Καλώς ορίσατε στο full–time.gr
Πόσα χρόνια είστε Αθήνα;
Αυτή τη χρονιά θα κλείσω δεκατρία χρόνια στην Ελλάδα.
Θα θέλαμε να μας περιγράψετε το 2020 , με μια λέξη ή με πολλές
Στην αρχή, όταν ξεκίνησε η καραντίνα ένιωσα κάπως περίεργα, είχα λίγο άγχος. Το καλοκαίρι δούλεψα κανονικά και μετά ξανά καραντίνα. Αν ήταν να πω μια λέξη θα έλεγα ‘παραγωγικότητα’.
Ποια ήταν τα πρώτα δημιουργικά βήματα που έγιναν, μετά το εγκλεισμό; Με τι καταπιαστήκατε;
Μιας που έχω home studio, ασχολήθηκα πολύ με τις παραγωγές μου: μουσική στα ελληνικά τραγούδια, αλλά και στίχους στην περίπτωση των γαλλικών. Η καραντίνα μου ταίριαξε, ο μουσικός χρειάζεται χρόνο να δημιουργήσει. Χαίρομαι που τελειώνει βέβαια, γιατί μου έλειψαν και τα live! Ανυπομονώ να ξαναεμφανιστούμε με την μπάντα μου, τους Enfants de Pigalle και να παίξουμε, να τραγουδήσουμε με τον κόσμο.
Γιατί επιλέξατε της Ελλάδα; Τι σας αρέσει στη χώρα μας;
Όταν πρωτοήρθα, δεν ήξερα τίποτα από εδώ, εκτός από όσα είχα μάθει στο μάθημα της ιστορίας στο σχολείο. Στο μεταξύ, είχα γνωρίσει μια Ελληνίδα που έκανε το εράσμους της στην πατρίδα μου, την Λυόν. Μετά, έκανα το δικό μου εράσμους στην Αθήνα και μόλις αυτό τελείωσε έχασα και την Ελληνίδα (γέλια), αλλά ένιωθα ήδη όμορφα στο αθηναϊκό περιβάλλον και έτσι δεν έλεγα να φύγω από εδώ. Αποφάσισα να κάτσω ένα χρόνο, δύο…και τα χρόνια πέρασαν!
Πώς ήρθε στα χέρια σας το τραγούδι της Αρλέτας; Και γιατί αυτό το τραγούδι;
Η αρχή έγινε με μια πολύ όμορφη ιδέα του ραδιοφώνου Κόσμος 93.6, που έκανε ένα αφιέρωμα σε ξένους μουσικούς που ζουν στην Ελλάδα, για τα 200 χρόνια της ελληνικής επανάστασης. Ήμαστε δέκα μουσικοί και έπρεπε να επιλέξουμε ο καθένας ένα ελληνικό τραγούδι και να το φέρω στην δική μας γλώσσα, κρατώντας όμως το χρώμα και τον ήχο της χώρας μας. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα να αποφασίσω, υπάρχουν πολύ ωραία τραγούδια στο ελληνικό ρεπερτόριο.
Έψαχνα ένα τραγούδι ποιοτικό, αλλά που να ταιριάζει και στο περιβάλλον ενός μπαρ, να είναι, ας πούμε «περασμένο» στον κόσμο. Η Αρλέτα το έχει γενικά αυτό και εμένα μου ταίριαξε πολύ η Σερενάτα. Αγαπώ τις γάτες, έχω δύο στο σπίτι μου, έχω και το πικάπ, μιας που ακούω σχεδόν αποκλειστικά βινύλια. Οπότε έκανα την Σερενάτα δικιά μου και επειδή είμαι αγόρι, είπα να αφηγηθώ την ίδια ιστορία, αλλά αυτή την φορά από την πλευρά του Παναγιώτη, όπως τον είχε ονομάσει η Μαριανίνα Κριεζή, η στιχουργός του original τραγουδιού.
Ποιους άλλους Έλληνες καλλιτέχνες γνωρίζετε;
Ζώντας τόσα χρόνια εδώ, είναι λογικό να έχω αρκετές επιρροές και ακούσματα. Έχω παρακολουθήσει live στο δρόμο, στις μουσικές σκηνές, ακόμα και στο Μέγαρο Μουσικής.
Ψάχνομαι με την ελληνική μουσική όσο μπορώ και μου αρέσουν καλλιτέχνες στο στιλ Σταμάτη Κραουνάκη, Λάκη Παπαδόπουλου, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Τρύπες, Γιάννη Αγγελάκα, Νεφέλη Φασούλη, Μαρίνα Σάτι, Ματούλα Ζαμάνη… Είχα μάλιστα και την μεγάλη χαρά να ανοίξω ένα live της Ζαμάνη κάποια στιγμή.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά βήματα;
Ετοιμάζω αρκετά πράγματα, είναι η αλήθεια. Μιλάω με μουσικούς και στιχουργούς και χτίζουμε συνεργασίες. Είμαι σε αναζήτηση υλικού, αλλά και τραγουδιστών που θα πουν τραγούδια μου.
Πώς φαντάζεστε τη ζωή μας από εδώ και πέρα;
Αν εννοείτε τη ζωή μετά την καραντίνα, πιστεύω ότι θα βρούμε τους ρυθμούς μας, σε ένα χαρούμενο καλοκαίρι, θα είμαστε έξω και θα περνάμε καλά. Αν εννοείτε την ζωή όπως την ονειρεύομαι, θα ήθελα να κυκλοφορήσω κι άλλα τραγούδια, να αρέσουν στον κόσμο και να τα τραγουδάμε όλοι μαζί σε ωραίες βραδιές…
Τι κρατάτε από όλη αυτήν την εμπειρία; Και τι πετάτε; (γενικά όχι μόνο για τα επαγγελματικά)
Κρατώ την ησυχία και την ηρεμία που όλοι είχαμε ανάγκη πιστεύω. Κάποιοι από εμάς δεν είχαμε καν γνωρίσει την πόλη μας τόσο καλά, όσο μας δόθηκε η ευκαιρία τώρα. Πετάω, αν μπορώ να το πω έτσι, την αστυνομική βία, τον φόβο, τον αποκλεισμό.
Ποιος είναι ο τίτλος (έργου ή τραγουδιού) που θα θέλατε να αφιερώσετε σήμερα;
Το Boumerang του Serge Gainsbourg. To αφιερώνω σε όλους και όλες που έζησαν αυτήν την καραντίνα, γιατί πιστεύω ότι η χαρά και η ζωή πάντα επιστρέφουν.
Full-time.gr
