με απολαυστικούς διαλόγους και χαρακτήρες που υποδύονται οι υπέροχοι Φρανσουά Νταμιέν («Οικογένεια Μπελιέ») και Σεσίλ Ντε Φρανς («Η Ομορφότερη Εποχή», «The Young Pope»), το «Για Καλό και Για Κακό» επιλέχθηκε στο απαιτητικό Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του 70ου Φεστιβάλ Καννών.
Σημείωμα της Σκηνοθέτη
Η ιδέα για την ταινία γεννήθηκε από την ιστορία ενός φίλου: όταν πέθανε η μητέρα του, αυτός ο πενηντάρης Βρετόνος ανακάλυψε ότι ο πατέρας του δεν ήταν ο πραγματικός του πατέρας. Όταν χώνεψε τα νέα προσέλαβε έναν ντετέκτιβ, ο οποίος, μετά από αρκετούς μήνες έρευνας, βρήκε τον βιολογικό του πατέρα, έναν ηλικιωμένο άντρα που ζούσε κι αυτός στην Βρετάνη. Πατέρας και γιος άρχισαν σιγά-σιγά να νιώθουν στοργή ο ένας για τον άλλο, η οποία εξελίχτηκε σε μια πολύ δυνατή σχέση, αλλά όλο αυτό το κράτησαν, αρχικά, κρυφό από τον «πρώτο» πατέρα. Τώρα πια, ο φίλος μου έχει δύο πατέρες. Βρήκα την ιστορία του τόσο συγκλονιστική που ζήτησα την άδειά του για να την χρησιμοποιήσω.
Το «Για Καλό και Για Κακό» είναι μια διπλή ιστορία αγάπης: η πρώτη είναι η κλασική ερωτική ιστορία με ανυπέρβλητα εμπόδια ανάμεσα σ’ έναν άντρα και μια γυναίκα, και η δεύτερη είναι μια αντισυμβατική ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δύο άντρες, έναν πατέρα και τον γιο του, που ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλον.
Προσπαθώ να μη σκέφτομαι έναν συγκεκριμένο ηθοποιό όταν γράφω το σενάριο. Συχνά φαντάζομαι στους ρόλους ηθοποιούς που δεν είναι πια μαζί μας: οι συν-σεναριογράφοι μου κι εγώ σκεφτόμασταν πως ο Ιβ Μοντάν θα ήταν ιδανικός για αυτήν την ταινία – είναι σημαντικό όταν δουλεύεις σε μία ομάδα να έχουν όλοι την ίδια εικόνα στο μυαλό τους. Η επιλογή του πρωταγωνιστή ήταν πολύ εύκολη: ο Φρανσουά Νταμιέν είναι ένας από τους ελάχιστους ηθοποιούς της γενιάς του που διαθέτει ταυτόχρονα ένα επιβλητικό παρουσιαστικό και μια σχεδόν παιδική ευαισθησία. Για την Αννά, ήθελα μια ηθοποιό που να δείχνει δυνατή, ώριμη και να εκπέμπει έναν έντονο ερωτισμό. Άλλωστε, ήθελα από καιρό να δουλέψω με την Σεσίλ Ντε Φρανς. Δε θα ξεχάσω ποτέ τον ενθουσιασμό των συνεργατών μου, αλλά και των άλλων ηθοποιών, όταν τους ανακοίνωσα ότι ο Αντρέ Βιλμς είχε δεχτεί να παίξει τον ρόλο του Ζοζέφ. Η Σεσίλ ονειρευόταν να δουλέψει με έναν ηθοποιό που αισθάνεται εξίσου άνετα στη σκηνή του θεάτρου όσο και σε ταινία του Καουρισμάκι, κι ο Φρανσουά σύντομα «υπέκυψε στη γοητεία» του, γεγονός που αναμφίβολα δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες για να καλλιεργήσουν την σχέση πατέρα – γιου στην ταινία.
