Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ
3ο Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού
“Compartments Dance Project”
Ύστερα από δύο επιτυχημένες διοργανώσεις, το 3ο Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού «Compartments Dance Project» πραγματοποιείται φέτος αναβαθμισμένο στην Αμαξοστοιχία – Θεάτρο το Τρένο στο Ρουφ καθημερινά από την Κυριακή 16 έως και την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018.
Το Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού «Compartments Dance Project» διοργάνωσε για πρώτη φορά η δημιουργός της Αμαξοστοιχίας – Θεάτρου Τατιάνα Λύγαρη το 2016, ως αυτόνομο φεστιβάλ μετά από την εντυπωσιακή αντιπροσώπευση και τα δημιουργικά αποτελέσματα που παρουσίασε ο σύγχρονος χορός στο επιτυχημένο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών «Τα 12 Κουπέ».
Στο επίκεντρο του Φεστιβάλ βρίσκεται το New Wagon με τα 12 μικρά «διαμερισματάκια» του (compartments) αλλά χορευτικές performances φιλοξενούνται και στα υπόλοιπα βαγόνια, στο νέο υπαίθριο stage της Αποβάθρας, στο Cargo-Wagon αλλά και σε κάθε απρόβλεπτο χώρο της Αμαξοστοιχίας.
Για ένα συνεχόμενο 15ήμερο, οι χορευτές παρουσιάζουν τις χορευτικές performances τους, συλλειτουργούν με τους αντισυμβατικούς σκηνικούς χώρους του Τρένου στο Ρουφ, «συνομιλούν» μαζί τους και αλληλοεπιδρούν με τους θεατές χρησιμοποιώντας κάθε μορφή τέχνης. Το μη κλασικό σκηνικό περιβάλλον, η εγγύτητα του χορευτή με τον θεατή-συνεπιβάτη, η οικειότητα της ιδιωτικής ατμόσφαιρας εξάπτουν την φαντασία και προκαλούν μία έκρηξη δημιουργικότητας προσφέροντας μια ανεπανάληπτη εμπειρία τόσο στους θεατές όσο και στους καλλιτέχνες.
Πηγή έμπνευσης αποτελούν θεματικές και έννοιες που εμπεριέχονται σ’ ένα «ταξίδι» κυριολεκτικά και μεταφορικά όπως η αναχώρηση, η άφιξη, η φυγή, η επικοινωνία, η συνύπαρξη, η διαδρομή, ο σταθμός, η αντάμωση, η αναψυχή, η μετανάστευση, ο αποχωρισμός, ο αποχαιρετισμός. Φέτος, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο θεματικός άξονας των performances και οι αναζητήσεις των νέων καλλιτεχνών κινούνται σε πιο υπαρξιακές και προσωπικές «διαδρομές», αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας κοινωνίας που επιθυμεί να επαναπροσδιοριστεί και αναζητά την αφετηρία για να χαράξει μια καινούργια πορεία.
Όλες οι performances παρουσιάζονται καθημερινά από τις 20:00 και για ένα συνεχές 15ήμερο.
PERFORMANCES
Καθημερινά από Κυριακή 16 έως και Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018 σε ένα κυλιόμενο πρόγραμμα από τις 20.00.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Απαραίτητη προϋπόθεση η προμήθεια δελτίων εισόδου. Έναρξη διανομής δελτίων εισόδου για τις performances τής κάθε ημέρας από 19:00 στο ταμείο της Αμαξοστοιχίας. Μέγιστος αριθμός δελτίων εισόδου 3 ανά άτομο/ανά ημέρα βάσει διαθεσιμότητας θέσεων.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ
Τηλ. 210 5298922 (κατά τις ημέρες και ώρες του Φεστιβάλ)
Σιδηροδρομικός & Προαστιακός Σταθμός Ρουφ
επί της Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως
10’ με τα πόδια από το ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός
Free Parking & Wi-Fi
ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΣ
https://web.facebook.com/FestivalCompartmentsDanceProjectYoungArtists/
www.facebook.com/ToTrenoStoRoufRailwayCarriageTheatre
https://twitter.com/ToTrenoStoRouf
σύλληψη ιδέας / εικαστική σκηνοθετική επιμέλεια Φωτεινή Κωστάκου, χορογραφική σύνθεση Αλίκη Σπανού, ερμηνεία Φωτεινή Κωστάκου, Αλίκη Σπανού, μουσική ερμηνεία / φλάουτο Ειρήνη Στάμου
Με έμπνευση ένα έργο του Νταλί ζωντανεύει μία γυναικεία μορφή. Πρόκειται για μία ιδιόμορφη θεά της φύσης; Ή για μια βασίλισσα της νύχτας που έχει χάσει τα στολίδια της και τα αναζητά εναγωνίως μέσα από την περιπλάνηση σε έργα τέχνης; Συντροφιά σε κάθε κίνηση το φλάουτο με λυρικές μελωδίες που ηχούν ζωντανά και δρουν καταλυτικά αλλά και απόλυτα βιωματικά σ’ αυτό το παράξενο ταξίδι αυτογνωσίας.
Dead Can Dance
Αντώνης Ιωαννίδης
χορογραφία Αντώνης Ιωαννίδης, ερμηνεία Ηλιάνα Ανέστη, Αντώνης Ιωαννίδης, Χάρης Μαγειρίδης, Μαρία Μάργαρη, Μυρτώ Μουρίκη, Παναγιώτης Τσαρουχάς
Σε μια πόλη ζωντανών-νεκρών, έξι «μολυσμένοι» περιφέρονται εξαντλημένοι σε διάφορα σημεία της πόλης προσπαθώντας να επιβιώσουν χωρίς να τα καταφέρνουν. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να ξανάρθουν στη ζωή. Χρειάζονται όμως δυνάμεις που μόνο οι ζωντανοί που βρίσκονται γύρω τους μπορούν να τους δώσουν. Θα τα καταφέρουν;
HER
enRoute Dance co.
ιδέα Χριστίνα Καρπούζου, συνδημιουργία / χορογραφία Μυρτώ Δελημιχάλη, Χριστίνα Καρπούζου, Βαρβάρα Μπαρδάκα, Πωλίνα Χρυσάφη, πρωτότυπη μουσική σύνθεση Γλαύκος Σμαριανάκης. enRoute Dance co.: Μυρτώ Δελημιχάλη, Χριστίνα Καρπούζου, Βαρβάρα Μπαρδάκα, Πωλίνα Χρυσάφη
Με μια προσέγγιση, συχνά σαρκαστική ή και κωμική, τέσσερις προσωπικές ιστορίες επικοινωνούν μεταξύ τους από τη συναισθηματική-ψυχολογική κατάπτωση μέχρι την ανάκαμψη. Η σπονδυλωτή αυτή αφήγηση και ο σωματικός διάλογος αφορούν στους φόβους, τα προβλήματα στις ερωτικές σχέσεις και τα άγχη που αντιμετωπίζει μια νέα σύγχρονη γυναίκα στην προσπάθειά της να ανθίσει και να εξελιχθεί ζώντας σε μια επιβαλλόμενη κοινωνική συνθήκη έμφυλων στερεοτύπων. Η αφήγηση στοχεύει στην αποφόρτιση του συναισθηματικού αυτού βάρους καθοδηγώντας τις performers να φθάσουν από το σημείο μηδέν σε μια κατάσταση ανακούφισης και στιγμιαίας ελευθερίας.
In between
Εύα Μιχαηλίδου – Θωμαΐς Μυτακίδου
χορογραφία / ερμηνεία Εύα Μιχαηλίδου, Θωμαΐς Μυτακίδου
Η αρχή της διαδρομής. Όλα ξεκινούν με αυτό το ταξίδι. Ο καθένας πορεύεται μόνος του. Έχει τη δική του διαδρομή. Αλλά το ταξίδι γίνεται πιο ενδιαφέρον όταν συμβεί μια μικρή συνάντηση, κι έστω για μια στιγμή καταφέρουν οι συνεπιβάτες να πορευθούν παράλληλα. Πώς το ταξίδι μπορεί να γίνει κοινωνική συνεύρεση μέσα από την κίνηση; Το τρένο βρίσκεται σε κίνηση. Πώς θα ήταν το ταξίδι αν βρίσκονταν σε κίνηση και οι επιβάτες; Το εγώ γίνεται εμείς σε λίγες ώρες και οι ιστορίες των ανθρώπων μοιράζονται και δίνουν τη σκυτάλη στα επόμενα ταξίδια.
MIRROR ME
Ειρήνη Τσιμπραγού
χορογραφία Ειρήνη Τσιμπραγού, ερμηνεία α’ διανομή Γωγώ Παπαβασιλείου, Ειρήνη Τσιμπραγού, β’ διανομή Ελένη Πιπέρου, Δήμητρα Χαραλαμπίδου
Μια performance με μάτια κλειστά. Απομονώνοντας την αίσθηση της όρασης, οι χορευτές προσπαθούν να έρθουν πιο κοντά με τον συνειδητό τους εαυτό και να αναπτύξουν μεταξύ τους μια βαθύτερη επικοινωνία πέραν της οπτικής, με στόχο να επιτύχουν την ίδια σύνδεση και με το κοινό. «Η συνείδηση είναι η ατομική κρίση» σύμφωνα με τον Ευριπίδη. Κι όμως, πολλές φορές όταν καλούμαστε να κρίνουμε τον εαυτό μας, γινόμαστε τόσο αυστηροί ώστε να ευνουχίζουμε κάθε πιθανό βήμα προς την αυτοβελτίωση. Φαινόμαστε ικανότεροι μέσα από τα μάτια των ανθρώπων που κινούνται γύρω μας. Οι φίλοι συχνά έχουν μια πιο καθαρή εικόνα. Το ‘‘Mirror me” ερευνά την εικόνα του εαυτού μας μέσα από τα μάτια των άλλων.
MR GINGERBREAD MAN
Ζωή Ευσταθίου
σύλληψη / χορογραφία / ερμηνεία Ζωή Ευσταθίου, μουσική σύνθεση Fabian Fiorini, Αka Moon
Μια γυναίκα ξεκινάει το ταξίδι της παίρνοντας μαζί μόνο τα παιδικά́ της όνειρα. Παρά τα 35 της χρόνια, βασίζεται μόνο στο παιδικό́ της παρελθόν. Μια γυναίκα της απομόνωσης, που επέλεξε να ζει μόνη της. Αυτό́ το «περίεργο» πλάσμα, στιγματισμένο απ’ όλους τους αγαπημένους της, γνωρίζει πολύ́ καλά́ πως να κρυφτεί́. Έχοντας εξαντλήσει όλες τις στρατηγικές διαχείρισης της μοναξιάς της, μοιράζεται μαζί́ σας τη «μοναδικότητά́» της. Εμπνευσμένο από το αγγλικό παραμύθι ‘‘Gingerbread Man’’, αυτό́ το μπισκοτανθρωπά́κι ταυτίζεται με τη ζωή́ μιας γυναίκας που έμαθε τελικά να ζει χαμένη μέσα στην παιδικότητά της.
SEE_THROUGH
Γιάννα Αλαμάνου, Ξένια Σταθούλη
ιδέα / χορογραφία / ερμηνεία Γιάννα Αλαμάνου, Ξένια Σταθούλη
Δύο άνθρωποι ξυπνούν στο βαγόνι ενός τρένου. Στην προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, αντιμετωπίζουν μια μεγάλη έκπληξη. Η θεωρία του βιοκεντρισμού περιέχει την αντίληψη ότι η ζωή δεν τελειώνει με τον θάνατο του σώματος, αλλά μπορεί να διαρκέσει για πάντα με τη μετανάστευση της ψυχής. (Dr. Robert Lanza)
TRAVELIFE
Ξένια Κοντομανώλη
χορογραφία / ερμηνεία Ξένια Κοντομανώλη
Travelife, το ταξίδι του ανθρώπου από μια φάση ζωής σε μια άλλη, από στόχο σε στόχο, από σταθμό σε σταθμό. Κάθε σταθμός είναι μια στάση απαραίτητη για την ολοκλήρωση του ταξιδιού. Ένα σόλο επικεντρωμένο στις σωματοποιημένες έννοιες και στις σωματικά εγγεγραμμένες αναμνήσεις.
“ΑΝΑ | ΑNA”
Εύα Ευαγγελινού, Μαρί Κασσαπιάν
δημιουργία / ερμηνεία Εύα Ευαγγελινού, Μαρί Κασσαπιάν
Σημείο αφετηρίας αποτέλεσε η ανάγκη για μία έρευνα σχετικά με την οικειότητα που έχουμε με το σώμα μας. Ξεκινώντας από απλές κινήσεις που οριοθετούνται από την ανατομία του σώματος, ανακαλύπτουμε πως η μορφή ορίζει τη λειτουργία του και το αντίστροφο. Στην πορεία, προκύπτουν καμπύλες διαδρομές που, καθώς διαγράφονται αρκετές φορές και με διαφορετικούς τρόπους, δημιουργούν ένα αίσθημα φροντίδας και ανατροφοδότησης. Σε ποιο βαθμό ενσυναίσθησης ή σύνδεσης βρισκόμαστε σε μια τέτοια κατάσταση; Αυτή η συνειδητοποίηση μαζί με την κυκλική κίνηση, την επαναληπτικότητα και τον ρυθμό, διαμορφώνουν το ερευνητικό πεδίο.
Α+-TOMO
Triquetra
χορογραφία ομάδα Triquetra, ερμηνεία Αγγελική Κατσανιώτη, Έλενα Κρικλάνη, Κατερίνα Πυρινή, κοστούμια / παραγωγή ομάδα Triquetra
Διαδρομή και συνύπαρξη… Τρεις άνθρωποι, τρεις διαδρομές, τρία διαφορετικά σημεία εκκίνησης… Τι τους έφερε κοντά, ανάμεσα σ’ ένα πλήθος ατόμων; Πώς γίνεται οι διαδρομές τους να τέμνονται και τελικά να καταλήξουν σε μία κοινή διαδρομή; Πώς γεννήθηκε ένας κοινός, αδιαίρετος πυρήνας ενός ατόμου; Σαν «άλλα» πρωτόνια, νετρόνια και ηλεκτρόνια διαγράφουν «αιθέριες» διαδρομές ωθώντας έτσι την ανθρώπινη συνύπαρξη στην πλήρη συνειδητότητα.
ΜΑΖΙ ΜΟΥ…
Κωνσταντίνα Βασιλάκη
σύλληψη / χορογραφία Κωνσταντίνα Βασιλάκη, ερμηνεία Κωνσταντίνα Βασιλάκη, Κατερίνα Κληροδέτη
Πώς μπορώ να ταξιδέψω μακριά μου; Να υπερβώ τα όριά μου; Θα κρατήσω απόσταση από μένα, για εμένα. Θα αφήσω πίσω σκέψεις, συναισθήματα, θα φύγω από το σώμα μου, θα συγκρουστώ με αυτό. Για να μπορέσω να ξεπεράσω τον εαυτό μου, να παλέψω με αυτόν ή μήπως να τον αγαπήσω;
ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΑ ΦΩΤΑ / DON’T TURN OFF THE LIGHTS
Ομάδα Αήρ
σύλληψη / χορογραφία / ερμηνεία Oμάδα Αήρ (Μαρία Βάθη, Κατερίνα Κληροδέτη)
Είναι επίμονη. Μπορεί να μοιάζει σαν σκοτεινή άβυσσος, σαν καταιγίδα χωρίς τελειωμό ή σαν φυλακή που έχει παγιδεύσει το μυαλό σου. Κρύβεται πίσω από τα φώτα της προβολής, πίσω από κλειστές πόρτες και κανένας άλλος δεν μπορεί να δει το κακό που έχει προκαλέσει. Μαζί της οι μέρες φαίνονται μεγάλες και οι νύχτες ακόμα μεγαλύτερες. Το μόνο που θέλεις είναι να τρέξεις μακριά της και παλεύεις ψάχνοντας τον τρόπο. Μην τη φοβηθείς! Και κυρίως μην κλείσεις τα φώτα, κράτησε τα ανοιχτά, δες μέσα σου, δες καθαρά, γιατί αλλιώς δεν θα έχεις την ευκαιρία να φύγεις μακριά της.
ΜΟΙΡΕΣ
Quo Vadis Dance Company
ιδέα Ζαφειρία Τσιρακάκη, Βίκυ Φίλιππα χορογραφία Quo Vadis, ερμηνεία Ευφροσύνη Αρκουλάκη, Ζαφειρία Τσιρακάκη, Βίκυ Φίλιππα, παραγωγή Quo Vadis
Όντα δεμένα με αόρατες κλωστές. Από τη γέννησή τους ή μήπως ήδη από τη σύλληψή τους, της πρώτης προβολής του ακόμη «άυλου» στον κόσμο των ζωντανών; Άλλοι από αυτές υποκινούνται, άλλοι αντιστέκονται. Όπως και να ’χει, η παραμικρή τους κίνηση πλέκει νήματα ιστορίας, της ιστορίας τους. Ταξιδεύουν στο μονοπάτι της μοίρας που έτυχε στον καθένα, όταν ήρθε σ’ αυτόν τον κόσμο. Κάποιοι λένε ότι φτιάχνουμε μόνοι μας τη μοίρα μας. Κάποιοι άλλοι πως ο καθένας έχει το δικό του πεπρωμένο από το οποίο είναι αδύνατο να ξεφύγει. Τρεις γυναίκες μεταμορφώνονται σε Μοίρες της αρχαιότητας, μέσα από το πάντρεμα, χορογραφικά και κινησιολογικά, μεταξύ της ιαπωνικής παραστατικής τέχνης butoh, του σύγχρονου χορού και του χοροθεάτρου.
Ο ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΑΓΟΝΙΟΥ
Versus It
σύλληψη / χορογραφία Χρήστος Σάντα Μαρία, επιμέλεια / κείμενα Άντα Παπαράπτη, ερμηνεία Θάλεια Αγαπάκη, Ορέστης Αλεξιάδης, ∆ημήτρης Γεωργαράκος, Χρήστος Σάντα Μαρία, Σοφία Κούρτεση, Κλεομένης Χρύσανθος, παραγωγή Versus It
Περπατάς στην αποβάθρα και στο βάθος ένα κουπέ σου γνέφει. Όταν κοιτάξεις μέσα διακρίνεις στα σωθικά του οντότητες που διεκδικούν χώρo, προσοχή και πληρότητα. Μια ομάδα επτά ατόμων, όπου κάθε ένα άτομο συμβολίζει ένα τραύμα, έναν λεκέ, μια ανεκπλήρωτη κατάσταση. Τα παράθυρα του βαγονιού μετατρέπονται σε καθρέφτες. Μπορούμε να κοιτάξουμε και να αναγνωρίσουμε αυτό που βλέπουμε ή να αφεθούμε να μας οδηγήσουν κάπου όπου δεν έχουμε ξαναπάει;
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Νάσσια Γιαννακοπούλου
χορογραφία Νάσσια Γιαννακοπούλου, σκηνοθεσία Νάσσια Γιαννακοπούλου, Αγγελική Μπάτσου, κείμενα Αγγελική Μπάτσου, ερμηνεία Νάσσια Γιαννακοπούλου, Γιώργος Παπαδόπουλος, Νίκος Παπαδόπουλος
Μέσα από την ατμόσφαιρα ενός σταθμού, με μια βαλίτσα στο χέρι, το ταξίδι για την ξενιτιά της σημερινής ζωής ξεκινά. Αναμνήσεις, κρυμμένες σκέψεις και συναισθήματα αποκαλύπτονται τη στιγμή του αποχαιρετισμού, με κοινή συνιστώσα τη γλυκόπικρη σχέση μιας κοινής ζωής, η οποία διαλύεται. Ο χορός, η μοναξιά του χωρισμού προσωποποιημένη, σμιλεύει το κείμενο και το μετατρέπει σε ενέργεια.
TΟ ΜΟΝΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΤΑΞΕΙΔΙΟΝ
Ηλίας Μπαγεώργος
Ι.To Mόνον Της Ζωής Του Ταξείδιον
χορογραφία Ηλίας Μπαγεώργος, βοηθός χορογράφου Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, δραματουργία / μουσική επιμέλεια Άρης Μπαγεώργος, κοστούμια Francesco Infante, ερμηνεία Francesco Infante, Ervis Likmeta, Κατερίνα Βλάχου, Τάσος Γρηγοριάδης, Σαββίνα Ιωακειμίδου, Ειρήνη Καρφίτσα, Έφη Καραγιαννοπούλου, Χρυσαυγή Κάτσικα, Λίνα Κορόρου, Χαρά Κουκούδη
Μια ιστορία εμπνευσμένη από το διήγημα του Γ. Βιζυηνού «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον». Ένα παραμύθι που περιγράφει τη ζωή του ανθρώπου. Υπερρεαλισμός που αντικατοπτρίζει τη λαϊκή παράδοση δοσμένος με την απλοϊκή μαεστρία ενός παιδικού μυαλού και την ευαισθησία του συγγραφέα. Η ασυμφωνία μεταξύ φύλου και κοινωνικής εικόνας, οι διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες κι οι ανθρώπινες ιδιοσυγκρασίες έχουν τελικά, ανά εποχή, το δικό τους Δίκαιο, τη δική τους Ηθική και τη δική τους Ψυχολογία. Σήμερα το να ντύσεις ένα αγόρι με κοριτσίστικα ρούχα είναι αποκρουστικό, πριν από 200 χρόνια ήταν σωτήριο. Μια στυγνή πραγματικότητα μ’ έναν έντονο πόθο για ταξίδι. Το ταξίδι ξεκινάει από την επιθυμία σου γι’ αυτό. «Όλον τον κόσμο γύρισες μα τίποτα δεν είδες» όπως λέει και ο ποιητής Καββαδίας.
ΙΙ.Σφιλάτσο
επιμέλεια Άρης Μπαγεώργος ερμηνεία Αθηνά Παπαχαραλάμπους, Στέφανος Πουρνατζής, Μανιάτη Ρένια, Λίλα Σαβουηλίδου, Βασιλική Σαγώνα, Άγγελος Σπαής, Ίριδα Τζάβα, Ειρήνη Τσεκερίδου, Νικόλας Φουρτζής
Mία χορευτική παράσταση εμπνευσμένη από το ποίημα του Νίκου Καββαδία «Ο Λύχνος του Αλαδίνου». Μια αντιστοιχία νοηματική με το έργο του Γ. Βιζυηνού «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον». Ο άνθρωπος που πέρασε όλη του ζωή ταξιδεύοντας στη θάλασσα, γνώρισε χώρες εξωτικές κι άλλους ανθρώπους αλλά ταξίδεψε λιγότερο από τον μαθουσάλα παππού στο διήγημα του Βιζυηνού. Το παράδοξο παντρεύεται με την πραγματικότητα αντικατοπτρίζοντας τη ζωή. Ίσως τελικά να είναι η ανάγκη του ανθρώπου να ταξιδεύει παράλληλα με την πραγματικότητα. Ένας ευφημισμός. Η τάση του ανθρώπου να ωραιοποιεί τα πράγματα, το ένστικτο της επιβίωσης, όπως ο μεγάλος τρικυμιώδης ωκεανός που ονομάστηκε Ειρηνικός.
ΟΙ PERFORMANCES ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
Dali’ s “Drama queen”
Art Fantaisie
