«ΣΤΙΣ ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ»
η μαγική ταινία του Σεργκέι Παρατζάνοφ από τις 20/6 στους θερινούς κινηματογράφους από τη NEW STAR
Το μεγάλο αίτημα του ανθρώπου,
Ο Θάνατος και το Κακό.
Ο θάνατος μας κυνηγά,
όμως, δεν μας προφταίνει.
Μια ταινία καθαρής ποίησης, που κέρδισε σχεδόν όλα τα βραβεία
στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Η ταινία βραβεύθηκε πάνω από 23 φορές σε διεθνή Φεστιβάλ,
έστω κι αν ο σκηνοθέτης της δεν μπόρεσε να παραλάβει ούτε ένα.
«Ξέρεις ποιό εἶναι τὸ συναρπαστικὸ μὲ τὸν Σεργκιόζα; Ὁ ἀσυμβίβαστος χαρακτήρας του. Ὅσα σκεφτεῖ τὰπραγματοποιεῖ· δὲν χάνονται στὴν πορεία, ἔχει μιὰ ψυχικὴ ἰσορροπία παιδιοῦ. Εἶναι σίγουρος γιὰ τὸ ποῦ βαδίζει καὶ γιὰ τὸ ποῦ θὰ τὸν βγάλει ὁ δρόμος ποὺ ἀκολουθεῖ. Κανεὶς δὲν τὸ πέτυχε στὴν πατρίδα μου αὐτό». – Ἀντρέι Ταρκόφσκυ
“Είναι μια από τις πιο ασυνήθιστες ταινίες που έχω δει, ένα μπαράζ εικόνων, μουσικής και θορύβων, γυρισμένη με μια τόσο ενεργή κάμερα που σχεδόν χρειαζόμαστε ζώνες ασφαλείας. Tο “Shadows of Forgotten Ancestors” είναι ένας θησαυρός, ένα αποθετήριο κοστουμιών, μάσκων, δεισιδαιμονίων και πεποιθήσεων, έθιμων ερωτοτροπίας και τα βάσανα μιας σύντομης ζωής με πάρα πολλή δουλειά.»
– Roger Ebert
«ΣΤΙΣ ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ»
Tini zabutykh predkiv
Σκηνοθεσία:Σεργκέι Παρατζάνοφ
Σενάριο:Ivan Chendej, Mikhaylo Kotsyubinsky
Ηθοποιοί:Ivan Mykolaichuk, Larisa Kadochnikova, Tatyana Bestayeva
Χρώμα:Έγχρωμη
Διάρκεια:97΄
ΣΥΝΟΨΗ
Κάπου στα Καρπάθια, στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Ιβάν ερωτεύεται τη Μαρίτσκα, κόρη του δολοφόνου του πατέρα του. Όμως η «βέβηλη» αγάπη τους δεν μπορεί παρά να έχει ένα και μοναδικό τίμημα, τον θάνατο. Κουβαλώντας στους ώμους την τραγωδία τους, ο Ιβάν περιπλανιέται και καταλήγει σε ένα άλλο ταίρι, την Παλάγνα, την οποία παντρεύεται χωρίς όμως να ξεχάσει στιγμή την παλιά του αγάπη.
Η αριστουργηματική αυτή ταινία του Παρατζάνωφ εμπνέεται από έναν κλασικό λαϊκό μύθο της Ουκρανίας, που όμως δε γνωρίζει εθνικά όρια μια και βρίσκουμε στοιχεία από την ελληνική και σαιξπηρική τραγωδία («Ρωμαίος και Ιουλιέτα»), Κάπου στα Καρπάθια στις αρχές του αιώνα μας, ο πλούσιος πατέρας της Μαρίτσκας θα σκοτώσει το φτωχό πατέρα του Ιβάν: ήδη από την αρχή του φιλμ το πεπρωμένο των δυο ηρώων και μετέπειτα ερωτευμένων έχει καθοριστεί. Η «βέβηλη» αγάπη τους δεν μπορεί παρά να έχει ένα και μοναδικό τίμημα: το θάνατο.
IMDB
https://www.imdb.com/title/tt0058642/awards/?ref_=tt_awd
FLICKR
https://www.flickr.com/photos/155666086@N07/albums/72177720317228265
TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=V_YKvL03w_U&ab_channel=MakingWaves
“Ο λυρικός παροξυσμός που κυριεύει τη σκηνοθετική γραφή μας αποκαλύπτει ένα σύμπαν με διαστάσεις εξωπραγματικές. Ιδιαίτερα για το δυτικό θεατή η θέαση της ταινίας είναι ένα οπτικό σοκ. Ο σκηνοθέτης προκαλεί με την “ανορθοδοξία” του παραδόσεις και γλώσσες, διαμορφωμένες φιλμικές αισθητικές και γνωστά κλισέ, για να φτάσει σε μια οπτική αντίληψη του κόσμου, που οι καινοτομίες της ανοίγουν την πόρτα της ποίησης. Δίκαια λοιπόν ειπώθηκε ότι έχουμε να κάνουμε με την “απολυτότητα, την πρωταρχικότητα και την πλήρη κυριαρχία της καθαρής εικόνας πάνω στ’ άλλα εκφραστικά μέσα”, όπως δίκαια η ταινία βραβεύθηκε πάνω από 23 φορές σε διεθνή Φεστιβάλ, έστω κι αν ο σκηνοθέτης της δεν μπόρεσε να παραλάβει ούτε ένα.”- Μπάμπης Ακτσόγλου
ΠΗΓΗ: http://www.cinephilia.gr/index.php/prosopa/kosmos/2256-sergei-paradjanov
Η Μαρίτσκα θα πέσει σ’ έναν γκρεμό προσπαθώντας να φτάσει το φωτεινό της άστρο. Θ’ απομείνει ο Ιβάν να κουβαλά στους ώμους του το πέρας της τραγωδίας τους. Ο Παρατζάνωφ τον ακολουθεί στην περιπλάνησή του που τον οδηγεί σ’ ένα άλλο ταίρι. Μπορεί να μην τον σκότωσε η μοναξιά και η στέρηση, το έργο όμως της μοίρας ανέλαβε να εκπληρώσει η γυναίκα του Παλάγνα. Ο Παρατζάνωφ ολοκληρώνει το μαγικό του ταξίδι, αφού πρώτα αγγίξει τα όρια μιας παγανιστικής πανδαισίας, όπου το φολκλόρ και λαογραφία χάνουν τα γραφικά χαρακτηριστικά τους κι η ταινία γίνεται μια τελετουργία, μια ευλαβική επίκληση στο μεγαλείο της πατρικής γης και αυτών που πέρασαν από πάνω της, αφήνοντας τις σκιές τους σα μνήμη.
Ο λυρικός παροξυσμός που κυριεύει τη σκηνοθετική γραφή μας αποκαλύπτει ένα σύμπαν με διαστάσεις εξωπραγματικές. Ιδιαίτερα για το δυτικό θεατή η θέαση της ταινίας είναι ένα οπτικό σοκ. Ο σκηνοθέτης προκαλεί με την «ανορθοδοξία» του παραδόσεις και γλώσσες, διαμορφωμένες φιλμικές αισθητικές και γνωστά κλισέ, για να φτάσει σε μια οπτική αντίληψη του κόσμου, που οι καινοτομίες της ανοίγουν την πόρτα της ποίησης. Δίκαια
ΠΗΓΗ: https://camerastyloonline.wordpress.com/2017/12/23/stis-skies-twn-ksexasmenwn-progonwn/
