1.Θα θέλαμε να μας περιγράψετε το 2020, με μια λέξη ή με πολλές…
Μία χρονιά για γερά νεύρα, μία χρονιά για γερές τσέπες, μία χρονιά για συζήτηση με τους εαυτούς μας.
2.Πως νιώθετε μετά από ένα περίπου χρόνο περιορισμού;
Ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα βιώσαμε όλοι μας, μιάς και αυτός ο περιορισμός δεν ήταν μια προσωπική επιλογή αλλά μία αναγκαστική λύση αντιμετώπισης της πανδημίας.
Οι καλλιτέχνες είμαστε συνηθισμένοι στους προσωπικούς αυτοπεριορισμούς. Όμως αυτή τη φορά, δίνουμε το στοίχημα για τον διπλανό μας σε μία ενιαία ψυχολογική κατάσταση.
3.Ποιά ήταν η πρώτη αντίδραση όταν έκλεισαν τα θέατρα και οι μουσικές σκηνές;
Η απαγόρευση των παραστάσεων και το κλείσιμο των θεάτρων με βρήκε λίγες ώρες μετά την παράσταση Ηχώ και Νάρκισσος και ενώ σχεδιάζαμε την συνέχεια και την περιοδεία μας.
Έτσι, σφίγγοντας τα δόντια θα έπρεπε να κρατήσουμε την ψυχολογία μας και την αντίδραση της ομάδας μας ψηλά και να φερθούμε με ψυχραιμία , σύνεση και ρεαλιστικότητα
Λεπτομέρειες σχετικά με τις σκέψεις των οικονομικών, βιοποριστικών και διαδικαστικών θεμάτων σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση μπορεί να φλερτάρουν με τον λαϊκισμό στο σήμερα , η κατάσταση είναι τόσο δύσκολη που όλα αυτά φαντάζουν πολυτέλειες. Ο χώρος της τέχνης δεν είναι πολυτέλεια είναι ζωντανός οργανισμός με ανάγκες και δικαιώματα.
4.Ποιά ήταν τα πρώτα δημιουργικά βήματα που έγιναν, μετά τον εγκλεισμό; Με τι καταπιαστήκατε;
Είναι ο ήχος της εξώπορτας που κλείνει γνωρίζοντας ότι ξεκινάει η καραντίνα , και ενώ κοιτάς απ το μπαλκόνι τα πουλιά να πετούν ελεύθερα και ανέμελα ακριβώς το αντίθετο από εμάς.
Εφευρίσκεις τρόπους εκτόνωσης της σκέψης και της διάθεσης.
Διαβάζοντας, ζωγραφίζοντας ακούγοντας μουσική και ψάχνοντας τα πιο κρυφά νοήματα των αγαπημένων σου ποιητών.
Παράλληλα νιώθω τυχερός που διατηρώ την δεύτερη εργασία μου που διευκολύνει τις καθημερινές μου ανάγκες.
- Μέσα σε αυτήν την περίοδο πιστεύετε ότι έγινε ένα ξεκαθάρισμα στον επαγγελματικό τομέα τόσο στο εξωτερικό περιβάλλον αλλά και στον εσωτερικό σας κόσμο;
Δεν μπορούμε να μιλάμε για επαγγελματικό ξεκαθάρισμα όταν απειλούνται ανθρώπινες ζωές. Είμαστε στη χρονική περίοδο που προστατεύετε η ανθρώπινη αξία και αυτό θα πρέπει να απαιτούμε να συνεχίσει και στις επαγγελματικές μας ιδιότητες.
7.Η πολιτεία, από ότι φαίνεται δεν ήταν επαρκής για να αντιμετωπίσει μια τόσο σοβαρή υπόθεση, τι πιστεύετε ότι φταίει; Η πολιτεία μόνο, ή σε συνδυασμό με τον καλλιτεχνικό χώρο φάνηκε μια γενικότερη ανεπάρκεια; Πως το αντιλαμβάνεστε 10 μήνες μετά;
Η πανδημία ως πρωτόγνωρη και σοκαριστική κατάσταση δημιούργησε σε όλα τα επίπεδα κοινωνικοπολιτικό ανεμοστρόβιλο και όποιες δομές δεν είχαν γερά θεμέλια παρασύρθηκαν ευκολότερα, η πολιτεία , η τέχνη, τα σπίτια μας, οι οικογενειακή δεσμοί μας , οι δουλειές μας κ.α δοκιμάστηκαν και συνεχίζουν να δοκιμάζονται. Φαίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο πως καμία χώρα δεν ήταν απολύτως προετοιμασμένη για όλο αυτό, πόσο μάλλον η Ελλάδα που μόλις άρχισε να βγαίνει από την προηγούμενη κρίση της. Τα πολιτικά αποτελέσματα είναι νωρίς για να κριθούν θα μπορούσαν όμως να βελτιωθούν πολιτικές επιλογές που αδικούν και δίνουν τη χαριστική βολή στην τέχνη.
Από την άλλην ήταν αφορμή και ανάγκη να ξεκινήσει μια μαζική προσπάθεια στην αυτοοργάνωση των καλλιτεχνών.
- Από εδώ και έπειτα τι θα θέλατε να διορθώσετε και τι αλλάζει άρδην;
Εφόσον όπως προανέφερα η τέχνη δεν αποτελεί πολυτέλεια θα πρέπει να στηριχθεί όποια πολιτική στηρίξει τα ανοιχτά θέατρα την πληθώρα θεατρικών ομάδων και την αξιοπρεπή εργασιακή συνθήκη όλων των καλλιτεχνών. Φανταζόμαστε και διεκδικούμε το ‘‘ιδανικό’’ ανεβάζοντας τον πήχη της ποιότητας χωρίς όμως την συρρίκνωση του χώρου της τέχνης.
9.Για τις online παραστάσεις τι έχετε να πείτε;
Το θέατρο δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ζωντανό κοινό. Οι θεατές είναι μέρος της παράστασης, από το κατώφλι μέχρι το καμαρίνι είναι μια ζωντανή ολότητα ,που όταν τις το αφαιρέσεις αδυνατεί να αποδώσει το φυσιολογικό της. Στις μέρες που ζούμε αντιλαμβάνομαι την αναγκαιότητα των on line προσπαθειών.
Γνωρίζουμε όλοι μας πως μια βιντεοκλήση δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια αγκαλιά.
10.Πως φαντάζεστε τη νέα χρονιά;
Κοιτάζω το 2021 μέσα από τα μάτια της 85χρονής γιαγιάς μου που συνεχίζει να διεκδικεί τη ζωή και τα δικαιώματά της σαν έφηβη.
Εύχομαι μόνο υγεία. (για όλα τα άλλα ελπίζω να συνεννοηθούμε).
- Τι κρατάτε από αυτήν την εμπειρία; Και τι πετάτε;
Μια αξέχαστη και πρωτόγνωρη εμπειρία που για του λόγου το αληθές δεν θα ήθελα να κρατήσω τίποτα. Η απολυτότητα της απάντησής μου βασίζετε στην υπομονή, την ανάγκη και το φόβο που ένιωσε ο παγκόσμιος πληθυσμός και δυστυχώς αυτές οι 3 έννοιες δεν εκπροσωπούν τη φωτεινή και ουσιαστική ύπαρξή μας. Η υπεράσπιση και η διεκδίκηση της ζωής δεν σταματάει με τη λήξη της όποιας πανδημίας-κρίσης.
- Ποιος είναι ο τίτλος (έργου ή τραγουδιού) που θα θέλατε να αφιερώσετε σήμερα;
《 Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει 》… Κι εγώ ριγώ…
Με εκτίμηση
Γιώργος Τσακίρης
