ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
LIVING
Δείτε το trailer ΕΔΩ
26 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους από την ODEON
Λίγα λόγια για την ταινία
Στο Λονδίνο το 1952, ο Γουίλιαμς, ένας βετεράνος δημόσιος υπάλληλος, αποτελεί ένα μικρό γρανάζι στην γραφειοκρατία της αναδόμησης της μεταπολεμικής Αγγλίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Καθώς άπειρα χαρτιά κατακλύζουν το γραφείο του, μαθαίνει ότι έχει μία θανάσιμη ασθένεια. Έτσι ξεκινάει να ψάχνει κάποιο νόημα στη ζωή του όσο του μένει ακόμα χρόνος.
Σχετικά με την παραγωγή
Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε μάλλον κατά τύχη. Ένα βράδυ, ο Καζούο Ισιγκούρο δειπνούσε με τον Στίβεν Γούλεϊ, όταν πέρασε από εκεί ο Μπιλ Νάι για ένα ποτό. «Είναι νερντς», λέει γελώντας ο Νάι για εκείνο το βράδυ. «Κάθονται και ανταλλάσσουν ονόματα σημαντικών σκηνοθετών, κυρίως ασπρόμαυρων ταινιών από τις δεκαετίες του ’30 μέχρι του ’57. Προκαλούν ο ένας τον άλλον να ονομάσουν τον σχεδιαστή, τον σκηνοθέτη ή εκείνον τον ηθοποιό που ερμήνευε τον αστυνομικό στο φινάλε της ταινίας. Στο τέλος, ο Ισιγκούρο συζητούσε με τη γυναίκα του και ξαφνικά λένε, «Ξέρουμε ποια θα είναι η επόμενη σου ταινία». Και εγώ τους απάντησα, «Εντάξει, όποτε θέλετε, ενημερώστε με».
Ο Γούλεϊ θυμάται πως ο Ισιγκούρο τον κάλεσε λίγο καιρό μετά το δείπνο τους, λέγοντας πως ο Νάι πρέπει να πρωταγωνιστήσει στο ριμέικ της ταινίας «Ο Καταδικασμένος» του Ακίρα Κουροσάβα, το οποίο θα διαδραματίζεται στο Λονδίνο της ίδιας περιόδου με εκείνη της ταινίας. Ο Γούλεϊ θυμόταν ότι του άρεσε η ταινία, αλλά είχε περάσει καιρός από την τελευταία φορά που την είδε, οπότε την παρακολούθησε ξανά και όπως λέει, «έκλαψα και την λάτρεψα».
«Περίμενα όλη μου τη ζωή να αναλάβει κάποιος την βρετανική μεταφορά της κλασικής ιαπωνικής ταινίας “Ο Καταδικασμένος”», λέει ο Ισιγκούρο. «Νομίζω την είδα για πρώτη φορά στην τηλεόραση όταν ήμουν πιτσιρικάς και με επηρέασε σε μεγάλο βαθμό. Εν μέρει, λόγω της ιαπωνικής μου καταγωγής, αλλά πέρα απ’ αυτό, πιστεύω πως πάντοτε ζούσα τη ζωή μου με βάση το μήνυμα της ταινίας». Ο Ισιγκούρο είχε την αίσθηση πως η ιστορία θα δούλευε καλά στο βρετανικό τοπίο. Παρ’ ότι η ταινία του Κουροσάβα επικεντρώθηκε στην πλευρά των ηττημένων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η διαδικασία της ανακατασκευής και αναγέννησης ήταν παρόμοια και για τους νικητές – και υπήρχαν παραλληλισμοί ανάμεσα στις δύο χώρες σχετικά με τον αυτοκρατορικό τους χαρακτήρα, τον στωικισμό τους και την συναισθηματική τους κλειστότητα.
«Ο Ισιγκούρο σκεφτόταν τον Μπιλ για το ρόλο», λέει ο Γούλεϊ, «γιατί εκφράζει μια συμπόνοια. Ένα κοινό συναίσθημα μεταξύ των ανθρώπων της Ιαπωνίας και της Βρετανίας, το οποίο νομίζω εντόπισε ο Ισιγκούρο, είναι ότι διαθέτουν τον ίδιο στωικό αυτοπεριορισμό. Και οι δυο κοινωνίες βασίζονται στην έλλειψη του ενθουσιασμού. Πρότεινα στον Ισιγκούρο να γράψει το σενάριο. Είπε πως δεν ήταν καλός σε αυτό».
Τελικά, ο Γούλεϊ τον έπεισε πως διαθέτει τις κατάλληλες ικανότητες, με την συμμετοχή του βραβευμένου με Νόμπελ συγγραφέα να αποδεικνύεται καθοριστική, προκειμένου να πειστεί το ίδρυμα που διαχειρίζεται τα δικαιώματα των ταινιών του Κουροσάβα να δώσει την έγκρισή του – παρ’ ότι χρειάστηκε μια σειρά χειρόγραφων μηνυμάτων και μια βίντεο κλήση, ώστε να σιγουρευτούν πως είναι όντως ο Ισιγκούρο.
Ο καθοριστικός ρόλος του Μπιλ Νάι
Ο Μπιλ Νάι αποτέλεσε τη βασική έμπνευση του Ισιγκούρο για την ταινία, η οποία αναπτύχθηκε με εκείνον στο επίκεντρο. «Ο Μπιλ ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ταινίας», παραδέχεται ο Ισιγκούρο. «Έχει αυτή τη βρετανική αίσθηση του χιούμορ, αυτή την ειρωνεία, και μια διακριτική μελαγχολία. Και μου θύμιζε όλους εκείνους τους άντρες στους σταθμούς του τρένου».
«Ο Μπιλ Νάι είναι καταπληκτικός», λέει ο Ερμάνους. «Είναι προνόμιο, μια μοναδική εμπειρία ζωής να συνεργάζεσαι με έναν ηθοποιό που κατανοεί την τέχνη της υποκριτικής μ’ αυτόν τον τρόπο. Να βλέπεις κάποιον να εργάζεται τόσο επιμελώς προκειμένου να βρει εκείνο το σημείο της αλήθειας μπροστά από την κάμερα, και την προετοιμασία που κάνει, είναι ένα είδος τελειομανίας που έχει ο Μπιλ. Ο κόσμος τον θαυμάζει γιατί είναι ένας εξαιρετικά προσιτός, ευγενικός άνθρωπος».
Το νόημα της ζωής
Ο σκηνοθέτης Όλιβερ Ερμάνους βλέπει στην ταινία μια πανανθρώπινη θεματική. «Στην καρδιά της, πρόκειται για μια ιστορία για την επιβεβαίωση της ζωής μέσω του θανάτου. Έχει να κάνει για το πώς, στη συνειδητοποίηση ότι η ζωή του πλησιάζει, αυτός ο άντρας αποφασίζει να ζήσει. Πάντοτε σκεφτόμουν πως είναι μια σημαντική ιστορία, γιατί σαν να ζούμε σε έναν διαρκή περισπασμό. Κοιτάμε τα κινητά μας, κοιτάμε προς το μέλλον. Είναι ενδιαφέρον να κάνεις ένα βήμα πίσω και να αναρωτηθείς τι σημαίνει να είσαι παρών στη ζωή σου».
Ο Νάι συμφωνεί. «Η ταινία έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη θνητότητά μας και πώς να αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον χρόνο που μας απομένει. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να δεις τι κάνει ένα συνηθισμένο άτομο με μια εξαιρετικά αυστηρή ζωή όταν έρχεται αντιμέτωπο με την εξαφάνιση».
Για τον Ισιγκούρο, η ταινία αναζητά ένα νέο μοντέλο «μέτρησης» της επιρροής σου στον κόσμο, ένα μοντέλο που δεν εξαρτάται από το τι λένε οι άλλοι, αλλά από αυτά που κάνεις εσύ, ιδιωτικά. «Αυτό που με γοήτευσε πραγματικά στην ταινία του Κουροσάβα ήταν ότι βασικά λέει πως αυτό που είναι σημαντικό είναι να έχεις μια προσωπική αίσθηση θριάμβου για τον εαυτό σου. Μπορεί να είναι κάτι πολύ ταπεινό. Ίσως να μην σε θυμάται κανείς για αυτό, αλλά θα μετράει για εσένα».
Τα βιβλία του Καζούο Ισιγκούρου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
| Σκηνοθεσία | Όλιβερ Ερμάνους |
| Σενάριο | Καζούο Ισιγκούρο |
| Παραγωγή | Στίβεν Γούλεϊ, Ελίζαμπεθ Κάρλσεν |
| Ηθοποιοί | Μπιλ Νάι, Έιμι Λου Γουντ, Τομ Μπερκ |
| Φωτογραφία | Τζέιμι Ράμσεϊ |
| Μοντάζ | Κρις Γουάιατ |
| Μουσική | Εμιλύ Λεβινές Φαρούς |
| Διάρκεια | 102’ |
| Διανομή | ΟDEON |
| Είδος | Δράμα |
