Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών
71ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών
O Nicolas Cage στην ερμηνεία της ζωής του, The Playlist
Εντελώς ασυμβίβαστο όραμα, Slash Film
Εξωφρενικά βίαιο και αιθέρια όμορφο. Αξέχαστο, The Village Voice
Αυτόνομο σε μία δική του δαιμόνια διάσταση του τρόμου, The Telegraph
Εκπληκτικό, Indiewire
Μαγικό, Sight and Sound
Mandy
Ο ελληνικής καταγωγής Panos Cosmatos (Beyond the Black Rainbow) καταθέτει, μόλις με τη δεύτερη ταινία του, ένα αισθητικά συγκλονιστικό έργο με μοναδικό όραμα και αριστοτεχνική εκτέλεση. Ο Nicolas Cage αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο σ΄ αυτό το αιματηρό, ψυχεδελικό, κολασμένο οδοιπορικό, ένα μακελειό αφιερωμένο στην τέχνη του φανταστικού και ντυμένο με τη μουσική του σπουδαίου Johann Johannsson. Η ταινία έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές, έχει κλέψει τις καρδιές του κοινού και κατέχει ήδη τη θέση ενός cult αριστουργήματος με σκηνές που θα αφήσουν το σημάδι τους στο σινεμά.
Σύνοψη
- Ο Red και η Mandy, ένα περιθωριακό και αγαπημένο ζευγάρι, ζουν γαλήνια στο δάσος, μέχρι που το καταφύγιο τους δέχεται ανελέητη επίθεση από μία παρανοϊκή θρησκευτική σέκτα με επικεφαλής τον σαδιστή Jeremiah. Ο Red επιβιώνει και εξαπολύει ένα μανιασμένο ανθρωποκυνηγητό που κορυφώνεται σε αιματοκύλισμα.
Διάρκεια: 121′
25 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους από τη Feelgood
Σκηνοθετικό σημείωμα
Μου αρέσει να σκέφτομαι το Mandy σαν ένα έργο ναΐφ τέχνης. Μία δυνατή ανάμνηση του παρελθόντος μου και της τέχνης, της μουσικής και των ταινιών που αγάπησα μεγαλώνοντας.
Συνέλαβα την ιδέα του Mandy ταυτόχρονα με την πρώτη μου ταινία, το Beyond the Black Rainbow, αμέσως μετά τον θάνατο του πατέρα μου. Όταν ο κόσμος μου, όπως τον ήξερα, έφτασε σε ένα τέλος και το πένθος για τον θάνατο της μητέρας μου μία δεκαετία νωρίτερα, αναδύθηκε στην επιφάνεια και με πλημμύρισε. Η πρώτη μου ταινία πραγματεύτηκε τα συναισθήματα της μεταμέλειας και της ενοχής, το να αφήνω τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω. Το Mandy έχει να κάνει με την οργή και την απόγνωση που ακολουθεί.
Στην πρώτη ταινία, αποπειράθηκα να εξασκήσω την αυτοκυριαρχία σε όλες μου τις διαστάσεις για να δημιουργήσω ένα πολύ ελεγχόμενο και καθορισμένο σύμπαν. Στο Mandy αφήνομαι λίγο, επιτρέποντας στα καλλιτεχνικά μου φετίχ, στα πάθη και την προσωπικότητα μου να ανθίσουν μέσα στα πλαίσια της ταινίας.
Αν η πρώτη ταινία ήταν μία εισπνοή, η δεύτερη ταινία είναι μια εκπνοή.
Η μητέρα μου καλλιέργησε τη δημιουργικότητα μου και ο πατέρας μου με έμαθε τις πρακτικές αλήθειες της κινηματογραφικής διαδικασίας. Και οι δύο είναι παρόντες στην ταινία. Οι δύο μου ταινίες έχουν πολλά στοιχεία των γονιών μου, όπως τους ήξερα. Είναι τα δύο μισά της ίδιας οντότητας.
Panos Cosmatos
Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη
Ποιες ήταν οι πρώιμες εικόνες που ήρθαν στο μυαλό όταν αρχίσατε να φαντάζεστε τον κόσμο και τους χαρακτήρες της ταινίας;
Πραγματικά καλή ερώτηση. Δεν ξέρω. Ο τρόπος που δουλεύω είναι ότι αποκτώ μία εμμονή σε ένα απλό είδος, όπως η εκδίκηση ή κάτι τέτοιο και μετά αρχίζω να βάζω επίπεδα από πάνω, σκέψεις και ιδέες. Μετά η ιστορία αρχίζει να χτίζεται. Νομίζω ότι το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω ήταν ίσως η σκηνή της μάχης με τα αλυσοπρίονα.
Ήρθε φυσικά, αλλά ήθελα να δω κι άλλα πράγματα. Συνήθως οι μάχες με τα αλυσοπρίονα μοιάζουν δυσκίνητες, λόγω του βάρους των μηχανών, αλλά ήθελα να τους δώσω την αίσθηση της ξιφομαχίας. Μεγάλο μέρος της ταινίας άρχισε με την Mandy και χτίστηκε γύρω της και πάνω στην αντίληψη της για τον κόσμο.
Είναι εμφανής ο έντονος δεσμός ανάμεσα στην Mandy και τον Red στο πρώτο μέρος. Πώς αποτυπώσατε την αγάπη που νιώθουν ο ένας για τον άλλον;
Ήθελα να είμαι γνήσιος και να νιώθω ότι είμαι μαζί τους στο δωμάτιο. Οπότε ήταν πολύ οικείος ο τρόπος, σαν να παίρνεις μέρος σε μία ιδιωτική συζήτηση. Όταν κάναμε γύρισμα, είχαμε κανονίσει τα πάντα ώστε να γυρίσουμε αυτή τη σκηνή που βλέπουν τηλεόραση με ένα στήσιμο. Έδωσε μία θερμή και εγκάρδια αίσθηση αυτό, με την έννοια ότι όλοι έχουμε τη συνήθεια να καθόμαστε και να τρώμε βλέποντας τηλεόραση (γελάει).
Κοινότοπο και ρομαντικό.
Σωστά. Οι περισσότερες ιστορίες αγάπης δεν έχουν να κάνουν με άλογα και ιππότες. Τηλεόραση βλέπουν.
Ποια ήταν τα θέματα που θέλατε να εξερευνήσετε στο Mandy;
Είχα εστιάσει στις χειροπέδες που έχουν οι άνθρωποι, στο πώς κάποιοι παρουσιάζονται στον κόσμο όπως ο Jeremiah. Αυτό μου ήρθε στο μυαλό σχετικά νωρίς. Αλλά συνήθως κάτι τέτοια απλώς έρχονται οργανικά όταν δουλεύεις το προσχέδιο σου. Μετά αποφασίζεις τι θα τονίσεις και ποια θα βάλεις στο παρασκήνιο.
Αφού αρχικά ο Nicolas Cage αρνήθηκε τον ρόλο του Jeremiah και δέχτηκε τον ρόλο του Red Miller, πώς προχωρήσατε από εκεί και πέρα;
Μόλις ο Nic κατάφερε να έρθει στο Βέλγιο, αφού ξεπέρασε έναν τραυματισμό στο πόδι και τελείωσε μια άλλη ταινία, περάσαμε χρόνο μαζί διαβάζοντας το σενάριο. Αμέσως χαράξαμε το μονοπάτι του χαρακτήρα που είναι κανονικός και μετά όλα πάνε στραβά και μεταμορφώνεται σε έναν ημίθεο, ένα τέρας του πολέμου, ένα γκόλουμ, ενεργεί με ελεύθερη βούληση σε αυτό τον μάταιο κόσμο. Έτσι εξελίχθηκε ο χαρακτήρας, μέσα από συζητήσεις που κάναμε μεταξύ μας.
Πώς ήταν όταν γυρίσατε τη σκηνή που καταρρέει ο Red στην τουαλέτα; Δημιουργήσατε κάποια ατμόσφαιρα για να βάλετε τον Cage στο κλίμα;
Όταν έχεις χαμηλό προϋπολογισμό, δεν έχεις την πολυτέλεια να δημιουργήσεις κλίμα. Δεν έχεις τον χρόνο. Απλώς αφήνω χρόνο στους ηθοποιούς να ερμηνεύσουν τους μονόλογους και τις σκηνές με διαφορετικούς τρόπους χωρίς να πιέζονται να ολοκληρώσουν.
Μία τέτοια σκηνή ήταν και αυτή. Είχαμε μάλιστα μόνο δύο λήψεις. Έκανε μία λήψη και μετά έκανα μερικές παρατηρήσεις για να κάνει πιο γρήγορη τη μετάβαση και ξαναέκανε τη λήψη. ‘Ηταν μαγικός.
Ποιες ήταν οι προκλήσεις όταν γυρίζατε τη μάχη με τα αλυσοπρίονα;
Μάχη με αλυσοπρίονα; Θα το περιέγραφα ως κόλαση. Είχαμε μόνο μία νύχτα για αυτή τη σκηνή, πράγμα τρελό, ψυχωτικό. Αλλά βασικά, από την αρχή, είχαμε προσχεδιάσει πώς θα το κάναμε. Από θαύμα, τα καταφέραμε χάρη στο συνεργείο. Χρειαζόμασταν μία μηχανή που έβγαζε αέρα και καπνό και χάλαγε συνέχεια.
Παρόλο που δουλέψατε με βιασύνη και χαμηλό προϋπολογισμό, οι εικόνες έχουν κάτι μεγαλειώδες και το ταξίδι του Miller μοιάζει επικό. Πώς το καταφέρατε αυτό;
Έχει να κάνει με αυτό που δεν δείχνεις. Συχνά όταν έχεις χαμηλό προϋπολογισμό, μία από τις καλύτερες συμβουλές που έχω ακούσει και την έχω στο μυαλό μου είναι ότι «αυτό που δεν δείχνεις είναι εξίσου σημαντικό με αυτό που δείχνεις». Για μένα, σημαίνει ότι πρέπει να δημιουργήσεις μία αίσθηση μεγαλύτερης κλίμακας με το να είσαι ακριβής σε αυτά που δείχνεις και να χτίσεις στο μυαλό του θεατή ότι το εύρος είναι πολύ πιο μεγάλο, με ρεαλιστικό τρόπο.
Πηγή: https://www.slashfilm.com/panos-cosmatos-interview-mandy/
Panos Cosmatos
Ο Panos Cosmatos γεννήθηκε στη Ρώμη στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Ο πατέρας του ήταν Έλληνας σκηνοθέτης και η μητέρα του Σουηδή πειραματική καλλιτέχνης. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια ταξιδεύοντας τον κόσμο, μέχρι να εγκατασταθεί στον Καναδά. Το 1980, η οικογένεια έζησε για έναν χρόνο στο Μεξικό, όπου ο Cosmatos εκτέθηκε στις αλλόκοτες, τοπικές ερμηνείες της αμερικάνικης ποπ κουλτούρας, οι οποίες άφησαν το σημάδι τους στη δημιουργική του ζωή.
Μεγάλωσε στα απομονωμένα προάστια του Vancouver Island τη δεκαετία του ’80, όπου ανέπτυξε εμμονή με την κουλτούρα του heavy metal, της τέχνης του φανταστικού, της επιστημονικής φαντασίας και των ταινιών τρόμου.
Μετά τον θάνατο της μητέρας του, κύλησε σε μία δεκαετία παράνοιας και αυτοκαταστροφής. Επανήλθε με την απόφαση να κάνει μία ταινία ή να πεθάνει προσπαθώντας. Ένα χρόνο μετά, το Beyond the Black Raindbow, γεννήθηκε.
Συντελεστές
Σενάριο: Panos Cosmatos, Aaaron Stewart-Ahn
Σκηνοθεσία: Panos Cosmatos
Ηθοποιοί: Nicolas Cage, Andrea Riseborough, Linus Roache, Olwen Fouéré, Richard Brake, Bill Duke
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Benjamin Loeb
Σχεδιασμός Παραγωγής: Hubert Pouille
Κοστούμια: Alice Eyssartier
Μοντάζ: Brett W. Bachman
Μουσική: Johann Johannsson
25 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους από τη Feelgood
