ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΡΑΛΛΗ
Η ΑΦΡΙΝ
στον ΚΑΙΡΟ της ΠΛΗΜΜΥΡΑΣ
ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ 20 ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 2023
Matt Fagerholm, ROGER EBERT
Ο παντοδύναμος Βραχμαπούτρα φουσκώνει και πάλι, έτοιμος να καταπιεί τα πάντα στο διάβα του. Σε ένα νησί από λάσπη που σιγά σιγά εξαφανίζεται απο τις πλημμύρες, η Αφρίν, μια δωδεκάχρονη ορφανή κοπέλα, ετοιμάζεται να αφήσει τον μοναδικό κόσμο που έχει γνωρίσει μέχρι τώρα.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Με φόντο τα υπό εξαφάνιση νησιά κατά μήκος του επικίνδυνα φουσκωμένου ποταμού Βραχμαπούτρα στο Μπαγκλαντές, το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει το γενναίο αγώνα της 12χρονης Αφρίν, η οποία προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο που πολιορκείται από τις ανελέητες δυνάμεις της φύσης.
Όταν το σπίτι της βουλιάζει από τις πλημμύρες, η Αφρίν εκτοπίζεται με τη σχεδία της στη Ντάκα, μια μητρόπολη που σφύζει από ζωή. Εκεί θα αναζητήσει τον πατέρα της ανάμεσα σε αμέτρητους κλιματικούς πρόσφυγες, και θα ξεκινήσει το δικό της ταξίδι ενηλικίωσης.
Αυτή η αποστολή φέρνει τελικά την Αφρίν αντιμέτωπη με την αναπόφευκτη πολυπλοκότητα του προβλήματος των εγκαταλελειμμένων ορφανών αναγκάζοντάς την να αποδεχτεί απότομα την ενηλικίωσή της.
Αναγκασμένη να μεγαλώσει γρήγορα, η Αφρίν πρέπει να αντιμετωπίσει τα μυστήρια ενός κόσμου που βυθίζεται.
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
του Άγγελου Ράλλη
Γυρισμένο σε διάστημα πέντε ετών, από την άγρια ερημιά των νησίδων του Βραχμαπούτρα που εξαφανίζονται μέχρι την Ντάκα, την πιο υπερπληθυσμένη και μολυσμένη πόλη του κόσμου, Η Αφρίν στον Καιρό της Πλημμύρας, είναι η ιστορία ενηλικίωσης ενός 12χρονου ορφανού κοριτσιού με φόντο την κλιματική κρίση.
Υφολογικά μπορεί να τοποθετηθεί μεταξύ στοχαστικού κινηματογράφου με σκηνές μονοπλάνα και ντοκιμαντέρ παρατήρησης με αισθητική ταινιών μυθοπλασίας. Η κινηματογράφηση γίνεται από τον σκηνοθέτη που είναι και ο διευθυντής φωτογραφίας από μία μεσαία απόσταση ούτε πολύ κοντινή ούτε πολύ μακρινή από το υποκείμενο της λήψης.
Η ταινία συνεχίζει την θεματική προσέγγιση που ήδη υιοθετήθηκε στις προηγούμενες ταινίες μου Ένας Τόπος για όλους, Που Είσαι Σινγκάλ; με επίκεντρο τις αντισυμβατικές οικογενειακές σχέσεις, την μετα-τραυματική συμπεριφορά, την ανθρώπινη μοίρα, την απώλεια και τον ξεριζωμό. Αυτή τη φορά αναζητώ τον τρόπο με τον οποίο η Αφρίν ταιριάζει και συγκρούεται με τη βίαιη πραγματικότητα του αποκλεισμού και των κινδύνων που αντιμετωπίζουν τα ορφανά κορίτσια και τις συνεχιζόμενες
επιπτώσεις των καταστροφών που με αργή βία πλήττουν τους πιο φτωχούς ανθρώπους του πλανήτη.
Έχοντας ζήσει αρκετούς μήνες τα τελευταία πέντε χρόνια στο απόκοσμο νησάκι της Αφρίν, βασίζομαι στις εμπειρίες μου, στην παρατήρηση, στην εθνογραφική έρευνα και στον αυτοσχεδιασμό της Αφρίν, για να δημιουργήσουμε μαζί αυτή τη συνεργατική – συνεταιριστική ταινία. Κατά την διάρκεια κάθε μουσώνα χιλιάδες μικροσκοπικά νησάκια που είναι διασκορπισμένα κατά μήκος του Βραχμαπούτρα μετακινούνται, πλημμυρίζουν για μήνες ενώ κάποια εξαφανίζονται. Εκατομμύρια ανθρώπων προσπαθούν να προσαρμοστούν, μετακινούνται από το ένα νησάκι στο άλλο ή εγκαταλείπουν τις εστίες τους εξαιτίας των όλο και πιο έντονων καιρικών φαινομένων και καταστροφών. Ενώ οι άνθρωποι προσπαθούσαν να προετοιμαστούν για την επερχόμενη καταστροφή, η Αφρίν έψαχνε
για τιμαλφή κατά μήκος του ποταμού. Τα σκουπίδια και τα αντικείμενα που οι άνθρωποι πετάνε στο ποτάμι είναι «θησαυρός» για την Αφρίν. Παρά τη ζοφερή της κατάσταση, βρίσκει την ικανότητα να ονειρεύεται και να γελάει.
O αγώνας της Αφρίν ενάντια στις πλημμύρες αντιπροσωπεύει εκατομμύρια παιδιά και νέους που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Όταν ξεκινά το ριψοκίνδυνο ταξίδι σε όλη τη χώρα, η Αφρίν είναι ένα από το πολλά εκτοπισμένα παιδιά και κλιματικούς πρόσφυγες που διαχειρίζονται τα απορρίμματα στη Ντάκα. Η ταινία φτάνει στην κορύφωση της μέσα σε μια μυστικιστική κατάσταση όπου τα όνειρα της Αφρίν συγχωνεύονται με την πραγματικότητα.
Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι το ντοκιμαντέρ δεν μπορεί ποτέ να είναι πραγματικά αντικειμενικό και ποτέ δεν μπορεί να υπάρχει μόνο μία αλήθεια—εξάλλου, πρέπει κανείς να
|
επιλέξει τι θα κινηματογραφήσει αρχικά, πώς να το γυρίσει, πώς να επεξεργαστεί, ποια (αν υπάρχει) μουσική, μοντάζ, VFX κλπ. Όλες αυτές οι επιλογές ωθούν τον θεατή, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να νιώσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Άγγελος Ράλλης
ΦΩΛΙΑΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ, εξαιτίας της αλήθειας που εκφέρει… οι εικόνες του μοιάζουν με προλεγόμενα μιας μελλοντικής υπαρξιακής δυστοπίας.
Γιάννης Καντέα-Παπαδόπουλος, ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
ΟΝΕΙΡΙΚΟ…ισορροπεί περίτεχνα ανάμεσα σε μια οικολογική ταινία για την κλιματική αλλαγή και σε μια ταινία παιδικής ενηλικίωση.
Γιάννης Μουγγολιάς, THE BEST
ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΚΟΜΑ…επιστράτευσε τη μαγεία της κινηματογραφικής εικόνας.
Φωτεινή Λαμπρίδη, TVXS
ΜΕ ΒΑΘΙΑ, ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΣΟΦΙΑ…
ξεπερνά ακόμη και την πιο μεγάλη φαντασία.
Μανώλης Κρανάκης, FLIX
ΑΘΛΟΣ ΑΞΙΟΣ ΘΑΥΜΑΣΜΟΥ…ένα σύμβολο για εκατομμύρια παιδιά και νέους που ζουν σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη.
Γιάννης Γκροσδάνης, PARALLAX
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ…μία εξαίσια ενορχηστρωμένη, καθηλωτική ιστορία.
Jay Weissberg, THE FILM VERDICT
ΓΕΜΑΤΟ ΕΛΠΙΔΑ…πρόκειται να λιώσουν οι καρδιές των θεατών παντού.
Amber Wilkinson, SCREENDAILY
Ο Άγγελος Ράλλης παθιάζεται, εθίζεται και ακολουθεί την ηρώισσά του μέχρι το όνειρο. Ένα όνειρο τρελό, απατηλό, ποιητικό κι ελλειπτικό.
Κώστας Γ. Καρδερίνης, MiC
