4ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΧΟΡΟΥ
“Compartments Dance Project”
Το Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού
“Compartments Dance Project”, το μοναδικό παγκοσμίως σιδηροδρομικό φεστιβάλ σύγχρονου χορού σε βαγόνια τρένου, που παρουσιάζουν η Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ και η Τατιάνα Λύγαρη, μετά από τρεις επιτυχημένες διοργανώσεις που πραγματοποιήθηκαν με μεγάλη συμμετοχή χορευτών και χορευτικών ομάδων και τη ζεστή υποδοχή του κοινού, προχωρούν φέτος στην 4η διοργάνωσή του από την Κυριακή 15 έως και την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2019.
Χορογράφοι, χορευτές και χορευτικές ομάδες, εμπνέονται από την «ιδιωτική» ατμόσφαιρα του New Wagon και τα 12 μικρά «διαμερισματάκια» του (compartments) και δημιουργούν τις προσωπικές τους performances, σύντομης διάρκειας 10’-30’ λεπτών.
Παράλληλα, οικειοποιούνται και αναδεικνύουν κάθε βαγόνι και κάθε γωνιά της Αμαξοστοιχίας, δημιουργώντας απρόβλεπτους παραστασιακούς χώρους και πρωτότυπες κινησιολογικές και χορευτικές συμμείξεις.
Στα αντισυμβατικά αυτά σκηνικά περιβάλλοντα, καταργείται η παραδοσιακή σχέση του θεατή με τον χορευτή, ερεθίζεται η φαντασία και δημιουργούνται πρωτοποριακά projects σύγχρονου χορού, που επαναπροσδιορίζουν το κινησιολογικό στοιχείο, υπερβαίνουν κάθε συμβατικό κανόνα θέασης και προσφέρουν μια ανεπανάληπτη παραστασιακή εμπειρία τόσο για τους θεατές όσο και για τους καλλιτέχνες. Η δεκαπενθήμερη διάρκεια του Φεστιβάλ προσφέρει την ωρίμανση των performances, μία δημιουργική και καρποφόρα όσμωση μεταξύ των καλλιτεχνών και ταυτόχρονα αποτελεί αφετηρία γνωριμίας με το Τρένο στο Ρουφ και έναυσμα για νέες επαγγελματικές συνεργασίες.
Τα θέματα που απασχολούν τους νέους χορευτές είναι κυρίως διαπροσωπικά. Διερευνούν τη διαμόρφωση και την εξέλιξη των ανθρωπίνων σχέσεων, την αξία της ανθρώπινης υπόστασης, τα στερεότυπα της καθημερινότητας, την ελευθερία της έκφρασης, την αυτογνωσία, το αδιέξοδο της μοναξιάς και την αναγκαιότητα της συλλογικότητας. Εκφράζουν όμως και πολιτικοκοινωνικές και οικολογικές ανησυχίες.
Χορευτικές performances φιλοξενούνται και φέτος στο νέο υπαίθριο stage της Αποβάθρας της Αμαξοστοιχίας-Θεάτρου με αναβαθμισμένο υλικοτεχνικό εξοπλισμό.
Όλες οι performances παρουσιάζονται καθημερινά, μεταξύ 7.30 μμ και 11.00 μμ, από την Κυριακή 15 (ανοιχτή γενική δοκιμή) έως την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2019.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Απαραίτητη προϋπόθεση η προμήθεια δελτίων εισόδου. Έναρξη διανομής δελτίων εισόδου για τις performances της κάθε ημέρας από 7.00 μμ. στο ταμείο της Αμαξοστοιχίας. Μέγιστος αριθμός δελτίων εισόδου 3 ανά άτομο/ανά ημέρα βάσει διαθεσιμότητας θέσεων.
ΧΩΡΟΣ
Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ
Τηλ. 210 5298922 (κατά τις ημέρες και ώρες του Φεστιβάλ)
Σιδηροδρομικός & Προαστιακός Σταθμός Ρουφ
επί της Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως
10’ με τα πόδια από το ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός
Free Parking & Wi-Fi
ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΣ
www.totrenostorouf.gr
www.facebook.com/To-Treno-sto-Rouf-railway-carriage-theatre https://twitter.com/ToTrenoStoRouf
https://instagram.com/ToTrenostoRouf
COGITO ERGO ES / ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ
Μιράντα Ζησιμοπούλου
σύλληψη / ερμηνεία Μιράντα Ζησιμοπούλου συνδημιουργία Μιράντα Ζησιμοπούλου, Φαίδρα Σούτου μουσική σύνθεση Michal Jesionowski
To Cogito ergo es διερευνά σχέσεις που συνεχίζουν να μας καθορίζουν ακόμα και μετά τη διάλυσή τους. Η σχέση εσωτερικεύεται, ο Άλλος συνεχίζει να υπάρχει στο νου μας καθορίζοντας τις αποφάσεις και τις κινήσεις μας, χωρίς να έχει ιδέα για το τι συμβαίνει. Τι γίνεται όταν το “θύμα” αποφασίζει να απελευθερωθεί; Πόσο μπορεί να μας επηρεάσει ο Άλλος τελικά;
I DREAMT I […] A FISH
Justine Goussot, La Lali cie
σύλληψη / χορογραφία / ερμηνεία Justine Goussot, La Lali cie
Μία απόπειρα να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας και αυτό που αποφεύγουμε, να δούμε το μέλλον μας με λίγο χιούμορ τη στιγμή που θα έπρεπε να θρηνούμε γι’ αυτό. Σ’ ένα κοντινό αύριο, η Μητέρα Θάλασσα είναι νεκρή, δεν μπορούμε να της ρίξουμε άλλα πλαστικά, αυτά βρίσκονται παντού τριγύρω, στον αέρα, στην καρδιά. Το πλαστικό έγινε το δέρμα μας και το κρεβάτι πάνω στο οποίο η συνείδησή μας κοιμάται. Πώς να ζήσουμε με αυτό; Ο ‘Ικαρος πέθανε για εμάς, για να το καταλάβουμε. Το γνωρίζαμε ανέκαθεν… τότε γιατί… γιατί;
LIFE
Νάσια Γιαννακοπούλου, Χρύσα Λαρδοπούλου
σύλληψη / χορογραφία / ερμηνεία Νάσια Γιαννακοπούλου, Χρύσα Λαρδοπούλου κείμενα / δραματουργία Νεφέλη Τέμη
H ζωή του ανθρώπου ξετυλίγεται σαν κλωστή μέσα σε βαγόνια. Από τη στιγμή της γέννησής του, της ωρίμανσης μέχρι και τη στιγμή της φθοράς του, το τελευταίο βαγόνι είναι ο τελικός προορισμός του. Το τελικό αντίκρισμα του τελευταίου σταθμού, του τελευταίου τοπίου. Η εξέλιξη του ανθρώπου αλλά και της ζωής μέσα στα βαγόνια σχετίζονται με τις συναντήσεις, τους ανθρώπους, τις εμπειρίες και τις δυσκολίες.
MEETING POINTS
Ιωάννα Τόλιου
σύλληψη / ιδέα / χορογραφία Ιωάννα Τόλιου βοηθός χορογράφου Ναταλία Αγλαΐα Μπαρούς ερμηνεία Ολυμπία Αντωνένα, Ναταλία Αγλαΐα Μπαρούς
Σε ένα σταθμό τρένου, όπου κάθε λογής άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, δύο άτομα, δύο ξεχωριστές οντότητες, με διαφορετικά βιώματα και εμπειρίες, καλούνται να βρεθούν στον ίδιο περιβάλλοντα χώρο και να συνομιλήσουν κινητικά. Ο σκοπός της κίνησης και της μετακίνησης μπορεί να είναι διαφορετικός, αλλά όπως και οι επιβάτες, έχουν ένα κοινό στοιχείο, το ταξίδι. Πώς μπορούν τα δύο σώματα, διατηρώντας τις ιδιαιτερότητές τους, να συνευρεθούν και να “συνταξιδέψουν” με τον υπόλοιπο κόσμο;
PASSING THROUGH US
Ελένη Αλιμαντήρη, Κατερίνα Μπόμπορα, Άννυ Πασάη, Ερατώ Τακοπούλου
σύλληψη / ερμηνεία / χορογραφία Ελένη Αλιμαντήρη, Κατερίνα Μπόμπορα, Άννυ Πασάη, Ερατώ Τακοπούλου
Ευχαριστούμε τους Ντονατέλα Λεκούση (ενδυματολογική επιμέλεια), Βανέσα Παπά (μουσική επιμέλεια), Βαγγέλη Ρόκκο (απαγγελία)
«Οι ασήμαντοι, τα μηδενικά, οι εκμηδενισμένοι, τρέχοντας σαν τα κουνέλια, πεθαίνοντας μες στη ζωή, στυμμένοι, διπλοστυμμένοι […] Που δεν κάνουν τέχνη, αλλά χειροτεχνίες. Που δεν παράγουν πολιτισμό, αλλά φολκλόρ. Που δεν είναι όντα ανθρώπινα, αλλά ανθρώπινο δυναμικό. Που δεν έχουν πρόσωπο, αλλά χέρια. Που δεν έχουν όνομα, αλλά αριθμό. Που δεν καταγράφονται στην παγκόσμια ιστορία, αλλά στις αστυνομικές στήλες των τοπικών εφημερίδων. Οι ασήμαντοι, που κοστίζουν λιγότερο από τη σφαίρα που τους σκοτώνει.» E. Galeano
PEACE PROCESS 20+
Ντιάνα Σάμπρι
χορογραφία / ερμηνεία Ντιάνα Σάμπρι τεχνική υποστήριξη ∆ήμητρα Κωνσταντινίδη, Σαχέρ Σάμπρι
Το Peace Process 20+ βασίζεται και ενσωματώνει την ασφυκτική συνθήκη συμφωνίας ειρήνης μεταξύ του Ισραήλ και της PLO, ασκώντας την κριτική του στην τρομοκρατική πολιτική μιας τέτοιας συμφωνίας. Πάνω στις γραμμές του τρένου όπου ταξιδεύει η Ιστορία, συνεχίζεται η βία και η αδικία. Έως σήμερα, η Ειρήνη παραμένει στάσιμη σαν ένα ακίνητο τρένο πάνω στις γραμμές, αλλά οι γραμμές συνεχίζουν μέχρι τον ορίζοντα του αγώνα για την Ελευθερία.
* Η αμοιβή της παράστασης από το φεστιβάλ θα σταλεί για την υποστήριξη του θεάτρου FREEDOM THEATRE της Τζενίν στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης (http://www.thefreedomtheatre.org/)
S-TRAIN-GERS
Ομάδα Privity
σύλληψη / χορογραφία / ερμηνεία Νικόλ Καφετζοπούλου φιλική συμμετοχή Άρτεμις ∆ανούση
Μοναχικοί ταξιδιώτες. Μια γυναίκα ταξιδεύει και παρατηρεί τους περαστικούς. Αν το ανυπόμονο βλέμμα της αντικριστεί μ’ ένα άλλο, τί μπορεί να προκύψει; Ένα σωματικό ταξίδι που αποδεικνύεται μοιραίο για όποιον απεκδυθεί τους ενδοιασμούς και πορευτεί προς την εξερεύνηση της ψυχής του. Στην πορεία ενός τρένου, όταν βρίσκεσαι μακρύτερα και από το Άλφα του Κενταύρου και έχεις συνάμα μια αίσθηση οικειότητας. «Το άγνωστο είναι φάτσα απέναντι, εκατό φορές κούρνιασα στην αγκαλιά του και δεν μπήκα»
ΔΕΣΜΩΤΕΣ
∆ημήτρης Μεγαλοκονόμος, Αναστασία Παπαδάκη, ∆έσποινα Χαραλαμποπούλου
ερμηνεία ∆ημήτρης Μεγαλοκονόμος, Αναστασία Παπαδάκη, ∆έσποινα Χαραλαμποπούλου
Αιχμάλωτοι στην καθημερινότητα των στερεοτυπικών εικόνων που κατακλύζουν τις ζωές μας, διστάζουμε να αποχωριστούμε τις «αλυσίδες» της συνήθειας. Φοβόμαστε να ανοίξουμε τα μάτια μας σε επερχόμενες αλλαγές. ∆εν ακούμε το ένστικτό μας που φωνάζει δυνατά. Επιλέγουμε την ασφάλεια ενός δεσμώτη, χωρίς αισθήσεις. Άραγε τι θα γινόταν αν επιλέγαμε να μπούμε στο τρένο που περνά και να καταλήξουμε σ’ έναν διαφορετικό προορισμό; Τι θα γινόταν αν δεν προσέχαμε το κενό και το γεμίζαμε με μια βουτιά; Φαντάσου…
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΛΗΡΕΣ, ΣΥΝΑΝΤΑΜΕ ΕΜΑΣ
Ζωή Ευσταθίου
ιδέα Ζωή Ευσταθίου χορογραφία / ερμηνεία Ζωή Ευσταθίου μουσική σύνθεση Fabian Fiorini κοστούμια Ελλάδα ∆αμιανού special thanks to Kinitiras Artistic Network for Performing Arts
* «Echoes Valse», σύνθεση Αθηνά Ρούτση / Claudia Matola / Rhodes, σύνθεση Άλκηστις Ραυτοπούλου / ηχογράφηση Φώτης Μυλωνάς
* «Summer13», μουσική Αλεξάνδρα Παπαναστασίου, στίχοι Ιωάννα Κουγεντάκη, ερμηνεία Αθηνά Ρούτση
Το πλήρες (plenum), είναι το αντίθετο του κενού. Μιλάμε για το plenum του καθένα μας. Εκείνες τις στιγμές που ο καθένας, σε μία αδιάκοπη προσπάθεια κατάκτησης της ανεξαρτησίας, δεν επιβιώνει χωρίς τον άλλον. Ο σημαντικός Άλλος είναι εκείνος που επηρεάζει τη σκέψη, τα συναισθήματα. Είναι εκείνος που κατασκευάζει την πραγματικότητα. Μέσω της επαφής, μελετάμε τις σχέσεις κάτω από την επιφάνεια. Τις σχέσεις μέσα μας. Σχέσεις μοναδικότητας, δύσκολες στις ισορροπίες, όπου τα θεμέλια τους βρίσκονται στη μοναχικότητα του καθένα. Έχοντας ήδη παρουσιάσει δύο παραστάσεις στα προηγούμενα φεστιβάλ, συμπληρωματικές μεταξύ τους, παρουσιάζεται τώρα μία 30λεπτη ολοκληρωμένη παράσταση. Μία ωδή στον χορό και τη σύνδεση της εσωτερικότητας δύο γυναικών με τον κόσμο που δημιουργείται γύρω τους και μεταξύ τους. Πρόκειται για τη μεταβίβαση και το «μοίρασμα» εμπειριών δύο γυναικών. Σ’ έναν κόσμο μοναχικότητας, εμείς δημιουργούμε μαζί. Μια συνάντηση που οδηγεί στη μεταβίβαση, στο μοίρασμα, στη συλλογικότητα.
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ… ΑΝΟΡΕΞΙΣ
Ομάδα ΜΥΙΑ
σύλληψη / σκηνοθεσία / χορογραφία Γαβριέλλα Ανυφαντάκη ερμηνεία Γαβριέλλα Ανυφαντάκη, Αλκμήνη Τσέκου, Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος
Μία παράσταση εναλλαγής έντονων συναισθημάτων και συγκρούσεων. Μια συνεχής αναζήτηση του εαυτού μας από το παρελθόν, που μας φέρνει αντιμέτωπους με το σήμερα και πάντα αντιμέτωπους με το τεράστιο Εγώ μας.
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ
Ομάδα Λίλιθ
χορογραφία Κατερίνα Μαυρομάτη σκηνοθεσία / επιμέλεια περφόρμανς Κατερίνα Βαβουράκη μουσική Damned1, studio kliniki ερμηνεία Κατερίνα Μαυρομάτη, Μαριαλένα Παληά, Αλκμήνη Τσέκου
Σε μία πραγματικότητα που κυκλοφορούμε με μάτια ανοιχτά, συχνά αγνοούμε τη στιγμή που τα μάτια κλείνουν, οι σκέψεις λυγίζουν, παίρνουν μορφή και διεκδικούν τον χώρο τους. Το σώμα τη μέρα, το σώμα τη νύχτα παρουσιάζεται σαν μια ολότητα με τις αντιθέσεις και τα κοινά του. Γίνεται χορός, που ξεκινάει το ταξίδι του μόλις σβήσουν τα φώτα. Ελεύθερο, κινείται σε χώρους και ρυθμούς δινοντας φως στα σκοτεινά του σημεία. Τότε όλα αποκτούν ροή.
Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ
Ηλίας Μπαγεώργος, Ομάδα DTIB
χορογραφία Ηλίας Μπαγεώργος ερμηνεία Κωνσταντίνος Αργυρίου Ευαγγελούδης σύλληψη ιδέας / μουσική επιμέλεια Αριστείδης Μπαγεώργος κοστούμια Francesco Infante επιμέλεια κίνησης Αλέξανδρος Σταυρόπουλος
Υ∆ΡΑ 1919. «Τον ποιητή τίποτε δεν τον εγγίζει, ούτε ο χρόνος. Γιατί έχει μέσα του το παιδικό, το γεροντικό και το δαιμονικό συγχρόνως», λέει ο Μίλτος Σαχτούρης.
«Ο Μίλτος Σαχτούρης δεν είναι αυτού του κόσμου ή του άλλου. Είναι επισκέπτης. Μόνο η μάνα του γνωρίζει πως δεν επρόκειτο για γέννα αλλά για επίσκεψη», έγραψε ο Γιώργος Κακουλίδης.
«Έζησα κοντά»
(Στη μνήμη του Γιώργου Μακρή)
Έζησα κοντά στους ζωντανούς ανθρώπους
κι αγάπησα τους ζωντανούς ανθρώπους
όμως η καρδιά μου ήταν πιο κοντά
στους άγριους άρρωστους με τα φτερά
στους μεγάλους απεριόριστους τρελούς
κι ακόμα στους θαυμάσια πεθαμένους.
Ο ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΡΩΝ ΚΑΙ Ο ΜΗ
Αλεξάνδρα Κωστοπούλου
σύλληψη / χορογραφία / ερμηνεία Αλεξάνδρα Κωστοπούλου πρωτότυπη μουσική σύνθεση Ευθύμιος ∆αμόπουλος
Μία solo performance, σχόλιο στην ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργεί τους μικρόκοσμούς του, μικρά παλάτια-φυλακές, στα οποία νιώθει ασφαλής και αυτάρκης, ανεξάρτητος, χωρίς την ανάγκη των γύρω του, χωρίς ουσιαστικούς και αληθινούς δεσμούς, ζώντας με υποκατάστατα.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ
Ομάδα Χωρίς Λόγο
σύλληψη Παναγιώτα Τριανταφύλλου σκηνοθεσία / χορογραφία / ερμηνεία Μυρτώ Μουζάκη, Παναγιώτα Τριανταφύλλου
Πόσα ταξίδια έχουμε ονειρευτεί και τελικά πόσα πραγματοποιούμε; Η στάση δηλώνει αδράνεια ή μπορείς καθισμένος σε μια καρέκλα να ατενίσεις το θαύμα ολόκληρου του κόσμου; Μια σκηνική σύνθεση με εναλλαγές εικόνων, όπως οι εικόνες των σταθμών που αλλάζουν ακαριαία καθώς περνούν μπροστά απ’ τα μάτια μας. Ένα παιχνίδι συνομιλίας των σωμάτων βασισμένο στην αδυναμία τους να εκκινήσουν. Άραγε τι είναι αυτό που τα εμποδίζει; Με άξονα το Κινούν Ακίνητο παρακολουθούμε την προετοιμασία δύο ανθρώπων που συναντιούνται σε ένα τοπίο-σταθμό, με στόχο να φτάσουν στην άκρη του εαυτού τους αλλά και να βρεθούν στον ιερό χρόνο ενός ταξιδιού. Θα ξεκινήσει άραγε αυτό το ταξίδι;
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
Άλκηστις Βούλγαρη
χορογραφία / ερμηνεία Άλκηστις Βούλγαρη
Χορεύοντας στα βήματα της Ισιδώρας Ντάνκαν, της «μητέρας του σύγχρονου χορού», ταξιδεύουμε στην ελληνική μυθολογία, που αποτέλεσε για εκείνη κύρια έμπνευση της τέχνης της. Οι «Ταναγραίες», ο «Νάρκισσος», οι «Ερινύες», η «Αιολική Άρπα» παίρνουν ζωή και διηγούνται την επιθυμία του σώματος και της ψυχής να βρει την Αρμονία, την Ομορφιά, την Ελευθερία, την Ευρυθμία. Η δράση εκτυλίσσεται ανάμεσα στον κόσμο και ανεβαίνοντας στη σκηνή, ερμηνεύονται χορογραφίες βασισμένες σε μουσικές συνθέσεις των Chopin, Gluck και Hikari Oe.
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
a.dd dance company
χορογραφία / ερμηνεία ∆ήμητρα Βασιλοπούλου, Αίμωνας Γαροφάλλου, ∆ήμητρα Παπαδάτου (a.dd dance company)
Ένα γράμμα που δεν έφτασε ποτέ. Λέξεις που γράφτηκαν και δεν διαβάστηκαν από κανέναν. Σκέψεις που παγιδεύτηκαν σε ένα κομμάτι άσπρο χαρτί. Τα δάκρυα αλλοίωσαν τις λέξεις. Το μελάνι έχασε το έντονο χρώμα του. «∆εν είμαι μόνη μέσα σ’ αυτό το ψυχρό βαγόνι. Ένας άντρας απέναντί μου, σιωπηλός, με κατεβασμένο το κεφάλι, απρόσιτος. ∆εν είμαι μόνη μέσα σε αυτό το ψυχρό βαγόνι. Κουβαλάω και την ψυχή μου, τα σπασμένα μου κομμάτια, το εγώ μου, τον πραγματικό μου εαυτό. Κρατώ το γράμμα και ακροβατώ στο πριν και στο μετά. Είμαι σε αυτό το βαγόνι για να φύγω μακριά. Ταξιδεύω για μια νέα ζωή. Η ψυχή μου πονά, ματώνει, κλαίω με λυγμούς… αυτός ο άνδρας απέναντί μου δεν έχει καταλάβει τίποτα ευτυχώς… ή μήπως έχει;».
ΤΟ ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΗΜΑ
Μαριλένα Λαμπροπούλου, Άρια Σταματάκη
χορογραφία / ερμηνεία Μαριλένα Λαμπροπούλου, Άρια Σταματάκη
Mία μελέτη του ποιήματος του Γιώργου Σεφέρη «Καλλιγράφημα», από την οποία γεννάται η ανάγκη της ένωσης δύο διαφορετικών αλλά ταυτόχρονα κοντινών ειδών τέχνης, αυτών της ποίησης και του χορού. Οι χορεύτριες, κατανοώντας και αργότερα αποδομώντας τα νοήματα του ποιήματος, απαντούν κινητικά στην απαγγελία του δημιουργώντας ένα δικό τους φανταστικό κόσμο.
