Μιλάμε με την Μαρία Κρασοπούλου, μια νέα και ταλαντούχα τραγουδίστρια, και στιχουργό, η οποία μας αποκαλύπτει την δική της ιστορία. Απολαύστε την
πριν ξεκινήσουμε τις ερωτήσεις θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε καλύτερα.
Που μεγαλώσατε;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καλαμάτα.
Πως ήταν τα παιδικά και μαθητικά σας χρόνια;
Όπως πιστεύω ότι λίγο πολύ ήταν η ζωή όλων των παιδιών την δεκαετία του ενενήντα! Σχολείο και παιχνίδι στην αλάνα μέχρι να νυχτώσει, νερό από το λάστιχο της αυλής και πολλές γρατζουνιές. Μιλώντας για σχολικά χρόνια, η σκέψη μου πηγαίνει αυθόρμητα στα γυμνασιακά και λυκειακά μου χρόνια στο Μουσικό Σχολείο. Συστατικά δύο. Μουσική και τρέλα. Όλα σε μεγάλες δόσεις! Όπως πρέπει να είναι τα εφηβικά μας χρόνια δηλαδή.
Πως μπήκε στη ζωή σας η μουσική;
Μπήκε όταν ήρθα στον κόσμο σε ένα σπίτι που η μουσική ήταν εκεί ήδη πριν από εμένα. Η μητέρα μου κι ο πατέρας μου τραγουδούσαν όλη μέρα. Η μητέρα μου μάλιστα επαγγελματικά. Ελαφρύ λαϊκό, ρεμπέτικα του μπαμπά και μικρασιάτικα τραγούδια από τους παππούδες ήταν τα πρώτα ακούσματα μου. Μύθος αυτό για τα παιδικά τραγούδια τελικά! Έτσι βρήκα την μουσική και μετά κάνουμε δικό μας αλισβερίσι από εκεί και πέρα.
Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή ;
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση. Είναι τόσες οι συγκινήσεις που έχω να θυμάμαι από την ενασχόληση μου με τραγούδι, από την εφηβική ήδη ηλικία, που θα αδικήσω πολλές για μια και επειδή είναι ακριβές οι στιγμές, θα σας πω πως κάθε φορά που βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον που αγαπώ με ανθρώπους που αγαπώ να παίζω μουσική παρέα τους και απέναντι σε ένα κοινό δεκτικό και ζεστό, αυτή κάθε φορά είναι η καλύτερη στιγμή μέχρι την επόμενη.
Ποια πρόσωπα σας επηρέασαν στη ζωή σας;
Οικογένεια, φίλοι, πολύ αγαπημένοι μου άνθρωποι που μου έδωσαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο τον αέρα να αναπνεύσω μέσα σε αυτό που πάντα με έκανε ευτυχισμένη. Να τραγουδάω.
Τι σημαίνει για εσάς η μουσική;
Πληρότητα και ταυτόχρονα μοίρασμα.
Γύμνασμα ψυχής.
Είστε απόφοιτη του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας με μεταπτυχιακό στα Νέα Ελληνικά. Τι είναι αυτό που σας κέρδισε σε αυτές τις σπουδές;
Η ενασχόληση με την τέχνη με έκανε να θέλω να μπω περισσότερο στον κόσμο της ιστορίας. Το ελληνικό τραγούδι που για να το ακουμπήσεις πρέπει να πιάσεις έναν στίχο και μια μελωδία να δεις τι είναι αυτό που ζητάει να σου εκμυστηρευτεί. Πώς αλλιώς προκύπτει όλος αυτός ο πλούτος περιεχομένου του ελληνικού τραγουδιού; Από πόλεμο, από διωγμούς και εξορίες και διαρκείς κοινωνικές ζυμώσεις. Τα Νέα Ελληνικά ήταν μια δική μου ακόμη ανάγκη να εντρυφήσω στον λόγο. Το πρώτο συστατικό του τραγουδιού. Το πρώτο συστατικό γενικότερα.
Θα θέλατε να εξασκίσετε αυτό το επάγγελμα; (αν ναι γιατί )
Σε μια εποχή που δεν σου επιτρέπει εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις να ζήσεις μόνο με την τέχνη σου, δεν υπάρχει ένα επάγγελμα. Υπάρχουν επαγγέλματα. Αυτό η δική μου γενιά το έμαθε πολύ καλά. Έτσι λοιπόν αν με ρωτήσετε με τι βιοπορίζομαι, θα σας πω με το τραγούδι, με τις σπουδές μου και από την θέση μου ως γραμματεία στη Σχολή Βυζαντινής και Παραδοσιακής μουσικής. Είμαι ευγνώμων κι όσο υπάρχω θα αγωνίζομαι.
Γράφετε στίχους, πως ξεκίνησε όλο αυτό;
Από τα προεφηβικά μου χρόνια θα έλεγα. Πρώτα με έμμετρες δοκιμές και έπειτα με πιο ελεύθερες φόρμες που πλησίαζαν την ποίηση. Η στιχοπλασία ήρθε ως συνύπαρξη του τραγουδιού.
Η έμπνευση από που πηγάζει;
Από την ίδια τη ζωή. Από αγάπη, έρωτα , αγωνία, πίκρα, φόβο, τα κοινωνικά γεγονότα, μια μεγάλη χαρά, μια απλή καθημερινή σκέψη, από απώλεια. Είναι σαν μια αέναη διάθεση να ερμηνεύσω τον κόσμο αρχικά μέσα μου. Γενικά, γράφω περισσότερο τα διαστήματα εκείνα που δεν τραγουδάω.
Και τώρα πείτε μας για το τραγούδι Αγάπη… είναι όντως αυτό;
“Δεν έχει νόημα η αγάπη όταν δε μοιάζει με φωτιά όταν η ρίζα της δε φτάνει ως το κόκαλο βαθιά…… ¨
Η «Αγάπη» ήταν το πρώτο τραγούδι που δοκίμασα με τον Γρηγόρη στο στούντιο. Ο Νίκος Ζούδιαρης με είχε ανακαλύψει και προτείνει στην παραγωγή του πρώτου δίσκου του Γρηγόρη. Την «Αγάπη» συνεπώς την έχω μέσα μου ως στιγμή ιδιαίτερη πέρα από άκουσμα σαν εικόνα. Μια εικόνα που άλλαξε πολύ εμένα την ίδια και το πώς θα δω το τραγούδι στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι σήμερα που την παρουσιάζουμε επανερμηνευμένη.
Όσον αφορά το αν η αγάπη δεν έχει νόημα αν δε μοιάζει με φωτιά, έχω να πω ότι η αγάπη πολλές φορές μπορεί να έχει ίσως και πιο πολύ νόημα και να λειτουργεί εξίσου καλά ως ασπίδα και φροντίδα εκτός από ανάφλεξη. Η φωτιά είναι έρωτας ναι και είναι ωραία και πρέπει ναι να είναι αμφίδρομη, αλλά γενικότερα το όνομα της αγάπης είναι μεγάλο κι εμπεριέχει οτιδήποτε θέλουμε να προστατεύσουμε, να το βλέπουμε να είναι καλά και καλύτερα από εμάς αν είναι αγάπη. Αυτή η φωτιά δεν εκβιάζεται γιατί νίκησε τον εγωισμό του έρωτα.
Τα επόμενα σχέδια σας ;
Να τραγουδάω. Εκεί που αγαπώ, αυτά που αγαπώ. Έκατσε αρκετά το βάρος μιας δυστοπικής θα έλεγε κανείς πραγματικότητας πάνω μας. Ας πάρει ο καθένας τις ανάσες του.
Κλείνοντας θα θέλαμε να κλείσετε με έναν αγαπημένο στίχο ή τραγούδι.
Θα περάσουν από πάνω μας όλοι οι τροχοί. Στο τέλος τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν. (Νίκος Καρούζος / Τα πουλιά δέλεαρ του Θεού)
Με εκτίμηση
Κατερίνα Γρυλλάκη
