Μία Βροχερή Μέρα στη Νέα Υόρκη A Rainy Day in New York

Μία Βροχερή Μέρα στη Νέα Υόρκη
A Rainy Day in New York

22 Αυγούστου στους κινηματογράφους από την ODEON

Δείτε το τρέιλερ: https://youtu.be/TFXEiC8fZNU

Ο κορυφαίος σκηνοθέτης Γούντι Άλεν επιστρέφει στην αγαπημένη του Νέα Υόρκη σε μια από τις πιο αισιόδοξες στιγμές της φιλμογραφίας του.

Λίγα λόγια για την ταινία

Ο Γκάτσμπι (Τιμοτέ Σαλαμέ) και η Άσλεϊ (Ελ Φάνινγκ) είναι ένα νεαρό ζευγάρι που φτάνουν στη Νέα Υόρκη με σκοπό να περάσουν ξέγνοιαστα το Σαββατοκύριακο τους. Τα σχέδια τους σύντομα θα ανατραπούν για τα καλά και θα περάσουν ο καθένας μόνος του τις επόμενες ώρες περιπλανώμενοι στην πόλη συναντώντας διάφορους ανθρώπους μέσα από κωμικά περιστατικά. Στη διάρκεια αυτής της απρόσμενης περιπέτειας, θα μάθουν πολλά περισσότερα από αυτά που φαντάζονταν.

Γκάτσμπι και Άσλεϊ: Δυο γνωστοί άγνωστοι στη Νέα Υόρκη

Οι νεαροί πρωταγωνιστές στη νέα ρομαντική κωμωδία του Γούντι Άλεν είναι ο Γκάτσμπι (Τιμοτέ Σαλαμέ) και η Άσλεϊ (Ελ Φάνινγκ). Ο Γκάτσμπι έχει γεννηθεί στη Νέα Υόρκη από εύπορους γονείς αλλά προτιμάει έναν όχι και τόσο συμβατικό τρόπο ζωής. Του αρέσει η παλιά μουσική, οι παλιές ταινίες του Χόλυγουντ και οι βροχερές μέρες στην πόλη. Του αρέσει επίσης να τζογάρει χωρίς να νιώθει κάποια έλξη για τα λεφτά. Δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με τους γονείς του, ειδικά με τη μητέρα του, γιατί είχανε άλλες προσδοκίες γι’ αυτόν. Όπως και ο συνονόματός του στο βιβλίο του Φ.Σ. Φιτζέραλντ, ο Γκάτσμπι είναι μια φιγούρα μιας εποχής που έχει περάσει καιρό πριν και παλεύει να επιβιώσει στο σήμερα. Ο Γούντι Άλεν σημειώνει για τον Γκάτσμπι: «Είναι πράγματι ένας ασυμβίβαστος χαρακτήρας που κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους από το κοντινό του περιβάλλον. Και γι’ αυτό ξεχωρίζει. Πάνω απ’ όλα, έχει μια ρομαντική ματιά για την ζωή».

Η Άσλεϊ έχει γεννηθεί στην Αριζόνα και δεν έχει πάει στη Νέα Υόρκη εδώ και πολλά χρόνια. Μεγάλωσε και αυτή σε πλούσια οικογένεια αλλά είναι περισσότερο ανέμελη και ξέγνοιαστη από τον Γκάτσμπι. Έχει αποφασίσει να δουλέψει ως δημοσιογράφος. Είναι μια έξυπνη και ευπρεπής κοπέλα αλλά της είναι λίγο δύσκολο να προσαρμοστεί στη μεγάλη πόλη. Εκτιμά πολύ τα άτομα που θαυμάζει, έχει πάθος για τη δουλειά της και θέλει ο κόσμος γύρω της να την παίρνει στα σοβαρά. «Η Άσλεϊ  δεν είναι συνηθισμένη στη ζωή της μεγάλης πόλης. Έχει μεγαλώσει με άλογα και ψάρια. Φυσικά και είναι εύστροφη, αλλά δυσκολεύεται να συνηθίσει την καθημερινότητα της πόλης», λέει ο Άλεν για την ηρωίδα του.

Όταν η Άσλεϊ πάει να πάρει συνέντευξη από τον αγαπημένο της σκηνοθέτη Ρόλαντ Πόλαρντ (Λιβ Σράιμπερ), εκείνος την εμπιστεύεται απόλυτα και της δίνει μια αποκλειστικότητα: έχει χάσει την αυτοπεποίθησή του ως καλλιτέχνης και ετοιμάζεται να παρατήσει τη νέα ταινία που ετοιμάζει. «Ο Πόλαρντ είναι ένας τελειομανής, που πάντα αμφισβητεί τον εαυτό του και πιστεύει ότι η δουλειά του δεν αξίζει», λέει ο Άλεν. «Οι καλλιτέχνες, σαν και αυτόν, είναι συνήθως οι πιο αυστηροί κριτικοί της δουλειάς τους, περισσότερο ακόμα από το ίδιο το κοινό».

Ο Γκάτσμπι επισκέπτεται έναν παλιό φίλο του, ο οποίος κάνει μια ταινία και τον πείθει να παίξει έναν μικρό ρόλο. Έκπληκτος ανακαλύπτει ότι πρέπει να φιλήσει τη Σαν (Σελένα Γκόμεζ), αδερφή της πρώην κοπέλας του. Ο Γκάτσμπι και η Σαν καταλήγουν να περάσουν όλη τη μέρα μαζί.

Οι χαρακτήρες στο «Μία Βροχερή Μέρα στη Νέα Υόρκη» έχουν θέματα που περιστρέφονται γύρω από την ταυτότητά τους. Ο Γκάτσμπι έχει το πιο προφανές πρόβλημα, δεν έχει βρει ακόμα το ποιος είναι. Την ίδια στιγμή, η ταινία μας υπενθυμίζει με κάθε ευκαιρία την ασχημάτιστη ταυτότητα της Άσλεϊ. Ο Πόλαρντ έχει χάσει την επαφή με τον καλλιτέχνη που κάποτε ήταν και, τέλος, ο Βέγκα παλεύει ως ένας ηθοποιός που παίζει συνέχεια τους ίδιους ρόλους.

Ο υποψήφιος για Όσκαρ Τιμοτέ Σαλαμέ (Να με Φωνάζεις με το Όνομά σου, Καλοκαιρινές Νύχτες) και η Ελ Φάνινγκ (Η Αποπλάνηση, Ο Νόμος της Νύχτας) δίνουν απολαυστικές ερμηνείες και χαρίζουν μοναδικά στιγμιότυπα στην απόλυτη κινηματογραφική πόλη που μόνο ο Γούντι Άλεν ξέρει απ’ έξω και ανακατωτά. Ο βροχερός καιρός θα είναι η αφορμή να δοκιμαστεί η σχέση τους και να ανακαλύψουν πράγματα για τους εαυτούς τους που δεν γνώριζαν ως τώρα. Η απότομη διακοπή των σχεδίων τους θα τους οδηγήσει σε απρόσμενες συναντήσεις με εκκεντρικά πρόσωπα.

Στο καστ της ταινίας επίσης συναντούμε τον δυο φορές υποψήφιο για Όσκαρ Τζουντ Λο (Άλφι, Γκάτακα), τον έξι φορές υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα Λιβ Σράιμπερ (Η Απαγωγή, Εναντίωση), τον βραβευμένο στο Φεστιβάλ Βενετίας Ντιέγκο Λούνα (Θέλω και τη Μαμά σου, Βίαιη Δικαιοσύνη), την υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα Ρεμπέκα Χολ (Κυριαρχία, Το Δείπνο) και τη Σελένα Γκόμεζ (Χωρίς Πυξίδα, Ξενοδοχείο για Τέρατα).

Τοποθεσίες της Ταινίας

Οι τοποθεσίες που οι δύο βασικοί χαρακτήρες αποφασίζουν να επισκεφθούν υποδεικνύουν τις διαφορετικές τους προσωπικότητες. «Ο Γκάτσμπι είναι ερωτευμένος με την παλιά Νέα Υόρκη», λέει ο υποψήφιος για Όσκαρ σχεδιαστής παραγωγής Σάντο Λοκουάστο (Θλιμμένη Τζάσμιν, Ημέρες Ραδιοφώνου). «Τον βλέπουμε στο Βίλατζ και σε παλιά ξενοδοχεία. Αλλά η Άσλεϊ ερωτεύεται την σύγχρονη Νέα Υόρκη, γι’ αυτό την βλέπουμε στο ξενοδοχείο Soho και σε μοντέρνο διαμέρισμα». Οι σκηνές στο ξενοδοχείο Wooster που η Άσλεϊ παίρνει συνέντευξη από τον Πόλαρντ, γυρίστηκαν στο ξενοδοχείο Bowery, στο ανατολικό Βίλατζ, ενώ το κατάλληλο σπίτι για τη Σαν το βρήκαν στο Σέντραλ Παρκ.

Το Κινηματογραφικό Στυλ

Στην προσπάθεια των χαρακτήρων να αναγνωριστούν γι’ αυτό που είναι, το οπτικό στυλ της ταινίας συχνά σκοτεινιάζει τα πρόσωπα, συνήθως με σκιές. Ο διευθυντής φωτογραφίας  Βιτόριο Στοράρο (Αποκάλυψη Τώρα, Οι Κόκκινοι), ο οποίος έχει συνεργαστεί με τον Γούντι Άλεν άλλες δυο φορές (Cafe Society, Wonder Wheel) αναφέρει, «Στον κινηματογράφο δεν χρειάζεται να τα δείχνεις πάντα όλα. Πρέπει να δημιουργείς διαφορετικές στιγμές ώστε να κρατάς το ενδιαφέρον του κοινού». Ο Στοράρο χρησιμοποίησε διαφορετικά φώτα και κινήσεις στην κάμερα για να δώσει έμφαση στις διαφορετικές προσωπικότητες του Γκάτσμπι και της Άσλεϊ. «Ο Γκάτσμπι αγαπάει τη Νέα Υόρκη όταν είναι συννεφιασμένη, ακόμα καλύτερα αν βρέχει κιόλας», περιγράφει ο Στοράρο. «Η Άσλεϊ είναι ευφυής και παθιασμένη, οπότε χρησιμοποίησα πιο θερμά χρώματα σε αυτήν». Ο Στοράρο χρησιμοποίησε, επίσης, στέντικαμ για τις σκηνές στις οποίες η Άσλεϊ κινείται και σταθερή κάμερα για τον Γκάτσμπι. «Χρησιμοποιήσαμε στέντικαμ στην Άσλεϊ για να υπογραμμίσουμε την αίσθηση ελευθερίας που εκείνη πρέπει να έχει στην κίνησή της. Είναι πιο ανοιχτή σε όλα, ενώ ο Γκάτσμπι προσπαθεί όλα γύρω του να είναι όσο πιο απλά γίνεται».

Η Νέα Υόρκη και η βροχή

Όπως και η Νέα Υόρκη, έτσι και η βροχή είναι ένας κεντρικός χαρακτήρας στην ταινία. «Θέλαμε η βροχή να είναι ένα σύμβολο ρομαντισμού και αγάπης», υπογραμμίζει ο Άλεν. «Η Νέα Υόρκη είναι πολύ όμορφη αυτές τις μουντές, συννεφιασμένες και βροχερές μέρες. Υπάρχει κάτι σε αυτόν τον απαλό φωτισμό και το νερό που καθαρίζει τους δρόμους». Η βροχή δηλώνει και τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο ο Γκάτσμπι και η Άσλεϊ βλέπουν την ζωή. «Στην Άσλεϊ η βροχή της χαλάει το κέφι, ενώ ο Γκάτσμπι την βρίσκει ρομαντική».

Το «Μία Βροχερή Μέρα στη Νέα Υόρκη» είναι η απόδοση του Γούντι Άλεν μιας παλιάς ρομαντικής Χολιγουντιανής ταινίας. «Πάντα μου άρεσαν αυτές οι ταινίες», εξομολογείται. «Τις βρίσκω υπέροχες. Αυτή είναι μια ιστορία αγάπης και ήμουν ενθουσιασμένος με την ιδέα να διαδραματίζεται σε μια βροχερή Νέα Υόρκη».

Στοιχεία για την ταινία: