Ο τρελός έρωτας του Εμίλ Λοτιάνου
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/2 – στις 21.00
ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΤΑΙΝΙΑ ΑΓΑΠΗΣ στο STUDIO new star ar
ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ 4 ΕΥΡΩ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ
ΟΙ ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ
Σκηνοθεσία- Σενάριο: Εμίλ Λοτιάνου
Πρωταγωνιστούν: Sergey Lunkevich, Dumitru Habasescu, Jenea Rolko,
Galina Vodnyatskaya, Grigore Grigoriu, Olga Campeanu
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Vitali Kalashnikov
Μοντάζ: V. Slavich- Dimitriu
Μουσική: Eugen Doga
1971, Moldova-Film, Έγχρωμο, Ρουμάνι
Διάρκεια: 141’
ΣΤΟ STUDIO 14/2/25 https://www.facebook.com/studioanewstar
Ο τραγικός έρωτας δυο νέων, που τους χωρίζει η ζωή και η διαφορετική φυλετική καταγωγή και μια ταυτόχρονη σκιαγράφηση όλου του πλούτου της τσιγγάνικης παράδοσης.
Ενας ανεκπλήρωτος έρωτας, στη Βεσσαραβία του 19ου αιώνα. Η μουσική του Eβγκένι Ντόγκα επαυξάνει την οπτική εμπειρία ντύνοντας την ταινία με πρωτότυπες συνθέσεις βασισμένες στη Μολδαβική και Τσιγγάνικη παράδοση.
Η ρομαντική και φανταχτερή αυτή ταινία, που καθιέρωσε τον Loteanu ως σκηνοθέτη, προβλήθηκε το 1972 στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν, κερδίζοντας ταυτόχρονα δύο πολύ σημαντικά βραβεία: το Βραβείο «Ασημένιο Κοχύλι» και το Ειδικό Βραβείο Κριτών. Το φιλμ έγινε επίσης ιδιαίτερα δημοφιλές στην Ιταλία, με συνέπεια να του απονεμηθεί το Βραβείο San Fedele το 1978.
Αρχηγός μιας περιπλανώμενης μπάντας τσιγγάνων από της στέπες της Βεσσαραβίας (πλέον Μολδαβία), o Toma Alistar είναι ένας ικανότατος βιολιστής. Περιοδεύει στις πρωτεύουσες της Ευρώπης και στις βασιλικές αυλές, όπου είναι περιζήτητος. Όλον αυτό τον καιρό, δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του τον πρώτο του έρωτα, την όμορφη Leanca, που παντρεύτηκε κάπου μακριά όταν ο Toma βρισκόταν σε ταξίδι, και ξοδεύει τα χρόνια και την περιουσία του προσπαθώντας να τη βρει.
Η ιστορία της ταινίας είναι εξαιρετικά απλή και μπορεί να συνοψισθεί ως εξής: ένας νεαρός μουσικάντης, μεγάλος βιρτουόζος του βιολιού, περιπλανιέται με τη φυλή των Λαουτάρηδων σ’ όλη την Μολδαβία, ψάχνοντας να βρει την αγαπημένη του Leanca, που την πάντρεψαν μ’ έναν πλούσιο τσιγγάνο. Το ερωτικό πάθος του γι’ αυτήν δε θα σβήσει κι όταν ακόμα ασπρίσουν οι τρίχες τις κεφαλής του. Μάταια όμως ο ήρωας θα αναζητά τη μοναδική αγαπημένη του.
Όλη η ταινία πάλλεται από τη μουσική, που καθοδηγεί το ρυθμό της αφήγησης, των συναισθημάτων, του παιξίματος των ηθοποιών (που είναι όλοι αληθινοί μουσικοί). Τα χρώματα συμμετέχουν ενεργά σ’ αυτό το παιχνίδι της υπερβολής και ο Loteanu χρωματίζει με μια απόλυτη ελευθερία το εξωτερικό κι εσωτερικό τοπίο της ταινίας του.
Αναφερόμενος στη λατρεία των τσιγγάνων, ο Loteanu λέει: “Οι τσιγγάνοι είναι ο μόνος λαός που έχει για πατρίδα του ολόκληρη τη γη. Θρησκεία τους είναι η ατέρμονη περιπλάνηση. Λίκνισμά τους το τραγούδι. Τα παιχνίδια τους είναι οι ζαβολιές, οι απάτες κι οι κλοπές. Στη θέση του Ναού έχουν την Αγάπη. Οι τσιγγάνοι είναι το τελευταίο δείγμα της παιδικής ηλικίας της ανθρωπότητας. Ο συμβιβασμός στον έρωτα δε γίνεται ποτέ αποδεκτός στους τσιγγάνους… Το παιχνίδι με τη γυναίκα είναι διαβολικό, γιατί μαζί της είναι αδύνατον να κερδίσεις. Οι τσιγγάνικες ιστορίες είναι παραμύθια για μεγάλους. Δεν είναι τυχαίο ότι συχνά στράφηκαν προς αυτούς συγγραφείς σαν τους Τολστόι, Πούσκιν, Μεριμέ, Λόρκα, Μαρκέζ κ.ά.”.
(από άρθρο του Μπ. Ακτσόγλου)
