Θα θέλαμε να μας περιγράψετε το 2020 , με μια λέξη ή με πολλές …
Χ.Μ: Η χρονιά που η ζωή μας έκανε παύση.
Πως νιώθετε μετά από ένα περίπου χρόνο περιορισμού;
Χ.Μ: Νιώθω πιο προβληματισμένος από ποτέ για τη νοητή συνέχεια και τη μετάβαση από την περίοδο πριν τα lockdown στην μετά Covid εποχή. Όχι για το πώς οι άνθρωποι θα προσαρμόσουν τις καθημερινές δραστηριότητες τους γιατί αυτό είναι κάτι που έγινε από την πρώτη στιγμή. Με ανησυχεί περισσότερο το κατά πόσο θα μπορέσει να αναπληρωθεί ο χρόνος που χάθηκε, ιδιαίτερα σε τομείς όπως το εμπόριο και πολιτισμός καθώς και επίσης η φοβική στάση που θα υπάρχει για αρκετό καιρό ανάμεσά μας.
Ποια ήταν η πρώτη αντίδραση όταν έκλεισαν τα θέατρα και οι μουσικές σκηνές;
Χ.Μ: Τα σοκ ήταν απανωτά και επαναλαμβανόμενα από τον περσινό Μάρτη που έκλεισε και ο τελευταίος χώρος πολιτισμού έως και σήμερα που δεν έχει αλλάξει τίποτα, αλλά ούτε και υπάρχει κάποιος σχεδιασμός επί της ουσίας για την επόμενη μέρα. Το πρόβλημα δεν είναι το ότι με την εμφάνιση του κορονοϊού έκλεισαν οι χώροι του πολιτισμού, καθώς δε θα μπορούσαν να εξαιρεθούν ούτε και θα έπρεπε. Το άσχημο είναι ότι όταν όλα λειτούργησαν εκ νέου από το Μάη του 2020 στιγματίστηκαν οι καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις παρότι προσαρμόστηκαν εξ’ ολοκλήρου στα νέα μέτρα, είχαν λιγότερο κόσμο και δεν είχαμε ούτε μία περίπτωση συσχετιζόμενης καταγεγραμμένης διασποράς. Με τις συνεχείς αναβολές και ακυρώσεις άρχισα να καταλαβαίνω ότι τα χειρότερα έρχονται ..και ήρθαν.
Ποια ήταν τα πρώτα δημιουργικά βήματα που έγιναν, μετά το εγκλεισμό; Με τι καταπιαστήκατε;
Χ.Μ: Την περίοδο του 1ου lockdown είχα άλλη ορμή για δημιουργία και για μελέτη γιατί το θεώρησα μια παύση που θα γινόταν για ιερό σκοπό και πως άμεσα θα επανερχόμασταν. Συνεπώς βρέθηκε ένας χρόνος διαθέσιμος κατά κάποιον τρόπο, από το πουθενά, όπου έγραψα μουσική, διάβασα και πάλι κιθάρα σαν μαθητούδι και βρήκα αρκετό χρόνο για ξεκούραση. Από το τέλος Οκτώβρη όταν πια είχαν ανατραπεί όλα τα καλοκαιρινά μας σχέδια και με την ανακοίνωση του 2ου lockdown νιώθω ότι βιώνω πένθος, χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω αλλά και να το ξεπεράσω γρήγορα. Μέσα από την ίδια τη μουσική βρήκα τη δύναμη να αισιοδοξώ για καλύτερες μουσικές μέρες. Αλλά όχι για θαύματα..
Μέσα σε αυτήν την περίοδο πιστεύετε ότι έγινε ένα ξεκαθάρισμα στον επαγγελματικό τομέα, ειδικά τις τελευταίες μέρες γίνεται ένας καταιγισμός καταγγελιών για σεξουλική παρενόχληση αλλά και ανάρμοστες συμπεριφορές, θέλετε να το σχολιάσετε;
Χ.Μ: Ανεξαρτήτου περιόδου οι συμπεριφορές αυτού του είδους που σχετίζονται με «επίδειξη εξουσίας» λόγω ιδιότητας και άμεσα ή έμμεσα οδηγούν σε ζητήματα σεξουαλικής παρενόχλησης με βρίσκουν κατηγορηματικά αντίθετο. Μένω άφωνος, όχι γιατί δεν πιστεύω ότι δε ζουν ανάμεσα μας τέτοιοι άνθρωποι και δε θα μπορούσαν να προκύψουν τέτοιες συμπεριφορές, αλλά με το που κρύβονταν οι θύτες τόσο καιρό και καλυπτόνταν από διάφορες καταστάσεις και από ότι φαίνεται όχι «συγκυριακά». Όμως, από όλη αυτή την κατάσταση, επαινώ το θάρρος των όποιων έχουν υπάρξει θύματα, να βγουν και να μιλήσουν. Πρέπει να το κάνουν για να καταστεί ξεκάθαρο πως όποιος έχει «επενδύσει» στο να συσχετίσει την καριέρα και την πορεία του στο χώρο του πολιτισμού με πρακτικές εκμετάλλευσης των συνανθρώπων και συναδέλφων απλά δεν έχει θέση εδώ.
Η πολιτεία, από ότι φαίνεται δεν ήταν επαρκής για να αντιμετωπίσει μια τόσο σοβαρή υπόθεση, τι πιστεύετε ;
Χ.Μ: Η πολιτεία έχει την ευθύνη να σταθεί στο ύψος της έστω και κατόπιν των αποκαλύψεων. Αφού δε μπόρεσε, για άλλη μια φορά, να παίξει το ρόλο της προληπτικά, περιμένουμε με αγωνία, να δούμε τη στάση της απέναντι στα τόσο σοβαρά ζητήματα που αποκαλύπτονται σχεδόν καθημερινά. Έχει τον τρόπο. Εύχομαι να έχει και τη βούληση.
Ο καλλιτεχνικός χώρος ήταν καλά οργανωμένος; ή τώρα δόθηκε μια ευκαιρία για να διορθωθούν κάποια κακώς κείμενα;
Χ.Μ: Εδώ και αρκετό καιρό οι μουσικοί, οι τραγουδιστές, οι ηθοποιοί έχουν όργανα που τους εκπροσωπούν. Κατά καιρούς έχουν υπάρξει αλλαγές σε αυτά, όμως είναι βέβαιο πως έχουν τη δυναμική να συσπειρώνονται σε κοινούς αγώνες ενάντια στην καταπάτηση δικαιωμάτων, αξιοπρέπειας και ηθικών αξιών. Το είδαμε με το τεράστιο ζήτημα των πνευματικών δικαιωμάτων στο χώρο της μουσικής και θα το δούμε και τώρα με το φλέγον ζήτημα των σεξουαλικών παρενοχλήσεων στο θέατρο.
Από εδώ και έπειτα τι θα θέλατε να διορθώσετε και τι να αλλάξει άρδην; (επαγγελματικά)
Χ.Μ: Θα επιδιώξω να συνεχίσω από εκεί που σταμάτησα. Μπορεί να φαίνεται πολύ απλό, αλλά για έναν τραγουδιστή της νεότερης γενιάς, όπως εγώ, δεν είναι δεδομένο. Ονειρεύομαι τις συναυλίες και το περσινό μουσικό καλοκαίρι να γίνει φέτος πραγματικότητα. Το βασικότερο είναι η επανέναρξη των πολιτιστικών δράσεων και όλα τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στην πορεία.
Για τις online παραστάσεις τι έχετε να πείτε;
Χ.Μ: Σε ένα βαθμό το έζησα, καθώς στο πλάι τη Γλυκερίας έλαβα μέρος σε δύο livestreaming συναυλίες τον περασμένο Οκτώβριο. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο με το να υπάρχει κοινό και να σε τροφοδοτεί. Από την άλλη είναι μια λύση στους καιρούς αυτούς που βιώνουμε με τα lockdown. Όμως, ίσως δεν είναι λύση για όλο το φάσμα και τη δυναμική των καλλιτεχνών και των παραστάσεων. Επιπλέον, απευθυνόμαστε σε ένα κοινό που είναι πολύ κουρασμένο από το «μέσα». Δε ξέρω, συνολικά, πως πηγαίνει εμπορικά το όλο εγχείρημα αλλά σίγουρα δε δείχνει ικανό να μείνει για καιρό ως λύση.
Τι κρατάτε από όλη αυτήν την εμπειρία; Και τι πετάτε; (γενικά όχι μόνο για τα επαγγελματικά)
Χ.Μ: Κρατάω τους ανθρώπους, τις στιγμές και τις μουσικές μου. Τα ταξίδια και τα χαμογελαστά πρόσωπα που αντίκρισα στα μέρη που επισκέφθηκα είτε επαγγελματικά είτε προσωπικά. Αυτά μου δίνουν την ελπίδα ως άνθρωπο. Πετάω την τοξικότητα και την αχαριστία.
Ποιος είναι ο τίτλος (έργου ή τραγουδιού) που θα θέλατε να αφιερώσετε σήμερα;
Χ.Μ: Η ελπίδα είναι κάτι που έχουμε ανάγκη αυτές τις μέρες και γι’ αυτό αφιερώνω το δικό μου τραγούδι «Το τραγούδι μου κερί» σε όσους νιώθουν ότι την έχασαν.
