Η Μαρία Λιατοπούλου μας συστήνεται και μας μιλάει για το πρώτο της βιβλίο, “Η τρελή Σπίθα και ο Νεαρός Πλανήτης”, το οποίο προέκυψε μέσα από την δική της εμπειρία ζωής.
Μια «Σπίθα» μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας;
Η ΣΠΙΘΑ συμβολικά σημαινει ότι μπορεί να αλλάξει το τρόπο σκέψης… στην προκειμένη περίπτωση είναι μια μικρή φλόγα που πετάει γύρω από τον Πλανήτη κ τον ενημερώνει από τι αποτελείται.
Η ύπαρξη της εξαρτάται από την πηγαία ιδιοτητα της να ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ. Είναι ΜΙΚΡΗ σε μέγεθος αλλά έχει φτερά και ΣΟΦΙΑ…
Ο Πλανήτης κρατάει τον άξονα του και χρειάζεται την Σπίθα για τις πληροφορίες.
Την ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ…
Είναι μεγαλόσωμος κ έχει δάση,θάλασσες έναν κόσμο ολόκληρο. Η Σπίθα είναι Αναγκαία για αυτόν.
Εξηγήστε μας ποιος μπορεί να είναι ο νεαρός πλανήτης και ποια η σπίθα;
Το μήνυμα είναι ο καθένας να αποδεχτεί τον προορισμό που επέλεξε να έχει στην ζωή του κ να πορευτεί με Αγάπη προς τον εαυτό του και προς τους άλλους.
Με το βιβλίο σας, τι θέλετε να δώσετε στον κόσμο;
Tο Τέλος είναι κάτι που μας πονάει όλους…Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Ας κρατήσουμε τι δώσαμε κ τι πήραμε από κάθε σχέση (φιλική,ερωτική,
Γιατί αποφασίσατε να γράψετε ένα βιβλίο, και μάλιστα παιδικό;
Ο ΛΟΓΟΣ που αποφάσισα να γράψω το παραμύθι για μικρούς κ μεγάλους ήταν η ανάγκη μου να μπορέσω να δεχτώ το τέλος με μεγαλοσύνη κ αξιοπρέπεια.
Παρατηρώ πόσα εγκλήματα ,αυτοκτονίες γίνονται κλπ γιατί οι άνθρωποι δε μπορούν να χειριστούν τον πόνο…
Σε γενικές γραμμές η πώληση των βιβλίων είναι πολύ χαμηλή. Εσείς γιατί το τολμήσατε;
Όταν κάτι βγαίνει από την ψυχή σου αψηφά το χρηματικό κέρδος.
Κέρδος για εμένα θα είναι να διαβαστεί η Σπίθα από πολύ κόσμο!!!
Έχετε μια θητεία στα κοινά, μέσα από το Δήμο, τι πήρατε από αυτήν την εμπειρία, αξίζει κανείς να ασχοληθεί; Πιστεύετε ότι η τοπική αυτοδιοίκηση συνεισφέρει στα παιδιά και στην οικογένεια;
Η τοπική Αυτοδιοίκηση αφορά τον τόπο που ζεις (είναι κ αυτή Σπίτι σου).
Σαφώς κ εάν κάποιος έχει όρεξη μπορεί να ασχοληθεί κ να προσφέρει.
Πιστεύω ότι γίνεται φιλότιμη προσπάθεια από όλους τους Δήμους και για τα παιδιά κ για τους ηλικιωμένους.
Είστε στο χώρο των επιχειρήσεων από μικρή, τι βλέπετε μέσα από το «Επιχειρείν» πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα;
Απο την εποχή που σπούδαζα εργαζόμουν για να έχω τα δικά μου χρήματα και να μην επιβαρύνω την οικογένεια μου. Η ζωή με πήγε στο ελεύθερο επάγγελμα. Ως γυναίκα δυσκολεύτηκα αλλά όπως όλοι οι άνθρωποι , πάλεψα και πορεύτηκα με ό,τι μου έφερε η ζωή. ‘Ομως είχα
έμφυτο το αίσθημα της ενσυναίσθησης και για εργαλεία την πειθαρχία, τη δημιουργία Ορίων, για να πετύχω τους επιχειρηματικούς μου στόχους.
Έχει αλλάξει κάτι προς το θετικό για να τολμήσει ένας νέος να κάνει ένα ξεκίνημα;
Ο καθένας μας επιχειρεί αυτό που μπορεί σαν φύση κ σαν χαρακτήρας.
Εγώ προσωπικά,θαυμάζω ότι κ να κάνει ο άνθρωπος αρκεί να έχει μέσα φιλότιμο κ τιμιότητα.
Τι άλλο να περιμένουμε από εδώ και πέρα;
Ήδη έχω ξεκινήσει να συγγράφω.
Δεν σταμάτησα ποτέ να γράφω.
Απλά τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για εμένα.
