«Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ» η συγκλονιστική ταινία του ΑΛΕΧΑΝΔΡΟ ΑΜΕΝΑΜΠΑΡ
από τις 18/7 στους κινηματογράφους σε διανομή NEW STAR
ΕΝΑΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟΣ ΑΘΛΟΣ. ΕΝΑ ΣΕΝΑΡΙΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ.
ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑ. ΕΝΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ!
ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας
Αργυρός Λέοντας & Βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου και Διεθνούς Ταινίας – Φεστιβάλ Βενετίας
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ
Mar Adentro
Σκηνοθεσία : Alejandro Amenabar
Σενάριο : Alejandro Amenabar, Mateo Gil
Μουσική : Alejandro Amenabar
Παίζουν : Javier Bardem, Belen Rueda, Lola Duenas
Έτος : 2004
Χώρα : Ισπανία
Γλώσσα : Ισπανικά
Διάρκεια : 125΄
Έγχρωμη
ΣΥΝΟΨΗ
Ο Ραμόν είναι τετραπληγικός, κλινήρης για τριάντα χρόνια. Μόνο του παράθυρο στον κόσμο αυτό του δωματίου του, απ’ όπου φαντάζεται τη θάλασσα όπου ταξίδευε από μικρός, που του έμαθε τον κόσμο, του έδωσε ζωή και του την πήρε, όταν ένα φοβερό ατύχημα του επέτρεψε να ζει χωρίς να κινείται. Μοναδική του επιθυμία, να τερματίσει αξιοπρεπώς τη ζωή του. Δύο γυναίκες θα αλλάξουν τον κόσμο και τις εμπειρίες του: η δικηγόρος Χούλια, που τον στηρίζει στον αγώνα του, και η Ρόζα, μια χωριατοπούλα πεπεισμένη ότι αξίζει τον κόπο να ζεις.
Μία συγκλονιστική ταινία, σε σκηνοθεσία, σενάριο, παραγωγή και μουσική του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, η οποία βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Ραμόν Σαμπέδρο. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, καθώς και τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Ο Χαβιέ Μπαρδέμ μας χαρίζει ίσως την καλύτερη ερμηνεία της σπουδαίας καριέρας του.
«Οποτε καλείσαι να παίξεις ένα υπαρκτό πρόσωπο, εύκολα μπορεί να σε κυριέψει ο φόβος μη τυχόν και δεν σεβαστείς όπως οφείλεις το πρόσωπο αυτό – ή, αν το πρόσωπο έχει πεθάνει, τα όσα άφησε πίσω του. Με το συγγραφικό έργο του ο Ραμόν μάς άφησε μια δυναμική μαρτυρία γύρω από τα πράγματα που μας απασχολούν σε καθημερινή βάση: τον θάνατο, την κυριότητα του σώματός μας, την εγωιστική αγάπη αλλά και την αγάπη απέναντι στον εαυτό μας. Για να υποδυθεί έναν τέτοιον ήρωα ο ηθοποιός πρέπει να κάνει στην άκρη και να τον αφήσει να εισχωρήσει μέσα του. Δεν επιτρέπεται να μεταφέρεις τις προσωπικές συγκρούσεις σου στον ήρωα. Αν π.χ. επέτρεπα στη φυσική φοβία που έχω απέναντι στον θάνατο να με επηρεάσει, δεν θα μπορούσα να χτίσω τον ήρωα. Ενιωσα ότι χρησιμοποιούσα τον πόνο του. Ταυτοχρόνως όμως βλέποντας πόσο υπέφερε ενώ πέθαινε καταλάβαινα ότι το μήνυμα του Ραμόν δεν θα έπεφτε στο κενό. Το «H θάλασσα μέσα μου» είναι μια ταινία για την αγάπη αλλά και την ικανότητα να αδιαφορούμε για τα όσα έχουμε την επιθυμία να αποκτήσουμε. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου του οποίου η συνείδηση υπήρξε ο μοναδικός θεός και αυτό είναι η ένδειξη του πόσο ελεύθερος και ανθρώπινος ήταν».– ΧΑΒΙΕ ΜΠΑΡΔΕΜ
ΠΗΓΗ: https://www.tovima.gr/2008/11/24/culture/alexantro-amenampar/
TRAILER NEW STAR
https://www.youtube.com/watch?v=bulABo2lwHg&ab_channel=VelissariosKossivakis
FLICKR με ΑΦΙΣΕΣ/ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ/BANNER
https://www.flickr.com/photos/155666086@N07/albums/72177720318081221
IMDB
https://www.imdb.com/title/tt0369702/
WIKIPEDIA
ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Το θέμα, που αφορά την ευθανασία, είναι παγερό και καταθλιπτικό. H «Θάλασσα» του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, όμως, είναι γαλήνια και ζεστή. H ιστορία που αφηγείται ο Ισπανοχιλιανός σκηνοθέτης στο «H θάλασσα μέσα μου» είναι αληθινή. Στις 2 Ιανουαρίου του 1998 ο σαρανταεννιάχρονος Ραμόν Σαμπέδρο, που αγάπησε τη θάλασσα και τις γυναίκες, πραγματοποίησε την επιθυμία του να πεθάνει κλείνοντας τον κύκλο της πολύχρονης πλήρους ακινησίας του σε ένα κρεβάτι μπροστά από ένα παράθυρο με θέα τα βουνά. Είχαν περάσει είκοσι οκτώ χρόνια και κάτι από το ηλιόλουστο πρωινό που βούτηξε από ψηλά στο νερό χωρίς να προσέξει την άμπωτη. Το μυαλό του ταξίδευε σε μια γυναίκα, και η θάλασσα δεν του συγχώρησε την «απιστία».
Ο Ραμόν Σαμπέδρο έμεινε παράλυτος και επειδή δεν μπορούσε να αυτοκτονήσει χωρίς «συνεργό», ξεκίνησε έναν νομικό αγώνα, που έμεινε ατελέσφορος, προκειμένου να πείσει την ισπανική Δικαιοσύνη ότι το δικαίωμά του να επιλέγει ο ίδιος τη ζωή ή το θάνατό του ήταν αναφαίρετο, και πάνω από κάθε έννοια θεσμοθετημένης ή μη ηθικής. – Του Δημητρη Μπουρα
ΠΗΓΗ: https://www.kathimerini.gr/culture/205598/h-thalassa-mesa-moy/
Ο Αλεχάντρο Αμενάμπαρ κατάφερε να φτιάξει μια ταινία ανθρώπινη, συγκινητική, που, αν και το θέμα της είναι ο θάνατος, αποδεικνύεται τελικά ένας ύμνος στη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η ταινία, που σάρωσε τα βραβεία Goya 2005, απέσπασε πολλά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, με αποκορύφωμα τη Χρυσή Σφαίρα και το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2005, καθώς και τον Αργυρό Λέοντα, το Βραβείο Διεθνούς Ταινίας και το Βραβείο Ερμηνείας στον Χαβιέρ Μπαρδέμ στο Φεστιβάλ Βενετίας 2004.
ΠΗΓΗ: https://www.ertnews.gr/ert-protaseis/i-thalassa-mesa-moy-stin-ert2/
Παραλειπόμενα
Εντυπωσιακό ντεμπούτο στο σινεμά για την Belen Rueda. Όταν της είχαν τηλεφωνήσει πως πήρε ρόλο σε ταινία του Amenabar, εκείνη το έκλεισε νομίζοντας ότι ήταν φάρσα.
Ρεκόρ βραβείων στα Goya, τα εθνικά βραβεία της Ισπανίας, με 14 νίκες.
Η Ramona Maneiro (η Ρόζα της ταινίας) παραδέχτηκε έναν χρόνο μετά την πρεμιέρα πως βοήθησε τον Ramon να φύγει από τη ζωή.
Τρεις μήνες πριν βγει η ταινία στις ισπανικές αίθουσες, ο σκηνοθέτης έβγαλε στη δημοσιότητα μια φωτογραφία του Javier Bardem από σκηνή με έντονο μακιγιάζ, ώστε το κοινό να προσπεράσει τη μεταμόρφωση του και να προσηλωθεί στην ερμηνεία του.
ΠΗΓΗ: https://www.filmy.gr/movies-database/mar-adentro/
Άραγε η ζωή είναι δικαίωμα ή υποχρέωση; Είναι δικαίωμα για τον ίδιο τον άνθρωπο που ζει ή υποχρέωση προς κάποιον; Αλλά προς ποιον; Κι αν κάποιος άνθρωπος δεν θέλει πια να ζει; Θα του το απαγορέψει κανείς να πεθάνει; Τι γίνεται όμως αν δεν μπορεί να το κάνει μόνος του;
Ο Ραμόν Σαμπέδρο από τη Γαλικία, έχοντας ζήσει τον κόσμο ως τα 21 του ως μηχανικός σε καράβια, μετά από ένα τρομερό ατύχημα στη θάλασσα μένει παράλυτος με τετραπληγία και καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι επί 27 χρόνια. Γύρω του βρίσκονται οι συγγενείς του, ο πατέρας του, ο αδερφός του, η νύφη κι ο ανιψιός του, που τον φροντίζουν με πολλή αγάπη και με πολλές θυσίες.
Όμως μετά από τόσα χρόνια ο ίδιος νιώθει ότι είναι βάρος γι’ αυτούς, κάτι που οι ίδιοι δεν αφουγκράζονται. Μην μπορώντας ο ίδιος να δώσει τέλος στη ζωή του και στο μαρτύριο αυτό, κάνει αίτηση για ευθανασία, όμως απορρίπτεται κατηγορηματικά από το νόμο.
Μέσω μιας φίλης κοινωνικής λειτουργού, βρίσκουν μια δικηγόρο από τη Βαρκελώνη, τη Χούλια, η οποία πάσχει από μια εκφυλιστική ασθένεια και λόγω της εμπειρίας της αναλαμβάνει να βοηθήσει τον Ραμόν στο νομικό κομμάτι της υπόθεσης. Μεταξύ του Ραμόν και της Χούλια αναπτύσσεται μια ιδιόμορφη αγάπη και κατανόηση, μια ισχυρή φιλία μεταξύ δύο ανθρώπων που γνωρίζουν ότι δεν τούς μένει πολύς χρόνος. Επίσης, εμφανίζεται και η Ρόσα, μια κοπέλα από το διπλανό χωριό, η οποία συνεπαρμένη από την ιστορία του Ραμόν και το μάθημα ζωής που της έχει από μακριά διδάξει, έρχεται να τον γνωρίσει και τον ερωτεύεται γι’ αυτό που είναι. Η Ρόσα δεν επιθυμεί το θάνατο του Ραμόν, αλλά αν τον αγαπάει πραγματικά, θα πρέπει να δείξει συγκατάβαση.
Όταν η Χούλια ανακαλύπτει κάποια ποιήματα του Ραμόν, τον πείθει ότι η έκδοσή τους θα ευαισθητοποιήσει τους δικαστές και θα επιτρέψουν την ευθανασία.
Ποια θα είναι τελικά η ετυμηγορία του δικαστηρίου; Ποιος θα δώσει την τελική λύση στο δράμα του Ραμόν;
Μια απίστευτη αληθινή ιστορία μας παρουσιάζει αυτή η ταινία. Κεντρικός πρωταγωνιστής ο Ραμόν, καθηλωμένος στο κρεβάτι, ένας άνθρωπος πάνω από όλα με τα αισθήματα και τις ιδιοτροπίες του, αλλά και με την απόλυτη επιθυμία του να πεθάνει, την οποία δεν μπορεί να τού την αλλάξει κανείς. Ο κόσμος του τα τελευταία 27 χρόνια είναι το δωμάτιό του και το παράθυρό του, από το οποίο φεύγει νοερά και ταξιδεύει πετώντας, όποτε έχει την ανάγκη να δει τη θάλασσα, μια θάλασσα η οποία τού έδωσε τη ζωή και τού την πήρε. Γύρω του άνθρωποι που τον αγαπούν και τον θέλουν ζωντανό, που όμως δεν μπορούν να τού αλλάξουν την απόφαση. Ακόμη και όσοι βοηθούν τον Ραμόν να πεθάνει, στο τέλος εύχονται να το έχει μετανιώσει. Μπροστά στο θάνατο, ακόμη και στον εθελούσιο θάνατο, όλοι γινόνται ένα. Ποτέ δε θα μάθουμε τι έγραφε η Χούλια στο τελευταίο της γράμμα.
Η ταινία απέσπασε πολλά βραβεία σε φεστιβάλ του ισπανόφωνου και μη κόσμου, με αποκορύφωμα τη Χρυσή Σφαίρα και το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Στην Ισπανία σάρωσε τα βραβεία Goya, ενώ ο Χαβιέ Μπαρδέμ και η Μπελέν Ρουέδα τιμήθηκαν για την ερμηνεία τους στους ρόλους του Ραμόν και της Χούλια αντίστοιχα σε πολλά φεστιβάλ. Στη χώρα μας προβλήθηκε για πρώτη φορά στο 45ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, του οποίου αποτέλεσε την ταινία έναρξης.
ΠΗΓΗ: https://cineblog-gr.blogspot.com/2013/04/blog-post_7.html
