1.) Σε καλωσορίζουμε Τάσο! Τελικά βρήκες εσύ τουλάχιστον τον τρόπο να ενώσεις το ρεμπέτικο με το ροκ και μας διασκέδασες πολύ κιόλας! Λίγα σχόλια λοιπόν αρχικά από σένα για το “Ρεμπέτικο Ροκάκι” σου.
Καλησπέρα και σε σας! Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση για μουσικοκουβέντα! Χαίρομαι που βρίσκετε το τραγούδι μου διασκεδαστικό και ακόμα περισσότερο που κάνετε λόγο περί επιτυχούς παντρέματος! Το τραγούδι είναι δικής μου μουσικής και στίχων, επίσης έχω κάνει την ενορχήστρωση και την εκτέλεση όλων των μουσικών οργάνων σε αυτό. Είμαι πολύ χαρούμενος με το ηχητικό αποτέλεσμα, αλλά και με το κλιπ το οποίο γύρισε ο εκλεκτός Άλκης Δήμος και στο οποίο συμμετείχαν συγγενείς και καλοί φίλοι! Γελάσαμε πολύ στα γυρίσματα!
2.) Το τραγούδι είναι ολόφρεσκο και το δημοσίευσες με την έναρξη ουσιαστικά της καλοκαιρινή περιόδου. Ποια είναι η ανταπόκριση ως τώρα; Είσαι ευχαριστημένος;
Η δημοσίευση του κομματιού είναι πράγματι ολόφρεσκη, σε αντίθεση με το ίδιο το τραγούδι το οποίο υπάρχει πολλούς μήνες τώρα. Νομίζω ότι αυτό είναι – και θα είναι από εδώ και πέρα – η τύχη αρκετών τραγουδιών, όχι μόνο των δικών μου. Όσοι γράφουμε, συσσωρεύουμε υλικό στο συρτάρι μας και τα δημοσιεύουμε με το σταγονόμετρο. Με ταχύτητα τέτοια που αφ’ ενός να αντέχουμε την οικονομική υποστήριξή τους, όσοι/ες από εμάς δεν έχουμε γερές πλάτες και αφετέρου να αντέχει το εν δυνάμει κοινό μας την καινούργια άγνωστη πληροφορία. Αν κοιτάξω συνολικά την μικρή μου πορεία μέχρι τώρα, θα έλεγα πως ναι, είμαι ευχαριστημένος με το γκελ που έκανε το κομμάτι, με την έννοια της αργής αλλά διαρκούς βελτίωσης της επικοινωνίας του υλικού μου με το κοινό. Φυσικά, δεν θα με ενοχλούσε καθόλου αν ξυπνούσα την επομένη της ψηφιακής δημοσίευσης και το κομμάτι είχε γίνει viral!
3.) Πριν το καινούργιο λοιπόν “Μ Ένα Ρεμπέτικο Ροκάκι” και τα 2 προηγούμενα singles σου που φτάσανε στα αυτιά μας, το “Γιατί δεν Μιλάς Μωρό μου” και “Το Χιτάκι του Δίσκου” κινούνται σε ένα ύφος full διασκεδαστικό. Αυτή θα έλεγες πως είναι η καλλιτεχνική κατεύθυνση του Τάσου Λούκου ή απλώς ένας πολύ όμορφος τρόπος για να μας συστηθείς;
Σας ευχαριστώ πολύ για αυτήν την ερώτηση! Πέρα από τα τρία κομμάτια που αναφέρατε, έχω δημοσιεύσει και ένα ακόμα με τίτλο «Καληνύχτα». Πρόκειται για μια ήσυχη μπαλάντα, παιγμένη μόνο με μια κιθάρα και η οποία μιλάει για την πολύ προσωπική στιγμή της επιστροφής από τη νυχτερινή βάρδια στη φωλιά του ζευγαριού. Στο συρτάρι μου έχω καμιά πενηνταριά κομμάτια τα οποία έχουν μεγάλο υφολογικό εύρος, από νεορεμπέτικα μέχρι hard ροκ. Επέλεξα όμως να συστηθώ και δη να μπω στη διαδικασία του βιντεκλιπ με τα συγκεκριμένα τρία ποπ ροκ κομμάτια, με την ελπίδα ότι ίσως αφορούν περισσότερο κόσμο απ’ ό,τι π.χ. ένα εσωστρεφές τραγούδι όπως το «Καληνύχτα», τη στιγμή μάλιστα που είμαι ένας πρωτοεμφανιζόμενος τραγουδοποιός. Σε βάθος χρόνου πιστεύω θα διαπιστώσετε κι εσείς ότι μου αρέσει να γράφω σε πολλά μουσικά ιδιώματα.
4.) Ποιες είναι γενικότερα οι επιρροές σου σαν μουσικός από την ελληνική και την διεθνή δισκογραφία;
Με έχει διαπεράσει περισσότερο η Ελληνική μουσική. Έχω ακούσει πολύ Σαββόπουλο, Κατσιμηχαίους, Active Member, Λάκη Παπαδόπουλο και άλλους από τον χώρο του ροκ και του ποπ-ροκ. Το αγαπημένο μου συγκρότημα είναι οι Socrates, μέσα στους οποίους ανακάλυψα τον αγαπημένο μου Γιάννη Σπάθα και τον έταιρο αγαπημένο Γιώργο Τρανταλίδη, χωρίς να αγνοώ φυσικά τη μαστοριά και την αισθητική του Αντώνη Τουρκογιώργη. Επίσης, με έχει στιγματίσει ο τρόπος ερμηνείας του Δάντη, στο κομμάτι της δισκογραφίας του που με αφορά. Όσον αφορά στα ξένα ακούσματα, αγαπημένοι καλλιτέχνες είναι οι Floyd, o Randy Newman, o Chris Rea, αλλά και επιλεκτικά μέρος του Αμερικάνικου και Βρετανικού 70’s classic rock.
5.) Η μουσική σου πορεία πως ξεκίνησε και πως έφτασες στο σήμερα; Πότε συνειδητοποίησες ότι θέλεις να γίνεις μουσικός;
Η μουσική εισχώρησε μέσα μου από την αρχή, χωρίς επιλογή δική μου, λόγω οικογένειας. Ο πατέρας μου είναι μέχρι και σήμερα ο πιο ενήμερος ακροατής που ξέρω και από την άλλη ο μεγάλος μου αδελφός και επίσης τραγουδοποιός Σπύρος Λούκος υπήρξε ο πρώτος μου δάσκαλος στην κιθάρα. Η χαριστική βολή ήταν η εποχή της επανένωσης των Socrates. Στη θέα του Τρανταλίδη κατάλαβα ότι τα τύμπανα είναι το όργανό μου. Ακολούθησε ο κύκλος που ακολουθούμε όλοι πάνω-κάτω: ωδεία, φιλαρμονικές, τα πρώτα γκρουπ, οι πρώτες συναυλίες… Στη συνέχεια άρχισα να εργάζομαι πιο σταθερά ως studio και live session μουσικός, είτε σε δικές μου εργασίες είτε σε συναδέλφων. Μία όμορφη στιγμή ήταν το 2017 όπου με το αγγλόφωνο art rock συγκρότημα «Άπολις» εκδώσαμε το πρώτο μας άλμπουμ με τίτλο «The Sun Has Fallen», στον οποίο είχαμε την μεγάλη χαρά να συνεργαστούμε σε ένα κομμάτι με τους μουσικούς μας ήρωες Σταύρο Λάντσια και Γιώτη Κιουρτσόγλου. Παράλληλα δεν σταμάτησα ποτέ να γράφω και να δουλεύω το προσωπικό μου υλικό, με το οποίο βρήκα το θάρρος να εκτεθώ πριν από ένα περίπου χρόνο. Στο υλικό αυτό γράφω πάντα τον στίχο και τη μουσική, κάνω την ενορχήστρωση και το τραγουδάω. Παίζω σχεδόν πάντα όλα τα όργανα στην ηχογράφηση και όταν προκύπτει ανάγκη ζητάω βοήθεια από τα αδέλφια μου Σπύρο Λούκο και Θάνο Λούκο, αλλά και από άλλους ευαίσθητους μουσικούς που έχω την τύχη να γνωρίζω. Την ηχοληψία και τη μίξη κάνει πάντα ο παιδικός φίλος Χρήστος Ζαντιώτης, ενώ το mastering φροντίζει πάντα ο εκλεκτός Απόστολος Σιώπης.
6.) Είσαι ένας νέος άνθρωπος και καλλιτέχνης που δίνει τον δικό του αγώνα για να επικοινωνήσει την μουσική του, στις πολύ δύσκολες σημερινές συνθήκες. Τι θα ήταν επιτυχία για σένα; Πως ορίζεις εσύ προσωπικά την επιτυχία;
Το πιο πονεμένο θέμα! Να καταφέρεις να δημιουργήσεις έναν ευρύ και σταθερό δίαυλο επικοινωνίας με το εν δυνάμει κοινό σου! Όσοι παλεύουμε σε αυτήν την αρένα, παλεύουμε είτε βιοποριζόμενοι από άλλη δουλειά μέσω της οποίας χρηματοδοτούμε και το όνειρό μας (κατηγορία στην οποία εμπίπτω και εγώ ως Αρχιτέκτων Μηχανικός) είτε παλεύουμε βιοποριζόμενοι αποκλειστικά μέσω της μουσικής, όπου εκεί τα πράγματα είναι πραγματικά δύσκολα. Σε κάθε περίπτωση, όλοι κάνουμε την προσπάθειά μας, γιατί ψυχολογικά δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς και όλοι θυσιάζουμε κόπο-χρόνο-χρήμα στην προσπάθεια αυτή. Πολλές εκδρομές έχουν γίνει ώρες σε στούντιο, πολλές ώρες βόλτας έχουν γίνει ώρες μελέτης, γραφής και έρευνας. Για να απαντήσω όμως και στο τελευταίο σκέλος της ερώτησής σας, θα όριζα ως προσωπική επιτυχία το συνδυασμό των εξής πραγμάτων: σωματική υγεία, ψυχική ισορροπία, να μπορώ να αγαπώ και να αγαπιέμαι και τέλος να ζω μέσα και από τα τραγούδια μου.
7.) Καλοκαίρι μπαίνει πια, η κατάσταση δείχνει να βελτιώνεται. Μπαίνει στο μυαλό σου η προοπτική για ζωντανές εμφανίσεις; Θα εμφανιζόσουν με άνεση κάπου που θα τηρούνταν τα υγειονομικά πρωτόκολλα μάσκες κλπ, ή θα προτιμούσες να γίνουν πρώτα τα πράγματα πιο “κανονικά”;
Δυστυχώς θα πρέπει να διαφωνήσω και να πω ότι η κατάσταση δεν βελτιώνεται ή τουλάχιστον δεν βελτιώνεται αρκετά γρήγορα για να αισθανθούμε πιο ασφαλείς. Χωρίς να είμαι ειδικός, κρίνοντας με την απλή λογική ενός μέσου πολίτη, θα πω ότι οι μετρήσεις δεν δικαιολογούν ακόμα εφησυχασμό. Από την άλλη, η καταστροφική διαχείριση της πολιτείας έχει καταστήσει μονόδρομο το άνοιγμα του συστήματος προκειμένου να μην μετράμε λουκέτα καταστημάτων όπως μετρούσαμε πίσω στο 2015. Όχι ότι με το άνοιγμα εξασφαλίζουμε ότι θα το αποφύγουμε, αλλά τουλάχιστον κάποιοι συμπολίτες μας θα πάρουν μια ανάσα οικονομική και ψυχολογική. Φυσικά, μία καλύτερη διαχείριση θα είχε επιτρέψει εδώ και πολύ καιρό τη διεξαγωγή καλλιτεχνικών θεαμάτων, τηρώντας πάντα τα απαραίτητα μέτρα. Προσωπικά έχω μεγάλη όρεξη να βγω να παίξω είτε τα δικά μου τραγούδια είτε ως session μουσικός σε μια μουσική εργασία με την αισθητική της οποίας θα μπορούσα να συμβαδίσω. Και εγώ και πολλοί συνάδελφοί μου είμαστε «διψασμένοι» για πατάρι. Το θέμα της ασφάλειας θεωρώ ότι αξίζει να το εξετάζει κανείς κατά περίπτωση. Ξέρουμε π.χ. ότι ένας ανοικτός χώρος είναι πιο ασφαλής από μια κλειστή μουσική σκηνή. Αυτό από μόνο του όμως δεν λέει κάτι. Αν σε αυτόν τον ανοικτό χώρο γίνει π.χ. μια metal συναυλία και οι ενθουσιώδεις λάτρεις του ιδιώματος αυτού ξεκινήσουν ένα παραδοσιακό moshpit τότε όλο το πράγμα έχει καταρρεύσει. Προσωπικά δεν θα είχα κανένα θέμα να παίξω είτε σε ανοικτό είτε σε κλειστό χώρο, τη στιγμή που βλέπω με τα μάτια μου ότι τόσο η παραγωγή όσο και το κοινό συμπεριφέρονται λογικά και μετρημένα.
8.) Ποιο θα ήταν για σένα ένα ιδανικό φεστιβαλικό line up που θα συμμετείχες; Με ποιους θα ονειρευόσουν να μοιραστείς τη σκηνή;
Ω είναι πάρα πολλοί! Συγχωρέστε με που θα ξεφύγω λίγο με την απάντησή μου, αλλά μου ήρθε μια εικόνα πολύ δυνατή: φαντάζομαι ότι η συναυλία έχει τελειώσει, το μαγαζί έχει αδειάσει, η αδρεναλίνη έχει πέσει και κάθομαι στο πατάρι με ένα ισχνό φως δίπλα στον Γιάννη Σπάθα αγκαλιά με κιθάρες και να μιλάμε, να πίνουμε τα τελευταία ποτά, να καπνίζουμε τα τελευταία τσιγάρα και να με μυεί στη μαστοριά του. Με αυτόν τον άνθρωπο πάντα καταλήγω να εύχομαι να υπάρχει μετά θάνατον ζωή.
9.) “Στα απλικέισο εγώ δεν ξαναμπαίνω Θέλω παγκάκι και φιλιά ως το πρωί¨ μας λες στο “Μ Ένα Ρεμπέτικο Ροκάκι”. Ποιο είναι το σχόλιο σου για αυτό τον στίχο; Θεωρείς ότι η γενιά σου αλλά και γενικότερα η κοινωνία κάπου “έχει χάσει την μπάλα” σε ό,τι αφορά το φλερτ και την επικοινωνία γενικότερα;
Αυτό είναι σίγουρο! Είναι τραγικό να βλέπεις παρέες που έχουν βγει για καφέ ή ποτό και αφού πουν τα απαραίτητα νέα που διαρκούν κάνα εικοσάλεπτο, μετά την πέφτουν στα κινητά με μικρά διαλείμματα για κάνα μέτριο καλαμπούρι. Είναι σίγουρα πιο εύκολο να διατηρείς ένα cyber προφιλ παρά να βρεις ποιος είσαι και να το επικοινωνήσεις με τους φίλους σου. Είναι πιο εύκολο να στείλεις μια ατάκα κονσέρβα σε 7 παράθυρα συνομιλιών ταυτόχρονα, από το να βρεις το θάρρος να την πέσεις παντελονάτα στο απεναντινό κορίτσι που σου χει κόψει τα γόνατα. Και όσο μικραίνει η ηλικία το πρόβλημα μεγαλώνει. Προφανώς την πρώτη ευθύνη φέρουν οι γονείς που οι ίδιοι ζουν μέσα στην εικονική πραγματικότητά τους. Ταυτόχρονα, τεράστια ευθύνη έχει η πολιτεία. Άνθρωποι της γενιάς των γονιών μου έχουν να λένε ότι «πήγαν σε ένα σχολείο στο οποίο μάθαν γράμματα». Αυτό το μεταφράζω ως ένα σχολείο που σε μαθαίνει να σκέφτεσαι και σε πλάθει σφαιρικά. Η πολιτεία εδώ και δεκαετίες, ως προς την εκπαίδευση, είναι το μέσο που απλά σου διοχετεύει πολλή και οργανωμένη πληροφορία και στη συνέχεια σε εξειδικεύει επαγγελματικά, αδιαφορώντας για μη μετρήσιμα πράγματα όπως η αισθητική, η ευγένεια, το ήθος, η ισορροπία σώματος και νου.
10.) Τάσο ευχαριστούμε και ευχόμαστε ένα όμορφο, ελεύθερο και full δημιουργικό καλοκαίρι!
Ένα τελευταίο μήνυμα από σένα για όλους εμάς και θα θέλαμε να μας αναφέρεις και τα αμέσως επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια σου!
Εγώ σας ευχαριστώ για τον χρόνο που μου αφιερώσατε και το βήμα που μου δώσατε! Εύχομαι δύναμη σε όλους όσους συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται σωματικά και ψυχικά από την πανδημία και την κακή διαχείρισή της. Όσο για μένα, θα προσπαθήσω να βρω έναν λόγο για να σας ξανααποσχολήσω μέχρι να φύγουμε όλοι για διακοπές!
Tάσος Λούκος – Μ’ Ένα Ρεμπέτικο Ροκάκι – Official Video Clip © 2021
https://www.youtube.com/watch?v=SevIAI_kn7k
Tάσος Λούκος – Γιατί Δεν Μιλάς Μωρό Μου – Official Video Clip © 2020
https://www.youtube.com/watch?v=EwI2GVJkB98
