Θα θέλαμε να μας περιγράψετε το 2020 , με μια λέξη ή με πολλές …
Θα σας εξαφανίσωμεν!
Πώς νιώθετε μετά από ένα περίπου χρόνο περιορισμού;
Μετέωρη, συγχυσμένη, θυμωμένη, αμήχανη διότι κανείς δεν γνωρίζει πότε θα απεμπλακούμε από όλο αυτό οριστικά. Και ανυπόμονη για προσωπικές επαφές κι αγκαλιές, χωρίς φόβο και με όσο πάθος επιθυμούμε.
Ποια ήταν η πρώτη αντίδραση όταν έκλεισαν τα θέατρα και οι μουσικές σκηνές;
Αμηχανία. Δεν είμαι αρμόδιος επιστήμονας ως προς τα μέτρα που μας προστατεύουν από την πανδημία, ως καλλιτέχνιδα όμως πόνεσε η καρδιά μου.
Ποια ήταν τα πρώτα δημιουργικά βήματα που έγιναν, μετά το εγκλεισμό; Με τι καταπιαστήκατε;
Έκανα πρόβες στο Εθνικό Θέατρο για την παράσταση “Σ’ εσάς που με ακούτε” της Λούλας Αναγνωστάκη. Δεν είχαμε την ευκαιρία λόγω της πανδημίας να την παρουσιάσουμε στην σκηνή Νίκος Κούρκουλος όπως ήταν προγραμματισμένο, ωστόσο κάναμε δύο live streaming.
Ήταν μια νέα αρχή; ή μια λύση για να ξεφύγετε από τον πρωτόγνωρο αυτό γεγονός;
Κατά μία έννοια και η νέα αρχή μια λύση είναι για να αντιμετωπίσει κανείς αυτή την πρωτόγνωρη συνθήκη. Επιχείρησα να δω την πραγματικότητα υπό ένα άλλο πρίσμα, να δω όλη την εικόνα, τι θα μπορούσε να μείνει όρθιο και πώς θα μπορούσα να μείνω στα όποια θετικά. Άρχισα να ποδηλατώ, να βγαίνω περισσότερο για βόλτες στα πάρκα της περιοχής, να αφιερώνω περισσότερο χρόνο σε μια χρήσιμη ενδοσκόπηση.
Μέσα σε αυτήν την περίοδο πιστεύετε ότι έγινε ένα ξεκαθάρισμα στον επαγγελματικό τομέα τόσο στο εξωτερικό περιβάλλον αλλά και στον εσωτερικό σας κόσμο;
Πολλοί άνθρωποι έμειναν πίσω στον επαγγελματικό τους τομέα ή έχασαν εντελώς δουλειές προγραμματισμένες γι’ αυτό το χρονικό διάστημα, οπότε δεν μπορώ να μιλήσω για ξεκαθάρισμα σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία.
Η πολιτεία, από ό,τι φαίνεται δεν ήταν επαρκής για να αντιμετωπίσει μια τόσο σοβαρή υπόθεση, τι πιστεύετε ότι φταίει; Η πολιτεία μόνο, ή σε συνδυασμό με τον καλλιτεχνικό χώρο φάνηκε μια γενικότερη ανεπάρκεια; Πώς το αντιλαμβάνεστε μετά από 10 μήνες;
Δεν νομίζω ότι δόθηκε εξαρχής μια στοιχειώδης βάση ως προς το πώς θα οργανωθεί η καλλιτεχνική δραστηριότητα κατά την πανδημία. Οι άνθρωποι του πολιτισμού ήμασταν σχεδόν ανύπαρκτοι για την πολιτεία και τις προτεραιότητές της. Είμαστε ακόμα στον αέρα, χωρίς κάποιο σαφές πλάνο για τους ερχόμενους μήνες. Αντιθέτως, όταν χρειάστηκε τα μέτρα τηρήθηκαν στο ακέραιο εκ μέρους του καλλιτεχνικού χώρου. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Από εδώ και έπειτα τι θα θέλατε να διορθώσετε και τι να αλλάξει άρδην; (επαγγελματικά)
Θα ήθελα να κατανοούμε τη σημασία της τέχνης και της καλλιτεχνικής δραστηριότητας για την κοινωνία. Να συμπεριλαμβάνεται στις προτεραιότητες της εκάστοτε κυβέρνησης, να προστατεύονται τα δικαιώματα των καλλιτεχνών και νομικά. Να μπορούμε να δουλεύουμε σε μία παράσταση, αμειβόμενοι αξιοπρεπώς και με ένσημα. Να κατανοήσουμε την ανάγκη για συσπείρωση, την ανάγκη του “μαζί” κόντρα στον ανταγωνισμό και την απομόνωση.
Για τις online παραστάσεις τι έχετε να πείτε;
Ότι είναι αποτέλεσμα της δεδομένης συγκυρίας σε μια τεχνολογικά προηγμένη κοινωνία. Δεν ήρθε να αντικαταστήσει τη ζωντανή εμπειρία της παρακολούθησης μιας παράστασης, αυτή προσφέρει άλλου είδους εμπειρία. Διευκολύνει όμως να επικοινωνήσουν οι καλλιτέχνες την τέχνη τους εφ’όσον η παρακολούθηση δια ζώσης δεν είναι εφικτή. Πρόκειται για μια εναλλακτική μορφή θεάματος, όχι υποκατάστατο της θεατρικής πράξης. Όλα αυτά εφόσον βέβαια τηρούνται οι κατάλληλες εργασιακές συνθήκες για τους εργαζόμενους.
Πώς φαντάζεστε τη νέα χρονιά;
Η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία.
Τι κρατάτε από όλη αυτήν την εμπειρία; Και τι πετάτε; (γενικά όχι μόνο για τα επαγγελματικά)
Την ανάγκη για μικρές παύσεις στον χρόνο που τρέχει διαρκώς. Πετάω την απομόνωση, την καταπίεση, τον περιορισμό.
Ποιος είναι ο τίτλος (έργου ή τραγουδιού) που θα θέλατε να αφιερώσετε σήμερα;
“Δεύτερη ζωή δεν έχει”.
