Μετά από μια μεγάλη παύση αναζητήσαμε τους ανθρώπους που πάντα επικοινωνούσαμε και θέλουμε να μάθουμε που βρίσκονται όλη αυτήν την περίοδο.
Θα θέλαμε να μας περιγράψετε το 2020 , με μια λέξη ή με πολλές …
-Ήταν δύσκολη χρονιά- νομίζω αν υπήρχε ένα έτος που θα μπορούσε να γίνει νούμερο σε επιθεώρηση και ταυτόχρονα τραγωδία αυτό θα ήταν το 2020! Προσωπικά για μένα έφερε τύχη μιας που έφερε στη ζωή μου τις Άγριες μέλισσες!
Πως νιώθετε μετά από ένα περίπου χρόνο περιορισμού;
-Δε θα πω ψέματα , στην πρώτη καραντίνα πέρασα σούπερ! Ήταν οι διακοπές που είχα πολύ καιρό να κάνω! Αράξαμε σπίτι με τη γυναίκα μου , παχύναμε , είδαμε ταινίες – με λίγα λογία περάσαμε φανταστικά. Η φάση με τη 2η είναι τελείως αντίθετη. Πλέον ο ιός δεν είναι κάτι άγνωστο- κάθε μέρα ακούμε για φίλους- ή από γνωστούς μας για άτομα που νόσησαν! Ακόμα χειρότερο για άτομα που κοντέψαν να χάσουν τη ζωή τους…Από την άλλη όλη αυτή η εικόνα των κλειστών θέατρων , των μαγαζιών – και κυρίως των επιχειρήσεων που κλείνουν και που πλέον δε θα ξανανοίξουν αφήνοντας τόσο κόσμο στο δρόμο με έχει γεμίσει ανασφάλεια και δε σου κρύβω με φόβο. Σε κοινωνικό επίπεδο αυτή η απόσταση με απορυθμίζει ! Είμαι άτομο της επαφής κι όλο αυτό το χαιρετάμε με αγκωνιές , δεν αγκαλιαζόμαστε με ρίχνει ψυχολογικά. Φοβάμαι μήπως δημιουργηθεί μια φιλοσοφία απόστασης που παρόλο που ο ιός θα έχει φύγει αυτή θα έχει μείνει.
Ποια ήταν η πρώτη αντίδραση όταν έκλεισαν τα θέατρα και οι μουσικές σκηνές;
-Δεν το συνειδητοποίησα αμέσως παρόλο που η πρώτη καραντίνα μας κατέβασε την παράσταση που μόλις είχε ανεβεί και η δεύτερη μας βρήκε λίγες μέρες πριν ξεκινήσουμε!
Ποια ήταν τα πρώτα δημιουργικά βήματα που έγιναν, μετά το εγκλεισμό; Με τι καταπιαστήκατε;
-Έγραψα ένα καινούργιο έργο που θα ανεβεί αμέσως μόλις ανοίξουν τα θέατρα και συνέχισα τα γυρίσματα στις Άγριες μέλισσες. Από την άλλη συνεχίζω τα μαθήματα στην Δραματική σχολή Ιασμός που διδάσκω τα τελευταία χρονιά μέσω κάμερας.
Ήταν μια νέα αρχή ; ή μια λύση για να ξεφύγετε από τον πρωτόγνωρο αυτό γεγονός;
-Ήταν μια ανάγκη- μια κίνηση για να πείσω τον εαυτό μου πως όλα τα άσχημα κάποια στιγμή περνούν. Πως πρέπει να βρίσκουμε τρόπο να μην πνιγόμαστε από το κάθε κύμα που μας στέλνει η ζωή…
Μέσα σε αυτήν την περίοδο πιστεύετε ότι έγινε ένα ξεκαθάρισμα στον επαγγελματικό τομέα τόσο στο εξωτερικό περιβάλλον αλλά και στον εσωτερικό σας κόσμο;
-Δεν ξέρω. Αυτή η φιλοσοφία του ξεκαθαρίσματος χωρά πολύ νερό και πολύ κουβέντα..
Η πολιτεία, από ότι φαίνεται δεν ήταν επαρκής για να αντιμετωπίσει μια τόσο σοβαρή υπόθεση, τι πιστεύετε ότι φταίει; Η πολιτεία μόνο, ή σε συνδυασμό με τον καλλιτεχνικό χώρο φάνηκε μια γενικότερη ανεπάρκεια? Πως το αντιλαμβάνεστε μετά από 10 μήνες;
-Είναι μια γενικότερη αντίληψη που υπάρχει για την Τέχνη στο τόπο μας! Όλοι νομίζουν πως κάνουμε το κέφι μας , το χαβαλέ μας και πληρωνόμαστε. Δεν είναι καθόλου έτσι. Οι καλλιτέχνες είναι επαγγελματίες , που έχουν πληρώσει παρα πολλά λεφτά σε σπουδές – σε σπουδές διάρκειας ( σεμινάρια κλπ.) και απαιτούν να ζήσουν από το επάγγελμα τους. Κάποιοι εξακολουθούν να μας αντιμετωπίζουν ως διασκεδαστές . Η αλήθεια είναι πως σε αυτό το μύθο ο καλλιτέχνης είναι το μυρμήγκι κι όχι το τζιτζίκι. Αυτό πρέπει να το καταλάβει πολύ καλά η κάθε εξουσία αλλά κι ο οποίος θέλει να ασχοληθεί με την Τέχνη.
Για τις OnLine παραστάσεις τι έχετε να πείτε;
-Δεν έχω πολύ σκεφτεί το θέμα . Τα σίγουρο είναι πως το θέατρο απαιτεί κοινό και ηθοποιούς ζωντανούς, ενεργούς και να μοιράζονται την ιδιά ανάσα. Αυτό έμαθα μέχρι τώρα…αλλά μπορεί τα πράγματα να αλλάζουν και να μην το έχω καταλάβει!
Πως φαντάζεστε τη νέα χρονιά;
– από όλες τις προηγούμενες!!! Όσκαρ αισιοδοξίας!
Τι κρατάτε από όλη αυτήν την εμπειρία; Και τι πετάτε; (γενικά όχι μόνο για τα επαγγελματικά)
-Η ανάγκη που έχει η κοινωνία μας τους επιστήμονες της. Ξέρετε δημιουργήθηκε , ύπουλα κι αθόρυβα τα χρονιά της κρίσης μια αντίληψη του τύπου «σιγά μωρε ! Είδαμε τα χαμπέρια κι αυτών που σπούδασαν!» Μια αντίληψη που υπαγόρευε πως κάποιοι αντί να μοχθούν για τα όνειρα τους , αρκεί να είναι ξύπνιοι, να έχουν «φωτογένεια» και να είναι ελαστικοί στις αξίες για να μπορέσουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι που σε βγάζει στην επιτυχία χωρίς να κουραστείς. Νομίζω πως τα πράγματα μπήκαν κάπως στην θέση τους .
Ποιος είναι ο τίτλος (έργου ή τραγουδιού) που θα θέλατε να αφιερώσετε σήμερα;
-«When tomorrow comes” Ένα παλιό τραγούδι των Eurhythmics που μου έχει κολλήσει τελευταία!
Με εκτίμηση
Κατερίνα Γρυλλάκη
