Η ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΜΕΡΟΝ ΠΟΣΤ

Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής

Φεστιβάλ Σάντανς 2018

Η ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΜΕΡΟΝ ΠΟΣΤ
The Miseducation of Cameron Post

Μια ταινία της Ντέζιρε Άκαβαν

Σύνοψη

Η Κάμερον Ποστ είναι, φαινομενικά, το πρότυπο της μαθήτριας λυκείου. Αλλά, όταν την πιάνουν στα πράσα με μία συμμαθήτριά της στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου τη βραδιά του σχολικού χορού, την στέλνουν σε ένα κέντρο επαναπροσδιορισμού & θεραπείας για έφηβους που «πάσχουν» από ερωτική έλξη για άτομα του ίδιου φύλου. Στο κέντρο, η Κάμερον υπόκειται σε εξωπραγματική πειθαρχία, αμφίβολες μεθόδους «απo-ομοφυλοποίησης» και τραγούδια Χριστιανικής Ροκ. Όμως, αυτό το παράδοξο μέρος της προσφέρει, ταυτόχρονα, τη δυνατότητα να συμμετέχει σε μια γκέι κοινότητα. Για πρώτη φορά, η Κάμερον έρχεται σε επαφή με άτομα που της μοιάζουν και καταφέρνει να βρει τη δική της θέση ανάμεσα σε άλλους «απόβλητους».

Λίγα Λόγια για την Ταινία

Tο νεανικό μυθιστόρημα “The Miseducation of Cameron Post” της Emily M. Danforth έφτασε στα χέρια της Ντέζιρε Άκαβαν το 2011. Είναι ένα βιβλίο 470 σελίδων που διαδραματίζεται στην Μοντάνα στις αρχές των ’90s και εξιστορεί 8 χρόνια από την ζωή της ομώνυμης ηρωίδας. Η Κάμερον είναι 12 ετών και μόλις αρχίζει να συνειδητοποιεί πως είναι ομοφυλόφιλη όταν πεθαίνουν οι γονείς της. Την κηδεμονία της Κάμερον αναλαμβάνουν η θεία και ο θείος της, που είναι Ευαγγελιστές κι αποφασίζουν να την στείλουν σε ένα χριστιανικό κέντρο θεραπείας της ομοφυλοφιλίας όταν ανακαλύπτουν τον σεξουαλικό της προσανατολισμό.

Το μυθιστόρημα, που είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, συγκίνησε και εντυπωσίασε την Άκαβαν. «Το βιβλίο μιλούσε με απόλυτη ειλικρίνεια για την ενηλικίωση και απλά έτυχε να είναι και γκέι θεματικής. Η ομοφυλοφιλία της Κάμερον ήταν αναπόσπαστο στοιχείο της υπόθεσης αλλά, τελικά, δεν ήταν μια ιστορία για τα γκέι ζητήματα. Δεν ήταν συγκαταβατικό ή διδακτικό. Ήταν αληθινό όπως όλα τα καλά νεανικά μυθιστορήματα», λέει η Άκαβαν. «Σκέφτηκα πως αν ποτέ το έκανα ταινία, θα επικεντρωνόμουν στις τελευταίες 200 σελίδες που διαδραματίζονται στο κέντρο θεραπείας.»

Άρχισε να το ξανασκέφτεται, τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2015, όταν έκανε τον γύρο των φεστιβάλ με την πρώτη της ταινία “Appropriate Behavior”. Η Άκαβαν δεν είχε αποφασίσει τι θα κάνει μετά. Συζητούσε με την παραγωγό της, Τσετσίλια Φρουτζιουέλε, για πιθανά μελλοντικά project και της έδωσε το βιβλίο για να το έχουν στα υπόψη αργότερα. Όπως εξιστορεί η Άκαβαν «Μόλις άρχισε να το διαβάζει είπε πως αυτή θα είναι η επόμενη ταινία μας. Ξετρελάθηκε!».

Το μυθιστόρημα, με το χιούμορ και τον σεβασμό που έδειχνε απέναντι στους έφηβους χαρακτήρες, θύμιζε στην Άκαβαν και στην Φρουτζιουέλε τις κλασικές ταινίες του Τζον Χιουζ που τους άρεσαν πολύ, όπως το «Μπρέκφαστ Κλαμπ» και το «Δεκαέξι Κεράκια». Έγραφαν ήδη ένα άλλο σενάριο μαζί οπότε συμφώνησαν να συνεργαστούν για την διασκευή του βιβλίου. Πρώτα απ’ όλα, έπρεπε να αποφασίσουν από ποιο σημείο θα ξεκινούσαν το σενάριο. Προκειμένου να πάρει την απόφαση αυτή, η Άκαβαν βασίστηκε στην προσωπική της εμπειρία: είχε μπει σε κέντρο απεξάρτησης στα 20 της για να αντιμετωπίσει μια διατροφική διαταραχή από την οποία έπασχε. «Μου αρέσουν οι ιστορίες που διαδραματίζονται σε κέντρα απεξάρτησης, και πάντα ήθελα να κάνω μια ταινία που να διηγείται πως νιώθεις όταν είσαι εκεί μέσα», λέει η Άκαβαν. «Ο στόχος είναι να γίνεις καλά αλλά τι σημαίνει αυτό; Διαφέρει ανάλογα με τον άνθρωπο. Επίσης, οι ασθενείς κάνουν συμμαχίες βασισμένες στο πόσο αποφασισμένος είναι ο καθένας να θεραπευτεί ή το αντίθετο. Έριξα άλλη μια ματιά στο βιβλίο κι αμέσως σκέφτηκα: τι σημαίνει ‘θεραπεία’ όταν δε γίνεται να ‘ξορκίσεις την ομοφυλοφιλία με την προσευχή’; Αυτή η σκέψη αποτέλεσε και την έμπνευσή μας για να ξεκινήσουμε το σενάριο με την Τσετσίλια.»