Να σου λένε να ζήσεις και να επιβιώσεις και να χρειάζεται στρατιωτικά μέτρα, για να το καταλάβεις!
Ήρθαν τα πάνω κάτω.
Φανταστείτε μέχρι τώρα, όλες οι υπερδυνάμεις επιδίωκαν το αντίθετο. Δείτε Συρία, Αμερική Τουρκία, έκαναν πόλεμο, επιζητώντας εν ψυχρώ το θάνατο, των κρατών, των ανθρώπων… δεν έχει σημασία, πάντως σκορπούσαν το θάνατο.
Και τώρα όλοι κάτω από την απειλή του κορονοϊού, νέας μορφής πολέμου, μας παρακαλάνε οι ηγέτες και οι ειδικοί να μείνουμε ζωντανοί. Ναι είναι υποχρέωση τους, αλλά δεν θα έπρεπε να μας παρακαλάνε, αλλά να το καταλαβαίνουμε μόνοι μας.
21 Μαρτίου επίσημα μπαίνει η Άνοιξη, και η ζωή μας μόνο άνοιξη δεν θυμίζει. Στην παγκόσμια ιστορία συμβαίνει για πρώτη φορά ένα πραγματικά δραματικό γεγονός. Ζούμε την εποχή του κορονοϊού.
Ο ιός, ο άγνωστος αυτός επισκέπτης μας κατέκλυσε, μας δείχνει, όχι το πρόσωπο του, αλλά τις διαθέσεις του, με έναν μοναδικό τρόπο. Αυτός δεν εμφανίζεται ορατά, δεν έχει πολλά πολλά, αλλά κάνει την δουλίτσα του άμεσα, γρήγορα, και ενίοτε καταλυτικά.
Από την άλλη οι εχθροί του, όλοι δηλαδή, οι επιστήμονες, γιατροί νοσηλευτές, αξιωματούχοι και μη, δίνουν τη δική τους μάχη για να τον νικήσουν. Εκτός από εντατικές επιστημονικές έρευνες, που κάνουν οι ειδικοί, που ευχόμαστε ολόψυχα να αποδώσουν, υπάρχει και ένας πολύ εύκολος τρόπος, της μη διάδοσης του, δηλαδή, να μείνουμε σπίτι μας. Προστατευτικά μέτρα σημαίνει, μακριά από κάθε επαφή που μπορεί να αποβεί μοιραία, όπως οι συναθροίσεις , οι στενές επαφές, οι χειραψίες. Αυτό είναι το δύσκολο. Χωρίς αγκαλιά, χωρίς φιλιά. Μακριά.
Αυτό δεν είναι σύνθημα είναι μια οδηγία, που συστήνουν οι γιατροί σε όλες τις περιπτώσεις κάθε ασθένειας.
Το πρωτοφανές είναι, ότι και να μας συμβαίνει, σε όποια κατάσταση, πρέπει να κρατάμε δύο μέτρα απόσταση, ο ένας από τον άλλον γιατί ο πονηρός ιός, δεν αφήνει πάντα τα ίχνη του και μπορεί οποιοσδήποτε είναι φορέας του.
Ας το καταλάβουμε. Δεν έχει όρια ο ιός, δεν έχει φραγή, ήρθε πολύ ανεξάρτητος και με ύφος ισχυρού και κάνει ό, τι θέλει, κάθεται σε όποιον να ναι.
Δηλαδή ο αόρατος εχθρός απειλεί τα πάντα και τους πάντες τους υγιείς και τους ευπαθείς, όλους τους ανθρώπους χωρίς διακρίσεις, αλλά με διαφορετικές συνέπειες για τον καθένα.
Δεν ξέρουν τι είναι αυτός ο ιός ούτε πως εξοντώνεται ή καταστέλλεται. Αν είχε συμβεί αυτό, τώρα όλα θα ήταν αλλιώς. Αυτό είναι το μόνο σαφές.
Το πρόβλημα όμως είναι, γιατί κάποιοι δεν υπακούν στην πιο απλή οδηγία. Την πιο εύκολη αν την εξετάσουμε σωστά, να είμαστε στο σπίτι μας, στην ασφάλεια μας και να λειτουργούμε από εκεί με όποια μέσα μας διαθέτει η τεχνολογία.
Μια οδηγία που σε άλλη περίπτωση έχουμε παρακαλέσει να μας συμβεί, δηλαδή να λείψουμε από την δουλειά μας, για να μην ακούμε το αφεντικό μας, ή τον συνάδελφο μας, ή πόσες φορές δεν είπαμε από μέσα μας «δεν γίνεται να κάτσω σπιτάκι μου; Να δουλεύω από εκεί να έχω και λίγη ησυχία, ή να είμαι αγκαλιά με το σκύλο μου; Ή με τον κανένα; ή να δω τα παιδάκια μου, να δω το σύντροφο , ή την γυναίκα μου?» Θα μου πεις αυτό δεν είναι πάντα όνειρο, μπορεί να είναι και εφιάλτης… Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Αυτό θα είναι το θέμα μετά κορονοϊού.
Σήμερα αυτό που συμβαίνει είναι η ταχύτητα της εξάπλωσης του ιού, που μας έχει τρελάνει και το μόνο μέτρο πρόληψης απεφάνθη “Μένουμε Σπίτι”.
Εδώ επισημαίνεται το εξής: γιατί δεν μπορούμε τον περιορισμό; Αφού είναι για το καλό μας;
Ενώ η πολιτεία ζητάει το αυτονόητο, από τους πολίτες να κάτσουν σπίτι, υπάρχει από μια μερίδα ανθρώπων, που αντιδρούν. Γιατί; Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Πολλές απαντήσεις όσοι και οι άνθρωποι.
Από την μικρή μου συναναστροφή με κάποιους ψυχιάτρους και ψυχολόγους έμαθα αυτό που προφανώς ξέρετε και εσείς.
Είναι θέμα διαχείρισης του καθενός, άρα και προσωπική ευθύνη.
Οι άνθρωποι από τη φύση τους δεν αντέχουν την απαγόρευση, δεν θέλουν την επιταγή. Επίσης η ζωή φαίνεται κανονική, και αυτό είναι που μας μπερδεύει. Αφού όλα φαίνονται καλά και εμείς υγιείς, τι άλλο να κάνουμε;
Άλλη άποψη είναι ότι «δεν θα συμβεί σε μένα» … Ναι αυτή η παντοδυναμία, που νιώθουμε, που προκύπτει ως άμυνα γιατί αυτό βολεύει. Πόσα χρόνια το ακούμε;
Άλλη άποψη είναι θα πάω στο χωριό αφού όλοι είναι σπίτι. Και όλοι σκέφτονται και κάνουν τα ίδια. Φεύγουν μαζικά. Αυτό που δεν θέλει κανείς τελικά συμβαίνει.
Είμαι σίγουρη ότι κάποιοι δεν φαντάζονται ότι μετά από την οδηγία μένουμε σπίτι ότι ταυτόχρονα όλοι μαζί σκέφτονται το ίδιο….να δραπετεύσουν. Όοοοχι μόνο εγώ το σκέφτηκα….
Πάντα μπαίνει το ευφυές εγώ …..
Είμαστε άνθρωποι με τα πάθη και τις αδυναμίες μας, αλλά αυτό που ξέρουμε όλοι είναι ότι όταν υπάρχει απειλή υπάρχει και σύγχυση. Νόμος.
Αν σκεφτόμαστε λογικά τότε δεν θα είχαμε πανικό, θα αποφεύγαμε λάθη κοκ.
Αλλά δεν είναι έτσι. Η ψυχή είναι αδάμαστη είναι μείγμα πολύμορφο και ιδιαίτερο, και πολλές φορές ανεξιχνίαστο. Η ψυχή κρύβει τα δικά της θέλω και πιστεύω.
Να μην θυμίσω το κάπνισμα; Για να κατακτηθεί και να γίνει συνείδηση η διακοπή καπνίσματος στη χώρα μας, έγινε απαγόρευση αλλά με βαριά πρόστιμα και εδώ σταθείτε και θα καταλάβετε το παρακάτω.
Το δυστύχημα είναι ότι ο μόνος δαμαστής, αυτής της κατάστασης είναι ένας και λέγεται “Φόβος” .
Αυτός ο αδιάλυτος πολυσύνθετος, εχθρός όταν γίνει λεκές της ψυχής και του μυαλού, μπορεί να μας καταβάλει, και να μας υποβάλει. Όλες οι άμυνες εκεί καταστέλλονται.
Αν λοιπόν βγει ένας ηγέτης, μιλάμε πάντα φανταστικά, και επιβάλει με το διάγγελμα του και με βία αυτό που δεν περιμένετε, ότι δηλαδή:
“Βγείτε στους δρόμους, χαρείτε, ανοιχτά τα σχολεία (δεν είναι και πολύ μακριά αυτό αν σκεφτούμε τον Μπόρις Τζόνσον) και γενικά κάντε ότι θέλετε ….. κάποια στιγμή όλοι θα είστε τα θύματα μας, θα σας αφήσουμε να ψοφήσετε σα μύγες γιατί εμείς «οι δυνατοί, οι ισχυροί», θα υπερβούμε τα πάντα και θα σας νικήσουμε….. Φανταστείτε να μας αφήσουν σε μεγάλα πάρκα να διασκεδάζουμε και να γελάμε και σαν ταινία ……….. κατ… να παγώνουν όλα”.
Το σκέφτεστε ; το κάνετε εικόνα; Δεν είναι ανατριχιαστικό και σοκαριστικό;
Τι θρίλερ περιγράφω τι σενάριο επιστημονικής φαντασίας είναι αυτό; (που αν το καλοσκεφτείτε έχει παραχθεί).
Δεν ξέρω αν είναι η πανούκλα του Καμί ή οι ταινίες τρόμου, αλλά αυτό που γίνεται τώρα δεν είναι η έβδομη τέχνη, αλλά μια πραγματικότητα. Και οι συνέπειες είναι κάθε μέρα στους δέκτες της τηλεόρασης, στο κινητό και στο λαπ τοπ.
Οι Ιταλοί εκλιπαρούν που δεν είναι «ένας κακός ηγέτης» αλλά απλοί άνθρωποι που τους βρήκε μεγάλο κακό από μια ασυνέπεια. Είπαμε όμως, οι άνθρωποι δεν μπορούμε από τη μια στιγμή στην άλλη να δεχτούμε μια τόσο μεγάλη αλλαγή αλλά επίσης δεν χρειαζόμαστε στρατιωτικό νόμο, για να πετύχουμε, το εύκολο το απλό, το πιο καλό μήνυμα του αιώνα. Μείνετε Σπίτι!!!!
«Παρακαλούμε παρά πολύ, μειώστε την κοινωνική σας ζωή, σώστε τις ζωές σας».
Είναι τα λόγια που ακούμε κάθε ώρα κάθε στιγμή.
Ας κρατήσουμε αυτό. Ενωμένοι ψυχικά και πνευματικά, όχι σωματικά αυτό υπογραμμίστε το.
Χωρίς φόβο χωρίς πάθος! Μέχρι να περάσει η δύσκολη περίοδος.
Μετά θα λέμε άλλα, εύχομαι καλύτερα από αυτά που λέγονται σήμερα.
Δεν είμαι ειδικός, ένας απλός πολίτης είμαι, που δεν θέλω στρατιωτικούς νόμους, αλλά την ελευθερία να ζήσω καλύτερα, μαζί σας.
Κατερίνα Γ.
