Να Γίνω το Τραγούδι Σου
του Χρήστου Άνθη
Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής
Πρεμιέρα Παρασκευή 20 Οκτωβρίου
Δυο γυναίκες με οικογένεια και υποχρεώσεις φιλιούνται ξανά μετά από είκοσι χρόνια. Ένα μπαλκόνι με θέα τη νυχτερινή Αθήνα θα κάνει το βαθιά ερωτικό παρελθόν της Τζωρτζίνας και της Στέλλας να παρουσιαστεί ξανά μπροστά τους, πρόθυμο να επαναληφθεί. Ηλεκτρισμένες, αποφασίζουν να ξαναζήσουν τα συναρπαστικά νιάτα τους.
Καθώς οι τέσσερις εποχές περνούν, οι μνήμες των δύο γυναικών θα εισβάλλουν για τα καλά στην “στρωμένη” καθημερινότητά τους. Αισθήσεις και αισθήματα εδώ και χρόνια θαμμένα, θα ξαναφυτρώσουν. Μυστικά ραντεβού σε πάρκα και καφέ θα ανθίσουν, και θα έρθει ένας μαγευτικός έναστρος ουρανός σε μια παραλία.
Ποιο είναι το τίμημα που είναι έτοιμες να πληρώσουν γι’ αυτή τη δεύτερη ευκαιρία; Πως θα επηρεαστούν οι ζωές τους, και ποιες θα είναι οι τελικές συνέπειες;
Μετά τις «Μικρές Ζωές» (2019) και το Κρατικό Βραβείο για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς “Χρύσα Σπηλιώτη” (2020) για το έργο του «Τέσσερις Γυναίκες Αποχωρούν», ο Χρήστος Άνθης εξετάζει εκ νέου την ανθρώπινη εμπειρία σε ένα ρεαλιστικό έργο, αυτή τη φορά ασχολούμενος με το πόσο πονάει να μετανιώνεις, αλλά και πόση ζωή μπορούμε να βρούμε όταν τελικά αποδεχθούμε και αγκαλιάσουμε τον αληθινό εαυτό μας.
Σημείωμα Συγγραφέα – Σκηνοθέτη
Έγραψα το “Τραγούδι” θέλωντας να μιλήσω για τους δεσμούς των ανθρώπων: πόσο δυνατοί είναι, πόσο αντέχουν στον χρόνο. Ακόμα και στον “νεκρό” χρόνο, ακόμα και σε δεκαετίες ολόκληρες με ελάχιστη ή καθόλου επικοινωνία. Οι δυνατές φιλίες και οι μεγάλοι έρωτες δεν σβήνουν ποτέ.
Ή μήπως δεν είναι έτσι; Ίσως τελικά η απόσταση και η απουσία να βγάζουν σιγά-σιγά αυτούς που αγαπάμε απ’ το μυαλό μας και την ψυχή μας. Μετά από ένα ικανό χρονικό διάστημα, ίσως και να τους εξαφανίζουν εντελώς. “Μάτια που δεν βλέπονται, εύκολα ξεχνιούνται”, λένε κάποιοι.
Τι από τα δύο θα συνέβαινε στις ηρωίδες που είχα μόλις ξεκινήσει να γράφω; Γράφοντας τις ζωές τους (ή μήπως τις έγραφαν μόνες τους;), βρέθηκα να εξερευνώ τις περιπλοκότητες του έρωτα και των καταπιεσμένων “θέλω”, την νοσταλγία για τα νιάτα, τον πόνο του να μετανιώνεις, και την ελπίδα που ανατέλει όταν αρχίζεις να ξεφορτώνεσαι ένα-ένα τα “πρέπει” που κουβαλάς.
Είχα την τιμή να δουλέψω με συντελεστές που λατρεύουν το θέατρο. Τους ευχαριστώ όλους για την αφοσίωσή τους και για τον σεβασμό που έχουν απέναντι στην τέχνη τους, αλλά ιδιαίτερα τις δύο ηθοποιούς της παράστασης που δούλεψαν τους ρόλους τους με περισσή αγάπη.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο – σκηνοθεσία: Χρήστος Άνθης
Μουσική παράστασης / στίχοι & μουσική για το τραγούδι “Φως” :Μανώλης Μπονιάτης.
Κοστούμια: Σοφία Ιωακειμίδη
Σκηνικά: Όλγα Γεωργιάδου
Φώτα – Ήχος: Σάββας Σουρμελίδης
Εικαστικό poster: Δημήτρης Κουμεντακάκος
Επεξεργασία εικαστικού / Lettering: Λευτέρης Βλαχάκης
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Νανόπουλος
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
