Καλώς ορίζουμε την Στέλλα Ρουσσάκη μια νέα ταλαντούχα ηθοποιό, η οποία μας ξετυλίγει τη ζωή της, και πως έγινε ηθοποιός. Δείτε τι μας λέει
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ηράκλειο Κρήτης όπου έζησα μέχρι τα 18 μου.Έπειτα πέρασα στην Αθήνα κσι σπούδασα βιοϊατρικές επιστήμες, συνέχισα τις σπουδές μου με ένα μεταπτυχιακό που έκανα πάνω στην ογκολογία και μετά απ’ολ αυτά και ενώ πάντα υπήρχε μια αίσθηση ότι δεν με γεμίζει απόλυτα αυτό που κάνω και κάτι μου έλειπε συνεχώς,βλέπω τις υποτροφίες που έδινε η σχολή Υποκριτικής Ίασμος –Βασίλης Διαμαντόπουλος και έδωσα στις εισαγωγικές εξετάσεις του υπουργείου πολιτισμού.Πέρασα από τους πρώτους,πήρα την υποτροφία και αυτό ήταν!Το θέατρο μπήκε για τα καλά στην ζωή μου! Κατάλαβα από νωρίς ότι αυτό ήθελα να κάνω και πήρα το ρίσκο να ξεκινήσω απ’την αρχή!
Αν περιέγραφα τα παιδικά μου χρόνια θα χρησιμοποιούσα μόνο γλυκές λέξεις,θα έβαζα χρώμα ρόζ ,πάντα ένιωθα ότι τα παιδικά μου χρόνια ανήκουν σε άλλο πλανήτη,όχι μόνο σε άλλη εποχή!(μην κάνετε υπολογισμούς για την ηλικία μου).Ευχαριστώ το Θεό που μου χάρισε τόσο όμορφες στιγμές σαν παιδί και αυτό μου έδωσε την δύναμη να αντέξω όποιες δυσκολίες προέκυψαν στην ενήλικη ζωή μου!
Για μένα οι άνθρωποι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ζωή μου, όπως και στην ζωή των περισσοτέρων νομίζω είναι οι γονεί ς μου.Πάντα απορρούσα για την δύναμη της μητέρας μου και την όρεξη της για την ζωή. Ο ορισμός του bonne vivaire! Πάντα το θαύμαζα αυτό σε εκείνη και στον πατέρα μου από την άλλη, θαύμαζα την πρακτικότητα και την γείωση του. Πέρα από αυτούς τους δύο ανθρώπους υπήρχαν και άνθρωποι που μου έδωσαν πολλά στην πορεία της ζωής μου,όπως ο προπονητής στα φοιτητικά μου χρόνια και κάποιοι δάσκαλοι στην δραματική σχολή μετέπειτα που τους χρωστάω πολλά!
Ή ηθοποιία ήρθε στην ζωή μου τόσο τυχαία και συγχρόνως καρμικά! Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο τουλάχιστον σ’αυτήν τη φάση της ζωής μου.Είχα από μικρή την ‘’λόξα’’ να τα βλέπω όλα σαν ρόλους. Ακόμα και στις πιο απλές δουλειές που χρειάστηκε να είμαι, αν δεν τις έβλεπα σαν ρόλους δεν θα είχα την διάθεση να τις κάνω. Το να ανεβαίνεις στην σκηνή και να είσαι μέρος μιας άλλης ζωής, είναι μαγικό. Υποθέτω ότι γι’αυτό έγινα ηθοποιός, για να ζω σε μια άλλη πραγματικότητα!
Η εμπειρία μου στο γυαλί δεν είναι τόση όση στο θέατρο, αλλά και στους δύο χώρους αυτό που γοητεύει είναι το να ζεις σε μια παράλληλη πραγματικότητα, κάθε φορά που ανοίγει η αυλαία ή που γράφει μια κάμερα.Α υτό πάντα σε βάζει σε μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης με τον εαυτό σου και με τους άλλους. Ό,τι είδος έργου και να είναι, πάντα σε βάζει σε μια ενεργητική κατάσταση να δουλεύεις συνεχώς με τον εαυτό σου. Κάτι που πάντα αποζητούσα προσωπικά.
Η βερβερίτσα είναι μια μαύρη κωμωδία που συνδυάζει τον ρεαλισμό με το παραμύθι. Ο Νίκος Μουτσινάς έχει γράψει ένα κείμενο που από γραφής είναι εξαιρετικά κωμικό. Και μαζί με την ευφυέστατη σκηνοθεσία του, δίνει μια παράσταση που σε βάζει σε κόσμους και χαρακτήρες που θυμίζουν θέαμα φερμένο από το εξωτερικό! Η βερβερίτσα μας είναι ένας σκίουρος, που καταλάθος πατούν με το αμάξι τους ο Μενέλαος και η Άννα-Μαρίζα, τους οδηγεί στον ιδιοκτήτη της και εκεί συμβαίνουν όλα τα ευτράπελα! Ή μήπως δεν συμβαίνει τίποτα και όλα είναι στο μυαλό του Μενέλαου?
Εγώ κάνω στο έργο την Λυδιάννα, μια τυφλή που κρατάει στο σπίτι η Ρίρη, η ιδιοκτήτρια του νεκρού σκίουρου. Στην ιστορία που εκτυλίσσεται στο δεύτερο μέρος του έργου, η τυφλή και η μουγκή είναι δύο αδερφές που η Ρίρη έχει καταραστεί γιατί τις σκότωσαν έναν από τους σκίουρους της. Ο ρόλος μου είναι αυτός της επαναστάτριας τυφλής που παρ’ όλο που δεν βλέπει κάνει τα πάντα μέσα στο σπίτι και είναι συνεχώς ετοιμοπόλεμη! Μια ‘’Μπουμπουλίνα’’ που έχει χάσει το φώς της!
Aισθάνομαι ευλογημένη που συνεργάζομαι με την Μαρία Σολωμού. Ήταν καθηγήτριά μου στην σχολή και είναι ένας πολύ δικός μου άνθρωπος. Στην αρχή μου φαινόταν τόσο περίεργο να παίζω με την δασκάλα μου και πόσο μάλλον με ένα τόσο φιλικό μου πρόσωπο. Στις πρόβες όμως, προσπαθούμε να βλέπουμε επαγγελματικά η μία την άλλη. Είναι υπέροχη σαν συνεργάτης, έχουμε απόλυτη επικοινωνία και χημεία στην σκηνή και η ίδια είναι πολύ πειθαρχημένη και βοηθάει στα πάντα! Νιώθω τυχερή!
Όταν με πήρε ο Νίκος να μου πει για το έργο μου έκανε ένα σημαντικό δώρο στο επαγγελματικό μου ξεκίνημα. Το βάπτισμα του πυρός στα βαθειά της δουλειάς αυτής , έγινε μέσα από την παράσταση που σκηνοθέτησα πέρυσι και φέτος μου δίνεται η ευκαιρία σε μια δουλειά πρόκληση, όπως είναι μια τέτοια παραγωγή , να δοκιμαστώ σε ένα διαφορετικό είδος,όπως είναι η μαύρη κωμωδία και σε έναν τέτοιο σημαντικό θίασο. Έυχομαι στα επόμενα βήματά μου να υπάρξουν πολλές τέτοιες προκλήσεις, με δουλειές που αγαπώ και αυτό που στοχεύω είναι να δουλεύω συνεχώς και να εξελίσσομαι όσο μπορώ σαν ηθοποιός και κατ’ επέκταση σαν άνθρωπος για να καταφέρω να φτάνω βήμα βήμα προς το ονειρό μου..
Δυστυχώς δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος, ειδικά αυτό το διάστημα με τις πρόβες και με την δουλειά, αλλά όταν υπάρχει έστω και λίγος προσπαθώ να γυμνάζομαι και με χαλαρώνει μια ωραία ταινία το βράδυ, κάπου ζεστά και χαλαρά για ένα φαγητό με φίλους ή έναν κυριακάτικος πρωινός καφές, κάτι που λατρεύω.
Η εικόνα που έχω για τον εαυτό μου στο πολύ μακρινό μέλλον είναι λίγο θολή και επιπλέον τα γεγονότα στην ζωή μου έρχονται τόσο ξαφνικά και απροσδόκητα, που προτιμώ πλέον να αρκούμαι στο τι ζώ τώρα και πώς θα το ζήσω όσο καλύτερα μπορώ. Αν έβαζα όμως κάτι τρελό και μια μεγάλη επιθυμία για την καριέρα μου στο μέλλον είναι να καταφέρω να πάω στην Νέα Υόρκη και να συνεχίσω τις σπουδές μου στην υποκριτική. Πιο μετά….ό,τι φέρει η ζωή…
Εύχομαι αυτή η χρονιά να είναι ένας καλός οιωνός, για όμορφες καταστάσεις από δω και πέρα, γαλήνιες, απλές και ουσιαστικές που θα μας κάνουν όλους καλύτερους ανθρώπους…προσωπική ευχή, που μας αφορά όλους!
Ευχαριστούμε πολύ για το Full-time.gr
