Καλώς ορίσατε στο full-time.gr
Μετά από μια μεγάλη παύση αναζητήσαμε τους ανθρώπους που πάντα επικοινωνούσαμε και θέλουμε να μάθουμε που βρίσκονται όλη αυτήν την περίοδο.
Θα θέλαμε να μας περιγράψετε το 2020 , με μια λέξη ή με πολλές …
Le catastrophe
Πως νιώθετε μετά από ένα περίπου χρόνο περιορισμού;
Το έχω συνηθίσει πια. Νομίζω θα δυσκολευτώ να προσαρμόστω στην παλιά πραγματικότητα. Προ Covid19 δε μπορούσα να κάτσω στο Σπίτι μου για 24 ώρες. Τελικά αλλάζει ο άνθρωπος χαχα
Ποια ήταν η πρώτη αντίδραση όταν έκλεισαν τα θέατρα και οι μουσικές σκηνές;
Σοκ. Δε νομίζω ότι ήταν εύκολο να συνηδειτοποιήσουμε τι είχε συμβεί και για πόσο θα συνεχιζόταν. Δεν το περίμενα ότι θα άλλαζε τόσο πολύ η ζωή μας. Έβαλα ως προτεραιότητα την υγεία στον τρόπο που σκεφτόμουν και αντιμετώπισα την οικονομική καταστροφή με ψυχραιμία και αισιοδοξία. Για το δημιουργικό κομμάτι που δε σταματά ποτέ να ζητάει προσοχή μέσα μου βρήκα αρκετές λύσεις μέσα στο Σπίτι οπότε έπαιρνα και παίρνω την ικανοποίηση που χρειάζομαι.
Ποια ήταν τα πρώτα δημιουργικά βήματα που έγιναν, μετά το εγκλεισμό; Με τι καταπιαστήκατε;
Το πρώτο lock down με πέτυχε σε πρόβες για τις Βάκχες του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη οποτε συνεχίσαμε τη μελέτη του έργου μέσω Skype όπου και παίχτηκε η παράσταση το καλοκαίρι σε διάφορα ανοιχτά θεατρα της Αττικής και σε κάποια εκτός. Στο δεύτερο lock down είχα ήδη ξεκινήσει μεταπτυχιακό στις Θεατρικές Σπουδές στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου οπότε δε σταματάω να διαβάζω και να γράφω εργασίες κάθε μέρα.
Ήταν μια νέα αρχή ; ή μια λύση για να ξεφύγετε από τον πρωτόγνωρο αυτό γεγονός;
Ήταν η ίδια ζωή προσαρμοσμένη σε μια νέα συνθήκη πιο προστατευμένη και με λιγότερη τρυφερότητα. Υπάρχει γύρω μας, το βιώνουμε δε μπορείς να ξεφύγεις. Αν ξεφύγεις, θα ξεχαστείς, δε θα προσέξεις και ίσως την πατήσεις.
Μέσα σε αυτήν την περίοδο πιστεύετε ότι έγινε ένα ξεκαθάρισμα στον επαγγελματικό τομέα τόσο στο εξωτερικό περιβάλλον αλλά και στον εσωτερικό σας κόσμο;
Η ησυχία, η σιωπή, η παύση με έφερε πιο κοντά με τον πυρήνα του εαυτού μου. Ασχολούμαι με λίγα πράγματα και τα απολαμβάνω. Αποκτώ νέα ενδιαφέροντα και συνήθειες. Δεν αγχώνομαι ότι άλλαξε η ζωή μου μια για πάντα απλώς είναι ένα διάλειμμα από τις παλιές μου συνήθειες και επιλογές και κάποια στιγμή θα επανέλθω. Δεν μπορούμε να χωρέσουμε όλοι στην τηλεόραση που είναι η μόνη που δουλεύει αυτή τη στιγμή, δεν χωράμε. Οπότε όποιος πρόλαβε, πρόλαβε. Και είναι απόλυτα λογικό.
Η πολιτεία, από ότι φαίνεται δεν ήταν επαρκής για να αντιμετωπίσει μια τόσο σοβαρή υπόθεση, τι πιστεύετε ότι φταίει; Η πολιτεία μόνο, ή σε συνδυασμό με τον καλλιτεχνικό χώρο φάνηκε μια γενικότερη ανεπάρκεια? Πως το αντιλαμβάνεστε μετά από 10 μήνες;
Δε μπορώ να ξέρω ακριβώς γιατί οι πληροφορίες που έχουμε δεν είναι αρκετές και πάντα αξιόπιστες για να βγάζουμε αληθή συμπεράσματα. Πάντως αφού γνώριζαν που πάσχουν και τι ελλείψεις έχουν θα μπορούσαν από το Μάρτη μέχρι τώρα να έχουν κτίσει ή να χρησιμοποιήσουν νοσοκομεία που δεν είναι σε λειτουργία, να γίνουν προσλήψεις προσωπικού για να χωρέσουν όλοι οι άνθρωποι που θέλουν βοήθεια. Αφού ξέραν ότι θα έρθει και δεύτερο κύμα ήταν λάθος η τόση ελευθερία που δόθηκε το καλοκαίρι. Η μάσκα θα έπρεπε να είναι απαραίτητη παντού και πάντα από τη λήξη του πρώτου lock down και όποιος μπαίνει(από οπουδήποτε ) ή βγαίνει στη χώρα να έχει επίσημο έγγραφο από μοριακό test Covid19 που βεβαιώνει ότι είναι αρνητικό. Δε θεωρώ όμως ότι είναι μόνο ευθύνη της πολιτείας. Εγώ από αυτό που ακούω, βλέπω και παρατηρώ είναι ότι είναι μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που δεν προσέχουν και παρανομούν. Διάβαζα τις προάλλες σε ένα βιβλίο για την Ελισαβετιανη εποχή ότι τα θέατρα κλειναν πολύ συχνά λόγω της πανούκλας και κάποια στιγμή είχαν κλείσει για 18 μήνες και η Βασιλισσα Ελισάβετ τους χορηγούσε χρήματα ετησίως για αυτούς τους μήνες που παρέμεναν κλειστά. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, δε την γλυτώνουμε. Όσο η πολιτεία βοηθάει τους καλλιτέχνες με έκτακτα επιδόματα ώστε να είναι αρκετά ώστε να ζήσουμε τότε αντέχουμε λίγο ακόμα. Το θέμα είναι τι διεκδικούμε; Να ανοίξουν τα θέατρα για να ξαναπιάσουμε δουλειά ή μεγαλύτερα και περισσότερα επιδόματα και επιδοτήσεις;
Από εδώ και έπειτα τι θα θέλατε να διορθώσετε και τι να αλλάξει άρδην; (επαγγελματικά)
Δε θα σου πω για τα σωματεία και τους παραγωγούς και τα συμβόλαια και τη συλλογική σύμβαση, θα σου πω τι μου λείπει να υπάρχει τριγύρω μου τις περισσότερες φορές όταν πηγαίνω σε μια πρόβα, παράσταση και γύρισμα.
Σεβασμός και καλή διάθεση.
Και αν ξεκινήσουμε από εκεί θα διορθώσουμε και όλα τα υπόλοιπα.
Για τις online παραστάσεις τι έχετε να πείτε;
Έχω παρακολουθήσει ελάχιστες. Ως θεατής, δεν είναι κάτι που απολαμβάνω γιατί χάνεται όλη η γοητεία και η μαγεία του θεάτρου. Από την άλλη πάλι υπάρχουν μαγνητοσκοπησεις παραστάσεων που είναι καταπληκτικες και επειδή έχει τραβήξει αυτή ιστορία και θα τραβήξει λίγο ακόμα από το να μου λείπει το Θέατρο καλό είναι να πάρω μια γεύση του έστω μέσα από την οθόνη.
Πως φαντάζεστε τη νέα χρονιά;
Τη φαντάζομαι ακόμα μακρυά, νιώθω ότι είμαι ακόμα στο 2020.
Τι κρατάτε από όλη αυτήν την εμπειρία; Και τι πετάτε; (γενικά όχι μόνο για τα επαγγελματικά)
Δε πετάω τίποτα. Κρατάω ότι ακόμα έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να εξελιχθούμε ως κοινωνία και ότι η επανάσταση είναι εντελώς προσωπική και επίπονη.
Ποιος είναι ο τίτλος (έργου ή τραγουδιού) που θα θέλατε να αφιερώσετε σήμερα;
The Beatles-Yellow Submarine
