Η Εβίτα Κανέλλου στην Art Athina
Με νέα πρωτότυπα έργα Collage
Στο περίπτερο της γκαλερί Αργώ
Μια νέα σειρά έργων που αναδεικνύουν ένα διαφορετικό εικαστικό προφίλ της ετοίμασε ειδικά για την Art Athina 2024 η καταξιωμένη ζωγράφος Εβίτα Κανέλλου. Πρόκειται για εννέα έργα μικρών διαστάσεων που δημιούργησε με την τεχνική του Collage, τα οποία το φιλότεχνο κοινό θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει στο περίπτερο της γκαλερί Αργώ, στο Ζάππειο, στο πλαίσιο της Art Athina 2024, που αποτελεί το μεγαλύτερο εικαστικό γεγονός στην Ελλάδα από τις 19 ως τις 23 Σεπτεμβρίου.
Με αφορμή τη νέα σειρά έργων που δημιούργησε η Εβίτα Κανέλλου σημειώνει:
««Η τέχνη είναι η θυγατέρα της ελευθερίας» στη σκέψη του μεγάλου στοχαστή Friedrich Schiller. Με διάθεση μελέτης στα εικαστικά θέματα, με τα οποία ως τώρα έχω ασχοληθεί, αλλά και με διάθεση ανανέωσης στην αναζήτηση εικαστικών ανησυχιών με αισθητικό και ιδεολογικό στίγμα, έχοντας επιθυμία για έκφραση χωρίς περιορισμούς στα μέσα της τέχνης, δημιούργησα μία νέα σειρά ζωγραφικών έργων με την τεχνική του collage.
Η τεχνική του collage μου άρεσε ιδιαίτερα και μου κέντριζε πάντα το ενδιαφέρον από τα φοιτητικά μου χρόνια, γιατί αποτελούσε πρόκληση για δημιουργία με ποικίλα υλικά, τεχνικές εφαρμογές και κατασκευές, σε συνδυασμό με τον καμβά, το χρώμα και το πινέλο.
Σε αυτή τη σπουδή, με τα 9 μικρά έργα για την Art Athina 2024, η πραγματικότητα συναντά την ψευδαίσθηση σε ένα διάλογο όπου οι μεταβαλλόμενες σκέψεις μου από την αφαιρετική έννοια εφαρμόστηκαν στην ύλη, οδηγώντας με σε νέα μορφολογική προσέγγιση.
Θεωρώ ότι στον 21ο αιώνα που ζούμε, διανύουμε μία πνευματική καμπή, ένα μονοπάτι άγνωστο κι αχαρτογράφητο. Ακολουθούμε μεν υπάρχοντα είδωλα που ήδη έχουν παρουσιαστεί, κυριάρχησαν και συνεχίζουν να δοξάζονται, αλλά ορισμένοι αναζητούμε τρόπους να δώσουμε διαφορετική φωνή στα έργα μας.
Διανύοντας ήδη μια εικοσαετή πορεία στη διαδρομή των εικαστικών με έχει απασχολήσει ιδιαίτερα η θεματική εκδοχή του ανθρώπου στο αστικό περιβάλλον, η απόδοση της σύγχρονης μεγαλούπολης, οι γεωμετρικές απολήξεις της φύσης, ως δηλώσεις της ακμάζουσας ζωής μας στους ρυθμούς της τεχνολογίας και η περιφρόνηση της ανθρώπινης υπόστασης στα οικονομικά μοντέλα.
Μέχρι στιγμής, ο σκηνικός μου χώρος ήταν έντονης πάντα προοπτικής με δυναμικές γραμμές και χρωματικό εμπλουτισμό, όπου διανύεται συχνά από ένθετα, ανάγλυφα στοιχεία, διαχωριστικά ορόσημα των επιφανειών και της σχηματικής φόρμας. Η φιγούρα του ανθρώπου έχει γυρισμένη την πλάτη στον θεατή και κοιτάζει μπροστά ή δεν έχει καθόλου χαρακτηριστικά στο πρόσωπο. Έχει χρώμα δέρματος, διακριτικά στα ρούχα ή στην κεφαλή, υποδηλώνοντας κοινωνική ταυτότητα. Πάντα είναι ανώνυμη, ασήμαντη και αόρατη που πρέπει να αγωνίζεται να σταθεί.
Στην νέα μου θεματική ενότητα, αποφάσισα να ακολουθήσω την τεχνική του collage, σαν μια προσωπική αφήγηση με τα υπάρχοντα υλικά που ήδη χρησιμοποιώ. Εργαζόμενη στο εργαστήριο μου και όχι σε φυσικό, ελεύθερο χώρο, έχω τη δυνατότητα να υλοποιήσω την επιθυμία μου εκτονώνοντας παράλληλα με τη ζωγραφική, τη διάθεση μου να κόβω, να ανακατεύω, να ξηλώνω, να κολλάω. Οι θεματικές μου «μαγειρεύονται», αναμειγνύονται μεταξύ τους, οι ιδέες μπλέκονται, οι εμπνεύσεις μεγεθύνονται, οι επιρροές ακολουθούν.
Συνταίριασμα απόψεων και υλικών που συνδέονται με το χρώμα, την ανάγλυφη δύναμη της φόρμας, τον αυθορμητισμό της έκφρασης. Οι αναμνήσεις μου ενεργοποιούνται, η αφήγηση ευτυχισμένων εικόνων και μη αφυπνίζονται και όλα τα υλικά που χρησιμοποιούσα πάντα αποκτούν νέα χρήση και λειτουργικό ρόλο. Όλα μπαίνουν στη σειρά τους για να δημιουργήσουν καινούργιες εικόνες, να συνθέσουν μια νέα ενότητα. Το ευκταίο, ο τελικός στόχος, το ποθητό αποτέλεσμα είναι η συνδυαστική ενεργοποίηση των σκέψεων και των αισθήσεων του θεατή. Το προσωπικό μου βίωμα στη δημιουργία του εκάστοτε έργου εντείνει τη διαφορετικότητά του και το καθιστά ξεχωριστό. Τα μεμονωμένα κομμάτια καμβά ή και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν τοπικά, συναρμολογήθηκαν σαν ένα παζλ για να αποδώσουν ένα ενιαίο, αυτόνομο έργο τέχνης με ανάγλυφα στοιχεία και δισδιάστατου χαρακτήρα.
Τα λόγια του Max Ernst αντηχούν μέσα μου εκκωφαντικά : “Η ζωγραφική δεν είναι για εμένα διακοσμητική διασκέδαση ή η πλαστική επινόηση της αισθητικής πραγματικότητας. Πρέπει να είναι κάθε φορά, εφεύρεση, ανακάλυψη, αποκάλυψη”, επισημαίνει η Εβίτα Κανέλλου και κάνει καταλήγοντας μια διαδρομή στην πορεία της συγκεκριμένης τεχνικής.
To collage στην πορεία του χρόνου
Το collage γνώρισε ανταπόκριση και επηρέασε και άλλες τέχνες, όπως τυπογραφία, διαφήμιση, γραφιστική, μοντάζ, κινηματογράφο, θέατρο, σκηνογραφία, λογοτεχνία, ψηφιακή τεχνολογία ακόμα και την μουσική.
Είναι μία τεχνική που θεωρούμε ότι ξεκίνησε από τη τυπογραφία στην Κίνα το 200 π.Χ. Το συναντούμε σε τόμους ποίησης Waka της κλασσικής Ιαπωνικής λογοτεχνίας, στο Ναό Nishi Hongan-ji του 14ου αιώνα στο Κιότο. Στην Ευρώπη το συναντάμε αδιάλειπτα από το Μεσαίωνα τον 13ο αιώνα σε πολλές εφαρμογές των εικαστικών και με ποικιλία υλικών.
Στις αρχές του 20ου αιώνα εφαρμόστηκε από τα πρωτοποριακά κινήματα της ζωγραφικής και υιοθετήθηκε από μεγάλους καλλιτέχνες, ενδεικτικά αναφέροντας τους Picasso, Braque, Rauschenberg, Baldessari, Höch, Hockney, Mutu, Spero, Matisse, Ferrari, Man Ray, ο οποίος μου αρέσει και με έχει επηρεάσει ιδιαίτερα, μέχρι τον υπέροχο λιτό και ευφυή digital artist Jorg Karg.
