Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς, να σας γνωρίσουμε καλύτερα.
Που μεγαλώσατε; Πως ήταν τα παιδικά και μαθητικά σας χρόνια;
Είμαι ο Βασίλης (psychobill όπως με φωνάζουν οι φίλοι) και όταν με ρωτάνε τι δουλειά κάνω, απαντώ: «ηθοποιός/ παιδαγωγός» κι έτσι βάζω μέσα όσα είμαι, έχω σπουδάσει και έχω κάνει. Μεγάλωσα και πήγα σχολείο στα Άνω Πατήσια, είχα την ευκαιρία να πάω σε ιδιωτικό σχολείο και να ζω σε παλιά μονοκατοικία της Αθήνας με κήπο.
Πως ήρθε το θέατρο στη ζωή σας;
Υπεύθυνη για τον ερχομό του θεάτρου στη ζωή μου είναι η μάνα μου που με πήγαινε, ως έξοδο του σ/κ, σε διάφορες παραστάσεις για παιδιά αλλά και ενήλικο κοινό. Αυτό ήταν. Από μια ηλικία και μετά ήθελα να κάνω αυτό. Θέατρο. Να είμαι πάνω στη σκηνή κι όχι πλέον θεατής.
Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή ;
Πριν μπω στη Δραματική Σχολή του Ωδείου, έδωσα και σε άλλες σχολές, με πρώτη αυτή του Εθνικού Θεάτρου. Δεν θα ξεχάσω το δέος που ένιωσα όταν ανέβηκα στη σκηνή του Ρεξ να παρουσιάσω στην επιτροπή τους μονολόγους μου. Είπα από μέσα μου: «παίξε και απόλαυσε αυτή τη σκηνή γιατί μπορεί να μην τύχει ποτέ να ξανανεβείς εδώ». Ως επαγγελματίας ηθοποιός έχω να θυμάμαι (ευτυχώς) πολλές ωραίες στιγμές από συνεργασίες και συναδέλφους, όπως τη στιγμή που ταξιδέψαμε με τη «Μήδεια» μας στο Εθνικό Θέατρο της Χάγης στην Ολλανδία ή το να είμαι για μια ολόκληρη σεζόν σε κατάμεστο 1000άρι θέατρο με τον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ».
Μιλήστε μας για την παράσταση Μήδεια, και τον ρόλο σας.
Για μένα είναι ο 4ος κύκλος παραστάσεων με τη «Μήδεια», αφού είμαι από την 1η εκδοχή της στην Χάγη. Κάθε φορά είναι διαφορετικά, αφού κάθε φορά ο Δημήτρης αναμετριέται εκ νέου με το έργο, αφήνει το κείμενο να τον οδηγήσει σε νέα συμπεράσματα και νέες οπτικές στη σκηνοθεσία του κι αυτό προφανώς περνά και σε μας. Ξεκινώντας με τη συνεργασία, θα πω πως ίσως είναι η πιο ενδιαφέρουσα που έχω κάνει, αφού μετρά χρόνια (από το 2016), βάθος και πολλή ειλικρίνεια, πράγμα που οφείλεται καθαρά στο Δημήτρη Γεωργαλά. Η «Μήδεια» τόσων αιώνων πριν, μας αφορά ακόμα στην ουσία της: πού οδηγείται μια γυναίκα ερωτευμένη σε πρώτο επίπεδο, αλλά και άλλα, δεύτερα επίπεδα όπως ο ρατσισμός, η διατάραξη της ανδροκρατίας, η γυναίκα ως γυναίκα, ερωμένη, μάνα, σύμβολο. Όλα αυτά τα χρόνια είμαι σταθερά ο «Άγγελος» που φέρνει επί σκηνής τα αποτρόπαια αποτελέσματα αυτής της τρελαμένης από έρωτα και εκδίκηση γυναίκας. Ο συγκεκριμένος αγγελιαφόρος, όπως κι αυτός των «Βακχών» έχουν τη δυσκολία διαχείρισης μιας τόσο δύσκολης κειμενικά πληροφορίας, την περιγραφή δηλαδή μιας μανιασμένης εξόντωσης ανθρώπων. Με ζορίζει αφόρητα υποκριτικά, γι’ αυτό και είναι προσωπικό μου στοίχημα σε κάθε ανέβασμα της παράστασης. Πρέπει κάθε φορά να ανακαλύπτω και κάτι καινούριο. Πάντα φαντάζει ότι δεν είναι αρκετό, ότι έχει και κάτι παραπάνω. Αυτό είναι όμως και το θέλγητρο της δουλειάς μας.
Υπήρξαν και τιμητικές διακρίσεις Και τι εισπράξατε εσείς;
Οι διακρίσεις και τα βραβεία έχουν νόημα μόνο υπό το πρίσμα της συνειδητοποίησης πως σε κάποιο άλλο μέρος, μακριά από τη δική σου χώρα, υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται, αισθάνονται και συγκινούνται με τον ίδιο τρόπο. Εκεί έρχεται η διάκριση να σου επιβεβαιώσει πως ό,τι διαπραγματεύτηκες με την παράσταση σου, επικοινωνήθηκε πλήρως. Το καλύτερο δώρο για έναν καλλιτέχνη.
Πιστεύετε ότι υπάρχουν «Μήδειες» στην εποχή μας;
Υπάρχουν, αλλά όχι πολλές. Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που τείνει στην απάθεια, την αδράνεια, την κυριαρχία των social media, που δεν επιτρέπει καν συναισθήματα, πόσο μάλλον έρωτα, εκδίκηση, τρέλα. Αν υπήρχαν πολλές «Μήδειες» σήμερα, θα σήμαινε ότι η καθημερινότητα των ανθρώπων δεν είναι τελικά μια ευθεία, άχρωμη γραμμή.
Περνάμε την περίοδο μιας πρωτόγνωρης εμπειρίας, με την πανδημία, τι εισπράξατε από αυτό το γεγονός;
Η πανδημία, χωρίς να μπω στη διαδικασία διερεύνησης των πραγματικών αίτιων της, ήταν μια υπενθύμιση για όλους εμάς τους θνητούς πως είμαστε περαστικοί από αυτή τη ζωή κι αυτόν τον πλανήτη. Η ρουτίνα, η καθημερινότητα, η επίτευξη των προσωπικών στόχων του καθενός μας κάνει να ξεχνάμε αυτήν τη θνητότητα μας. Ύστερα έρχονται κομβικά, για μένα, ερωτήματα: τι κάνουμε για να αξιοποιήσουμε το κάθε δευτερόλεπτο ζωής μας; Είμαστε ευτυχείς με τη ζωή που έχουμε επιλέξει να ζούμε; Έχουμε το θάρρος να την αλλάξουμε, αν δεν μας αρέσει;
Τι κρατάτε από όλη αυτήν την εμπειρία; Και τι πετάτε; (γενικά όχι μόνο για τα επαγγελματικά)
Δεν πετάω τίποτα. Θεωρώ ότι όλα είναι για τους ανθρώπους. Για να τα ζήσουν, να τα γευτούν, να αναλογιστούν, να προβληματιστούν, να διεκδικήσουν, να αλλάξουν σκέψη και συμπεριφορά. Αυτά είναι τα οφέλη μιας τέτοιας συγκυρίας.
Κλείνοντας θα θέλαμε να κλείσετε με μια ατάκα από την παράσταση σας, ποια σας έχει μείνει;
Άγγελος: «Ο άνθρωπος είναι σκιά και δεν μπορεί να είναι ποτέ ευτυχισμένος». Την κρατάω σαν κρυφή συμβουλή στην τσέπη μου, όταν νομίζω πως θα είμαι ίδιος, για πάντα και για τα πάντα.
Με εκτίμηση
Κατερίνα Γρυλλάκη
Η ΜΗΔΕΙΑ του Ευριπίδη,
Σκηνοθεσία : Δημήτρης Γεωργαλάς
Μουσική : Πλάτων Ανδριτσάκης
Κοστούμια : Δημήτρης Ντάσιος
ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ
Πλ. Ομόνοιας 18, Αθήνα 105 52
Από 23 Σεπτεμβρίου έως 31 Οκτωβρίου
Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή , Σάββατο , Κυριακή
Ώρα έναρξης : 21.30
