«Τα δοκίμια του βιβλίου ΚΡΗΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ είναι αξιόλογες συμβολές στην ιστορία της Κρήτης. Πέρα από την πανελλήνιας εμβέλειας μορφή του Ιωάννη Κονδυλάκη, που υπήρξε ο πατέρας του χρονογραφήματος και ο πρώτος πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), με συγκινεί ιδιαίτερα και η ωραία μορφή του Εμμανουήλ Αντωνιάδη (1791-1863) που εξέδωσε, στην πρωτεύουσα της μικρής τότε Οθωνικής Ελλάδας, την εφημερίδα «Αθηνά» από το 1932 ώς το θάνατό του. Τον συνάντησα στις μελέτες μου πολύ συχνά να αγωνίζεται στις επάλξεις των συνταγματικών ελευθεριών εναντίον της ξενοκρατίας και του αυταρχισμού. Είναι αυτός που κατά τις αστικοδημοκρατικές εξεγέρσεις της Ευρώπης του 1848 πήρε το μέρος των επαναστατών, όχι μόνο των Γάλλων, των Ιταλών, των Αυστριακών και των Γερμανών, αλλά και των Ελλήνων εκείνων που εκίνησαν παράλληλους αγώνες την ίδια εποχή, τόσο στο χώρο της πολιτικής δράσης, αλλά και των ενόπλων συγκρούσεων με την αυταρχική Οθωνική εξουσία.
Αναφέρθηκα ενδεικτικά σε δύο Κρητικούς αγωνιστές της πέννας, για να επισημάνω πόσο ενδιαφέρουσα είναι η έρευνα της Ευμορφίας Μπουντουράκη Βαγιάκη, να παραμερίσετε την τέφρα της λησμοσύνης από την ιστορική διαδρομή πολλών αγωνιστών του δημοκρατικού μας 19ου αιώνα, που με τον κάλαμό τους συνέτειναν και στους εθνικούς αγώνες, όπως ο πολυαίμακτος κρητικός αγώνας, που στέφθηκε τελικά με την Ένωση της Κρήτης με τη μητέρα Ελλάδα…», Τάσος Βουρνάς
Ας σταθούμε σε μερικούς πρωταγωνιστές του κρητικού τύπου, που θεωρούσαν τον τύπο, όχι μόνο σαν μέσο πολιτικής και επαναστατικής διαπαιδαγώγησης, αλλά και σχολείο μορφωτικής ανάπτυξης, αναγκαία προϋπόθεση για το ανέβασμα της εθνικής συνείδησης. Στόχευαν στη μύηση των Κρητικών στις αξίες της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας… Και δεν ήταν λίγες οι φορές που με το ένα χέρι κρατούσαν το όπλο και με το άλλο την πέννα, για να προκαλέσουν το ενδιαφέρον της πανελλήνιας και κυρίως της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Αυτή, η από πρώτο χέρι περιγραφή των μαχών, μας άφησε μέχρι σήμερα την αληθινή ιστορική εξιστόρηση.
Ευμορφία Μπουντουράκη Βαγιάκη
«Εις τη εποχή μας που βιώνουμε την αίσθηση του ξεριζωμού και της ανασφάλειας, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε την ανάγκη να κρατηθούμε από κάτι σταθερό και να πατήσουμε γερά. Να ανακαλύπτουμε τις ρίζες μας και να έχουμε σιγουριά για το σημερινό μας προσανατολισμό και την πορεία μας. Ένα βιβλίο, το οποίο μέσα από τα γραπτά απομνημονεύματα του ιερέα εφημέριου Βαφέ, του παπα-Παύλου, παρουσιάζει την εικόνα του χωριού και των κατοίκων του. Καταγράφει ονόματα και αποτυπώνει στάσεις ζωής και νοοτροπίες ενδιαφέρουσες και πολύτιμες για μας σήμερα. με την έννοια αυτή είναι προφανής η επικαιρότητα και σπουδαιότητα του βιβλίου, για την έκδοση του οποίου συγχαίρω τον εκλεκτό άνθρωπο π. Εμμαν. Βαλσαμάκη και όσους είχαν τη σχετική πρωτοβουλία…», Ειρηναίος Γαλανάκης.
—
