Σοφία Λιάκου, ηθοποιός
Είχαμε τη χαρά να συναντήσουμε μια ωραία ηθοποιό, γεμάτη αγάπη για την Τέχνη της, αληθινή και “αθόρυβη” καλλιτέχνιδα όπως εκείνη μας παρουσιάζεται. Ας την γνωρίσουμε καλύτερα.
Σοφία, σε καλωσορίζουμε στη σελίδα μας Full–time.gr
Συστήσου εσύ όπως θα ήθελες!
Αποφοίτησα από την σχολή του «Πειραϊκού Συνδέσμου». Παρακολούθησα μαθήματα τραγουδιού, σωματικού θεάτρου και θεατρικού παιχνιδιού.
Έχω συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες: Πέπη Οικονομοπούλου, Νικαίτη Κοντούρη, Στάθη Λιβαθινό, Βάιο Παγκουρέλη, Άσπα Τομπούλη, Ευανθία Στιβανάκη, Άννα Τσίχλη, Νίκο Σακαλίδη και Βαγγέλη Παπαδάκη σε έργα αρχαίου δράματος και σύγχρονου ρεπερτορίου. Υπήρξα μέλος της ομάδας θεάτρου δρόμου «Helix» του Νίκου Χατζηπαπά οπού πήρα μέρος σε πολλά φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα τελευταία χρόνια έχω συμμετάσχει σε ομάδες που συνδημιουργούμε θεατρικές παραστάσεις devised με σκηνοθέτες την Βίκη Μαστρογάννη, Μαριάννα Λαμπίρη και Όλγα Ποζέλη. Παράλληλα συντονίζω μία ομάδα εφήβων με αναπηρία και δημιουργώ παραστάσεις. Τέλος, διδάσκω θέατρο στην σχολή Δραματοθεραπείας και παιχνιδοθεραπείας «Το Έρμα».
Με αφορμή την παράσταση «Νανά» του Εμίλ Ζολά που παίζεται τώρα στο Αγγέλων Βήμα θα θέλαμε να μας πεις δυο λόγια για το ρόλο σου.
Ο ρόλος που υποδύομαι είναι η γυναίκα του Μηνά. Ένας από τους εραστές της Νανάς και σκηνοθέτης. Φαινομενικά ζει στη σκιά του άντρα της (δεν είναι τυχαίο ότι δεν ακούμε το όνομά της) αλλά στην ουσία τον εξουσιάζει. Προερχόμενη από την άρχουσα τάξη της Αθήνας του 197… αντλεί δύναμη από την ισοπεδωτική προσωπικότητα του πατέρα της, ο οποίος όμως εμπλέκεται σε σκάνδαλα και είναι υποχείριο της Νανάς και αυτός. Δεν είναι καθόλου περήφανη για αυτόν. Βαθιά θρησκευόμενη και άκαμπτη βλέπει σιγά σιγά τον κόσμο της να καταρρέει και στο τέλος η ηθική της αμφισβητείται.
Σε ποια σημεία έχεις ταύτιση με αυτήν τη γυναίκα;
Δεν μπορώ να πω ότι μπορώ να ταυτιστώ με αυτήν την γυναίκα. Έχω όμως τον δυναμισμό της και τον άμεσο και ευθύ τρόπο που εκδηλώνει τα συναισθήματά της.
Το έργο του Ζολά είναι διαχρονικό, μια Νανά πάντα υπάρχει σε μια κοινωνία και πάντα υπάρχουν τα θύματα της, η ερώτηση είναι «πως αντιμετωπίζει μια κοινωνία μια τέτοια κατάσταση;» Είναι πιο ελαστική; Πιο αυστηρή; Τι πιστεύεις;
Η Νανά είναι ένα σύμβολο, είναι προϊόν της εκάστοτε κοινωνίας. Δεν βλέπω τους άντρες θύματα της. Έχουν μεγάλη ευθύνη και εκείνοι. Θύματα μπορώ να ονομάσω παιδιά ή ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Η κοινωνία σήμερα είναι πιο ελαστική σε όλες τις μορφές της διαφθοράς της ψυχής του ανθρώπου. Έχω την αίσθηση όμως ότι μια Νανά δεν μπορεί να επιβιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα σήμερα. Δεν μπορεί να «κατατρώει» τους άλλους. Υπήρχε μία αγνότητα τότε. Σήμερα οι άνθρωποι είναι πιο υποψιασμένοι και δεν αφήνονται να παρασυρθούν συναισθηματικά. Είμαστε πιο ψυχροί, θα τολμούσα να πω. Προστατεύουμε καλύτερα τον εαυτό μας.
Από όλο το έργο πιο σημείο ή ατάκα σου έμεινε πιο πολύ; Και γιατί;
Από όλο το έργο η ατάκα που μου έχει μείνει είναι από την Νανά: «Τι να το κάνω το ψωρόσπιτο, Ζωή; ...Εγώ θέλω να του φάω το μεδούλι». Είναι ότι πιο ανήθικο μπορεί να σκεφτεί ένας άνθρωπος. Ανατριχιάζω κάθε φορά που την ακούω….
Μέσα από την πορεία σου στο θέατρο πως βλέπεις την Σοφία σήμερα;
Με βλέπω σαν έναν άνθρωπο που χαίρεται που επιβιώνει στο χώρο, αθόρυβα, με πείσμα, υπομονή και πολύ αγάπη για τους ανθρώπους του θεάτρου.
Έχω επιλέξει να δουλεύω ομαδικά για να μπορώ να συντονίζομαι με ανθρώπους που έχω κοινή αισθητική και όραμα. Νιώθω τυχερή που τις περισσότερες φορές συνεργάζομαι με ομάδες που συντονιζόμαστε και δημιουργούμε κάτι για να το επικοινωνήσουμε στους θεατές. Αυτός είναι εξάλλου και ο σκοπός του θεάτρου. Εμπνέομαι από τα έργα, τον σκηνοθέτη μου και χαίρομαι αυτό το μοίρασμα.
Επίσης έχεις μια μεγάλη εμπειρία μέσα από ομάδες. Πως βλέπεις σήμερα την τέχνη σου;
Η τέχνη του θεάτρου έχει εξελιχθεί πάρα πολύ και με χαροποιεί αυτό. Στην Αθήνα υπάρχουν πολλές διαφορετικές ομάδες αξιόλογες που η κάθε μία βρίσκει το χώρο της και το κοινό της. Υπάρχει πλήθος ερεθισμάτων για μας τους δημιουργούς ώστε να δώσουμε διεξόδους μέσω της τέχνης στους θεατές. Είμαστε γεμάτοι σε σημείο που δεν ξέρω ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα. Ίσως μια παύση….Μια σιωπή…..μια ησυχία….πρέπει να μείνουμε σε ένα σημείο χωρίς θόρυβο. Δεν πρέπει να μας τρομάζει αυτό για να ξαναρχίσουμε….
Αν μπορούσες τι θα άλλαζες για αυτήν τη Τέχνη;
Θα ήθελα να έχουν περισσότερο πρόσβαση στην τέχνη του θεάτρου οι άνθρωποι που ζουν μακριά από τα αστικά κέντρα.
Σε αυτήν καθαυτή την τέχνη θα ήθελα περισσότερη αλήθεια και ένα σκοπό για ό, τι γίνεται.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;
Την άνοιξη θα είμαι στην παράσταση «Άγγελοι στην Αμερική» του Tony Kushner σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Παπαδάκη στο θέατρο «Χώρος».
Πες μας ένα μεγάλο όνειρο…..
Το όνειρό μου είναι να μεγαλώνουμε και να ζούμε μέσα σε ένα περιβάλλον βιώσιμο από όλες τις απόψεις, να μπορούμε να μοιραζόμαστε και να ταξιδεύουμε…..Όπως το εννοεί ο καθένας από εμάς.
Η ταυτότητα της παράστασης
ΝΑΝΑ του Emile Zola (Δραματοποιημένη λογοτεχνία)
Θεατρική Διασκευή: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου
Σκηνοθεσία: Ανδρονίκη Αβδελιώτη
Σκηνικά-Κοστούμια: Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Νίκος Μαρμαροτούρης
Πρωτότυπη μουσική: Σίσσυ Βλαχογιάννη
Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Φωτογραφίες: Ναταλία Β.
Παίζουν: Νίκος Αναγνωστόπουλος, Αμαλία Ασκορδαλάκη, Ελένη Κερολάρη, Αλέξιος Κοτσώρης, Σοφία Λιάκου, Αθηνά Μαυρομμάτη, Ελεάννα Παναγουλέα, Βασίλης Σαμαριτάκης, Ποπέτα Σούκου, Άρης-Ηλίας Τοπάλογλου
Θέατρο Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια
Πρεμιέρα: 4 Δεκεμβρίου 2019
Παραστάσεις: Τετάρτη στις 20.00 και Πέμπτη στις 21.00
Διάρκεια: 105’
Εισιτήρια: 14 ευρώ ( 10 ευρώ φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65 ετών- 5 ευρώ ατέλειες)
Κρατήσεις: Τηλ. 210 5242211και http://www.aggelonvima.gr/
