Τελετή Αμοιβαιότητας και Δικαιοσύνης του λιναριού
Κράνα Μυλοποτάμου – 21 Ιουνίου 2019
Τόπος της αυθεντικότητας, κοιτίδα του κοινωνείν και κοινωνία της αμοιβαιότητας
η Κρήτη, θέλει και μπορεί να ζει στην πανάρχαια νεότητα της ημέρας…
Με αφορμή την τελετή Αλληλεγγύης και Αμοιβαιότητας του Ρίνου-Λίνου-Λιναριού, μια τελετή ανάμεσα στο μύθο και τις γυναίκες, παρελθόν και παρόν συναντήθηκαν σε έναν τόπο αυστηρό κι αταλάντευτο μέσα στο χρόνο, στην Κράνα-Μυλοποτάμου, στο Ρέθυμνο.
Στην κορυφή του υψηλού όρους της Κρήτης στην αυγή της ημέρας του θερινού ηλιοστασίου, στις 21 Ιουνίου 2019.
Μια μικρή σπουδή, εμπνευσμένη από την αρχέγονη Κρήτη που είναι συγχρόνως μια μοντέρνα πρόταση για το μέλλον και που έχει στόχο να βρει τον ήχο τον κατάλληλο, για να μικρύνει την απόσταση μας από τον μύθο και να ξυπνήσει την ναρκωμένη μνήμη μας.
Το Πανεπιστήμιο των Ορέων με την Αποστολή Πηνελόπη Gandhi, καλλιέργησε ξανά στην Κρήτη το Λινάρι, μια καλλιέργεια αναπτυγμένη στον τόπο μας έως τα τέλη του 19ου αιώνα, που ήταν σχεδόν πάντα ιερή, γυναικεία και συλλογική.
Η ομάδα των υφαντριών της, μαζί με τον καθ. του Παν. Κρήτης κ. Ι. Σιατίτσα και εκπαιδευτικούς από όλη την Κρήτη, αναβίωσαν την ιερή μινωική τελετή της συγκομιδής του λιναριού, το οποίο είχαν σπείρει στους 4 νομούς της Κρήτης.
Το Λινάρι- Ρίνο στο παρελθόν ήταν οικονομία, ήταν ανταλλακτικό είδος, ήταν νόμισμα, άρα έπρεπε να προστατευθεί και έπρεπε να κρατηθεί μέσα σε ένα κλειστό, ελέγξιμο σύστημα οικονομικής ανταλλαγής.
Για τον λόγο αυτό, αναφέρεται σωρηδόν στις πινακίδες της γραμμικής Β, με εικονογράμματα, στην Μινωική Κρήτη.
Στην κλασική Αθήνα, στη Λυσισστράτη μια γυναίκα αρνήθηκε να μετάσχει, προφασιζόμενη ότι είχε Λινάρι στο νερό…
Μόνο στην Ήπειρο επί τουρκοκρατίας, φορολογήθηκε πρώτη φορά, ενώ λέγεται ότι αποτέλεσε μια από τις τρεις αιτίες του Πελοποννησιακού πολέμου.
Η Αποστολή μας, στο πλαίσιο του γενικού στόχου της αντίστασης στη μαζική παραγωγή, στη φθοροποιό πραγματικότητα του μιμητισμού και της ομοιομορφίας, υλοποιεί και στοχεύει,
- στην διδασκαλία της υφαντικής τέχνης από τις πολύπειρες δεξιοτέχνες υφάντρες μας στη νέα γενιά και γενικά στην ευαισθητοποίηση των νέων,
- στην δημιουργία και προώθηση στη διεθνή αγορά, σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές, χειροποίητων και αριθμημένων υφαντών,
- στην δημιουργία Κοσμητειών – Εστιών Υφαντικής και στην δυναμική ενσωμάτωση τους στο σύγχρονο τρόπο ζωής, με μοντέρνες μεθόδους και
- στην δημιουργία οικοτεχνιών παραγωγής δημιουργίας φυτικών , φυσικών νημάτων, καθώς και ορυκτών, φυτικών βαφών
Άλλωστε, σήμερα για μια στοιχειώδη κοινή ζωή χρειαζόμαστε υποχρεωτικά ένα μίνιμουμ αξιών και σκοπών στην Ελλάδα.
