- Τι θα δούμε στη σκηνή του ΜΠΙΠ από τις 16 Δεκεμβρίου
Τι θα δείτε ε; Δεν ξέρω ειλικρινά ποιος είναι ο καλύτερος τίτλος. Σίγουρα είναι μια σουρεαλιστική κωμωδία, με πολύ κέφι, χορό , τραγούδι, γέλιο και καταστάσεις που ξεπερνούν κάποιες στιγμές τα όρια του παραλόγου. Αλλά κάτω από αυτό το ανάλαφρο και χαρούμενο περιτύλιγμα κρύβονται τόσα μα τόσα ερωτήματα και προβληματισμοί, για το σήμερα, για τη ζωή, για την έννοια της ελευθερίας. Αλλά προς το παρών, αν θέλω να δώσω πιο ακριβής και σχετική περιγραφή αρκεί να πω το εξής: Ένα χρυσόψαρο χάνεται και κάμποσοι περίεργοι χαρακτήρες σκάνε μύτη σε ένα αστυνομικό τμήμα προσπαθώντας να βρουν τη λύση του μυστηρίου.
Ποιος είναι ο δικός σου ρόλος στην παράσταση;
Εγώ είμαι ο αστυνομικός που διερευνά αυτή τη πολύπλοκη και πολύκροτη υπόθεση. Είμαι ένας τυπικός δημόσιος υπάλληλος που σίγουρα έχει φιλοδοξία να ανέβει και βρίσκεται στη μέση αυτής της μεγάλης μπόρας που δημιουργεί η εξαφάνιση του χρυσόψαρου. Δεν θα έλεγα πως είναι και το πρώτο μυαλό, είναι παραπάνω ίσως ένας βολεμένος άνθρωπος, με τη δουλειά του την οποία προσπαθεί να κάνει σωστά αλλά από την άλλη βαριέται κιόλας και το ρίχνει στο χαβαλέ. Και στο χορό ενίοτε.
Αγαπημένη ατάκα του έργου;
«Το παράκανα με τη προσωπική μου ζωή, δεν νομίζεται;»
Έχεις νιώσει ποτέ στη ζωή σου σαν μέσα σε γυάλα; Αν, ναι πότε και γιατί;
Έχω βρεθεί σε γυάλα να δουλεύω λάντζα σε νυχτερινό μαγαζί και να μη θέλω να πατάω, να σέρνομαι ως εκεί. Τη στιγμή που το πήρα απόφαση να σταματήσω, βρέθηκε μπροστά μου η δουλειά σερβιτόρου σε ένα άλλο μαγαζί και ένα χώρο που μου πρόσφερε υπέροχες στιγμές και τη γνωριμία με ανθρώπους υπερβολικά όμορφους, δημιουργικούς, με αγάπη και έγνοια. Που με βοήθησαν, με στήριξαν και ακόμα με στηρίζουν πολύ. Και αυτό ξεκίνησε από την απόφαση να φύγω από τη δουλειά που με έκανε και μόνο στη σκέψη της να πέφτω ψυχολογικά. Και άρχισα να καταλαβαίνω πως το παν είναι το ρίσκο. Για αυτό λατρεύω και τη δουλειά του ηθοποιού. Νομίζω η καθημερινότητα, η ρουτίνα στην οποία μπαίνουμε μπορεί να αποδειχτεί μια πολύ μεγάλη γυάλα. Αν συνηθίσεις και μπαίνεις στον αυτόματο πιλότο, κάνοντας κάτι που απλά θα σου προσφέρει χρήματα να ζήσεις και ασφάλεια και κάθε μέρα πρέπει να πας στη δουλειά με μισή καρδιά και να υποφέρεις ώρες ολόκληρες απλά για να γυρίσεις αποκαμωμένος σπίτι και να πεις ‘’ Όλα καλά, πέρασε και αυτή η μέρα’’, τότε είσαι και θα είσαι ξεκάθαρα δυστυχισμένος. Προσωπικά διάλεξα αυτή τη δουλειά γιατί μπορεί να είναι δύσκολη, μπορεί να σε βάλει στο τριπάκι του να μην έχεις λεφτά και να αγχώνεσαι για να πληρώσεις τις καθημερινές υποχρεώσεις, να σε εξοργίζει ώρες ώρες, να σε απελπίζει και να σε κουράζει, αλλά στο σύνολο της μου προσφέρει τέτοια ευτυχία και ικανοποίηση, που δεν νομίζω πως θα μου πρόσφερε προσωπικά η πιο ασφαλής ζωή
Σε ποια θέματα έχεις μνήμη χρυσόψαρου;
Ελπίζω και επιλέγω να μην έχω σε τίποτα, και νομίζω πως τα πάω σχετικά καλά με αυτό. Θέλω να θυμάμαι, τα πάντα, στιγμές, εικόνες, μυρωδιές, γέλια, χαρές, λύπες, ταξίδια, τσακωμούς, απώλειες. Δυσάρεστα και ευχάριστα, όχι μόνο δικά μου άλλα και γενικότερα. Καταστάσεις του σήμερα και του χτες. Το μεγαλύτερο μας λάθος είναι που αφηνόμαστε στο να ξεχνάμε, επιλέγουμε τη λήθη γιατί είναι πιο εύκολο από το να προσπαθείς να διαχειριστείς τα πάντα. Και μιλάω και για τον εαυτό μου. Όσο και να θέλω, πιάνω τον εαυτό μου κάποιες στιγμές να ξεχνώ καταστάσεις. Και είναι αυτή η στιγμιαία άγνοια που οδηγεί στην επανάληψη λαθών και συμπεριφορών που πρέπει να είσαι συνειδητοποιημένος για να ξεπεράσεις. Μια φράση που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου και που ακόμα και σήμερα νιώθω υπερβολικά τυχερός που η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να την ακούσω, να τη μάθω και να προσπαθώ καθημερινά να την αφομοιώσω, είναι το ‘’ Η μόνη περιουσία είναι η μνήμη’’.
Επόμενα επαγγελματικά σχέδια
Προς το παρόν μαζί με το χρυσόψαρο παίζω και στη παράσταση « Προσωπική Συμφωνία» του Ρόναλντ Χάργουντ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά στο θέατρο « Από Μηχανής». Από Απρίλη θα πάρω μέρος και σε μια ακόμα παράσταση στο ίδιο θέατρο που σύντομα θα ανακοινωθεί. Και τέλος, είναι ένας στόχος μου το να παίξω σε μια ταινία. Λατρεύω το κινηματογράφο όσο και το θέατρο και πιστεύω ότι είναι μια πολύτιμη εμπειρία.
