Συνομιλήσαμε με την συγγραφέα Θωμαή Καραλάζου με αφορμή το τελευταίο της βιβλίο “Μια αχώριστη παρέα”
από τις εκδόσεις Lebee Publications
- Ποίηση για παιδιά!!! Ένας πειρασμός, πως ήρθε η ιδέα;
Αν με ρωτούσατε πριν λίγα χρόνια αν θα έγραφα ποιήματα για παιδιά θα σας έλεγα πως αστειεύεστε. Εγώ ποιήματα; Κι όμως έγινε. Την έμπνευση μου την έδωσαν τα ίδια τα παιδιά, συγκεκριμένα τα παιδάκια των ανιψιών μου. Τα ίδια τα παιδιά, το παιχνίδι τους , η ένταση, οι φωνές τους, η φαντασία τους είναι όλα μια πηγή έμπνευσης . Δεν μπορώ να παραλείψω την παρότρυνση που είχα από τις εκδόσεις Lebee και ειδικά από τον κ. Γιώργο Λεμπέση όταν του έστειλα μερικά από τα ποιήματά μου και είχαν αρέσει πολύ. Χωρίς αυτόν ίσως να μη τα είχα εκδώσει ποτέ. Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα.
- Τα παιδιά θεωρούνται ένα δύσκολο κοινό, πιστεύετε ότι θα τα γοητεύσει η ποίηση;
Όσο αφορά την ποίηση πιστεύω πως αρέσει στα παιδιά περισσότερο κυρίως γιατί τα ποιήματα είναι γραπτός λόγος σε μικρές δόσεις, το κάθε ποίημα πραγματεύεται κάτι διαφορετικό που σε πάει κάπου αλλού, εναλλαγές εικόνων, ρυθμού, μουσικότητας, καταστάσεων που όλα αυτά κρατούν το ενδιαφέρον των παιδιών για ανάγνωση.
Ο τίτλος του βιβλίου «ΜΙΑ ΑΧΩΡΙΣΤΗ ΠΑΡΕΑ» τι ακριβώς πραγματεύεται; Την καλή παρέα; Τους φίλους; Αφορά μια παρέα παιδιών , που παίζουν μαζί, κουβεντιάζουν, εκφράζουν τις αγωνίες των, αναλαμβάνουν δράσεις μαζί, στέλνουν ωραία μηνύματα στους φίλους τους. Μικρές ιστορίες παιδιών που αναδεικνύουν αξίες όπως είναι η φιλία, η ομαδικότητα, η συνεργασία, η αποδοχή, η ενσυναίσθηση, η συμπερίληψη αλλά και ο προγραμματισμός του χρόνου μας, η ανάληψη δράσης, η διαχείριση συναισθημάτων , η υπευθυνότητα, η καλλιέργεια ενδιαφερόντων, η αγάπη για τη φύση και τον πολιτισμό .
Νιώθετε ότι τα παιδιά αλλά και οι γονείς αγαπούν τα βιβλία;
Αγαπάμε το βιβλίο όταν ανακαλύψουμε τα βιβλία που μας ταιριάζουν σαν προσωπικότητες , σαν θεματολογίες , σαν περιεχόμενο. Αυτό συμβαίνει στον καθένα σε διαφορετική ηλικία. Σε κάποιους ίσως και ποτέ. Πολλοί αγάπησαν το βιβλίο μεγάλοι άλλοι από παιδιά. Είναι θέμα παιδείας .
Όσο αφορά τα παιδιά είναι γεγονός , πως σήμερα είναι περισσότερο εξοικειωμένα με το κινητό, το τάμπλετ, την τηλεόραση και γενικά με τον ήχο και την εικόνα. Αυτή είναι η εξέλιξη της εποχής μας και η εύκολη λύση για το παιδί γιατί έχει άμεση πρόσβαση, άμεση απασχόληση και ψυχαγωγία χωρίς να απαιτείται να καταβάλει το ίδιο κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια. Φυσικά με ό,τι συνεπάγεται όλη αυτή η διαδικασία. Από την άλλη πλευρά η ανάγνωση βιβλίων και η αγάπη για το βιβλίο από το παιδί, καλλιεργείται σιγά σιγά αρχικά στην οικογένεια, μετά στο σχολείο και αργότερα από το ίδιο το παιδί αφού πια θα ανακαλύψει τα βιβλία που του αρέσουν και θα αναπτυχθεί και το ενδιαφέρον του για μάθηση. Η φιλαναγνωσία είναι μια τελείως διαφορετική κατάσταση η οποία όμως πρέπει να καλλιεργηθεί σιγά σιγά στο παιδί από τη μικρή ηλικία. Υπάρχουν τρόποι αρκεί να το θελήσουμε να το περάσουμε στα παιδιά.
Είδαμε ότι πήγατε ένα βήμα πιο μπροστά να ανοίξουν το βιβλίο μέσω της τεχνικής qr code, είναι ένα κίνητρο; Ή θέλετε να είστε στην εποχή με κάθε μέσο;
Οφείλουμε να χρησιμοποιούμε τη θετική πλευρά της εξέλιξης και των νέων τεχνολογιών για τη βελτίωση της καθημερινότητάς μας . Έτσι όταν ανακάλυψα ότι θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω την τεχνική του QR code και το βιβλίο αυτομάτως να ΄΄μετουσιωθεί ΄΄ σε ένα βιβλίο για όλα τα παιδιά, να διαβάζεται και από τα παιδιά με οπτική και ακουστική αναπηρία, είπα μέσα μου τι ζω αυτή τη στιγμή. Ένα ακόμα μικρό θαύμα της εποχής μας. Ένα βιβλίο με ενσωματωμένο βίντεο το οποίο όμως ούτε το βλέπεις , ούτε το πιάνεις με τα χέρια σου. Πιστεύω θα είναι η νέα εφαρμογή στο μέλλον για κάθε βιβλίο. Δεν έχω κάνει έρευνα αλλά δεν νομίζω να υπάρχουν άλλα βιβλία παιδικά που να έχουν αυτή τη δυνατότητα. Ακόμα και αυτή η δυνατότητα του βιβλίου δίνει ένα ωραίο μήνυμα της αποδοχής και της συμπερίληψης .
Από την εμπειρία σας σαν εκπαιδευτικός πως βλέπετε τη νέα γενιά;
Κάθε γενιά είναι διαφορετική από την προηγούμενη αλλά δεν θα γινόταν να είναι και η ίδια. Έτσι και η νέα γενιά θα διαμορφώσει τη δική της αυριανή κοινωνία με τα θετικά και τα αρνητικά της. Εμείς ως γονείς , ως εκπαιδευτικοί , ως πολιτεία , ως κοινωνία οφείλουμε να είμαστε δίπλα σε κάθε βήμα ανάπτυξης των παιδιών τόσο για τη βιολογική τους επιβίωση στα πρώτα στάδια της ζωής των όσο και στον προσωπικό τους αγώνα για αυτονόμηση, ανεξαρτησία, προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη.
Γιατί πιστεύετε ότι έχουμε τόση βία στα σχολεία, στις παρέες; Αναρωτιόμαστε που είναι η «καλή» παρέα…
Η βία είναι ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο. Επίσης, η βία έχει πολλά πρόσωπα. Εν είναι ίδια ούτε έχει τις ίδιες αιτίες. Ειδικά στις μέρες μας , πιστεύω πως είναι υποκινούμενη. Υποκινούμενη είτε από άτομα που αποσκοπούν σε κάτι εστιάζοντας στην ευάλωτη περίοδο της εφηβείας των 14, 15 ,16 ετών είτε υποκινούμενη από κάποιους νέους απλώς για να κάνουν την πλάκα τους, για να δείξουν το ανάστημά τους και τη δύναμη επιβολής στους άλλους, να ξεχωρίσουν από τη μάζα συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν αυτή την ηλικία των νέων. Έτσι μέσω των κοινωνικών δικτύων , που δεν υπήρχαν παλαιότερα, έχουμε διάχυση της πληροφορίας σε χρόνο ντετέ, με αποτέλεσμα σε μισή ώρα να γεμίζει η πλατεία από νέους εφήβους από διάφορες περιοχές χωρίς να τους συνδέει κάτι πιο βαθύ απλώς είναι εκεί για να δείξουν την παρουσία τους, τη δύναμή τους και να κεντρίσουν την προσοχή των μεγάλων. Η παλιά << καλή παρέα>> έχει χαθεί από τότε που χάθηκαν οι γειτονιές. Οι μεν μεγαλουπόλεις δεν έχουν γειτονιές , η δε επαρχία δεν έχει πια παιδιά. Ελπίζω το νέο μου βιβλίο να εμπνεύσει τα παιδιά και να επιδιώξουν τη συνεύρεση με τους φίλους τους πιο συχνά.
Μιλήστε μας για εσάς, πως από παιδαγωγικά ψυχολογία και μετά σε ιδιωτική επιχείρηση ως σύμβουλος Διοίκησης Ανθρωπίνου Δυναμικού… Συγγραφέας! πως συνδυάζονται όλα αυτά;
Τη ζωή την πας και σε πάει. Κάποιες φορές την πήγα εγώ και κάποιες φορές με πήγε εκείνη. Αρχικά επέλεξα να σπουδάσω Παιδαγωγικά. 20 χρόνων ήμουν δασκάλα. Μετά επέλεξα να σπουδάσω Ψυχολογία γιατί γρήγορα αντιλήφθηκα πως οι σπουδές στην ψυχολογία θα με βοηθούσαν να κατανοήσω το παιδί . Στην Παιδαγωγική Ακαδημία είχαμε εκπαιδευτεί περισσότερο στο πώς να μεταφέρουμε τη γνώση στα παιδιά. Τι γίνεται όμως όταν έχεις ένα παιδί που κάθε μέρα έρχεται με κλάματα στο σχολείο. Ή όταν ένα παιδί συνεχώς ενοχλεί τα άλλα. Αμέτρητες οι συμπεριφορές που με προβλημάτιζαν. Έτσι στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 πήγα στο Παρίσι για να σπουδάσω Ψυχολογία. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία που με άλλαξε πάρα πολύ στο πώς βλέπω το παιδί και γενικά τον άνθρωπο. Στην μετεκπαίδευση στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και στην ενασχόλησή μου με μεγάλα παιδιά και εννοώ τους εργαζόμενους της Επιχείρησης, με πήγε η ζωή αλλά ήταν επίσης μια αλησμόνητη εμπειρία κυρίως γιατί ήμουν σε μια επιχείρηση που βασική της αξία ήταν η εκπαίδευση και ανάπτυξη του Προσωπικού της. Δεν θα άλλαζα τίποτα.
Τι σας άρεσε πιο πολύ από όλα αυτά και γιατί;
Όλα όσα έχω κάνει στη ζωή μου είχαν ενδιαφέρον και όλα έγιναν με πολύ προσωπική εργασία. Κάθε εμπειρία αφήνει το δικό της αποτύπωμα στην ψυχή μας και στο σώμα μας. Έζησα αρκετά χρόνια στο εξωτερικό λόγω των σπουδών μου αλλά και της εργασίας του πρώην συζύγου μου, γνώρισα την Ευρώπη , ταξίδεψα σε αρκετές χώρες, σπούδασα πολύ και εργάστηκα πολύ. Όλα αυτά είναι σημαντικά πράγματα κυρίως για τη δική μου γενιά που ζήσαμε τις δυσκολίες της μεταπολεμικής Ελλάδας, που ξεκινήσαμε το διάβασμα με το φως της λάμπας, που είχαμε ένα παιχνίδι κι όχι ένα βουνό από παιχνίδια, ένα βιβλίο, μία εγκυκλοπαίδεια. Τα υπόλοιπα τα αφήνω να τα φανταστείτε εσείς.
Τα επόμενα σχέδια σας;
Εύχομαι υγεία και ειρήνη σε όλον τον κόσμο. Τα παιδιά να μεγαλώνουν με ασφάλεια και αγάπη για να μπορέσουν να απολαύσουν τα καλά της ζωής και να διαχειριστούν τις δυσκολίες της.
Σας ευχαριστούμε πολύ
Κατερίνα Γρυλλάκη
