Για άλλη μια φορά, επανασχεδιάζει τoν τρόπο που δημιουργεί μουσική, ήχους και έργα. Το αριστουργηματικό – 12 track – MERCY κινείται βασανιστικά μέσα από την αληθινή dark-night-of-the-soul ηλεκτρονική μουσική προς μια κατεύθυνση με τραγούδια αγάπης και ευαλωτότητας αλλά και αισιόδοξες σκέψεις για το μέλλον.
Τι παραπάνω έχει ο John Cale από όλους εμάς; Ένα γονίδιο μήπως, που τον ωθεί σε μια ατέρμονη κινητικότητα και αδιάκοπη δημιουργία, ένα αχόρταγο μυαλό που δεν ικανοποιείται ποτέ; Για περίπου 60 χρόνια ή έστω από τότε που ως νεαρός Ουαλός μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και σχημάτισε τους Velvet Underground, o Cale επανεφευρίσκει τη μουσική του με μια εντυπωσιακή και εμπνευσμένη συχνότητα. Ακόμα και τότε, στις πρώιμες εποχές, που το rock ‘n’ roll άλλαζε εκ θεμελίων, εκείνος συμμετείχε στη μπάντα του La Monte Young εξερευνώντας drone ηχητικές συχνότητες και δημιουργώντας με τη βιόλα του εκστατικά ηχοτοπία. Ακόμα και τότε, στη μαγευτική εποχή της folk και του Paris 1919 που διαδέχτηκε το πειραγμένο ροκ του Fear, ακόμα και τότε που ο προβοκατόρικος και λιτός και απέριττος κύκλος τραγουδιών του Music for a new Society ακολουθήθηκε 30 χρόνια αργότερα από στιβαρές ηλεκτρονικές συνθέσεις. Υπάρχει άραγε άλλος μουσικός που να μας συνδέει απευθείας με δημιουργούς όπως ο Lou Reed ή ο Danger Mouse ή η Sharon Van Etten ή μεταξύ της avant garde μουσικής σκηνής της Νέας Υόρκης της δεκαετίας του ’60 και αυτής της σημερινής εποχής του διαδικτύου, από τον John Cale;
Στο νέο του άλμπουμ MERCY, ο Cale έχει την πολύτιμη βοήθεια των πιο ψαγμένων μυαλών της μουσικής, Animal Collective, Sylvan Esso, Laurel Halo, Tei Shi, Actress. Και αυτοί είναι μόνο οι μισοί από την ομάδα των εξαιρετικών μουσικών που μπαίνουν μέσα στο μυαλό του, συμμερίζονται την οπτική του για τον κόσμο και τον βοηθούν να τον αναδιατάξει. Ο Cale έγινε 80 τον Μάρτιο που μας πέρασε και έχει δει πολλούς φίλους και συνεργάτες του να «φεύγουν» ειδικά την τελευταία δεκαετία. To MERCY είναι η συνέχεια μιας τεράστιας καριέρας, κάτι αληθινά αξιοθαύμαστο από μόνο του. Ανέκαθεν, αναζητούσε τρόπους να εξερευνήσει και να μιλήσει για έννοιες που απασχολούν την ανθρώπινη ψυχή εδώ και χρόνια όπως η αποξένωση, ο πόνος και η χαρά. Το MERCY είναι ο τελευταίος καρπός αυτού του ανικανοποίητου μυαλού.
Όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι τη νέα κυκλοφορία το 2023, ο Cale δεν έμεινε αδρανής φυσικά. Έχοντας παίξει στην αποστρατικοποιημένη ζώνη, στα train tracks που χωρίζουν τη Βόρεια από τη Νότια Κορέα, στο DMZ, έφτασε τελικά στην Κίνα προκαλώντας στο κοινό μια οργιώδη φρενίτιδα, δούλεψε με τον Todd Haynes στο ντοκιμαντέρ για τους Velvet Underground, που ήδη έχει πάρει διθυραμβικές κριτικές. Αυτά τα δέκα χρόνια είναι με πολλούς τρόπους συνέχεια απασχολημένος, από το να διευθύνει μια εκπληκτική ορχήστρα flying drones μέχρι το να συνεργάζεται με την έτερη Ουαλή, Κelly Lee Owens ή το να ηγείται του συνταρακτικού tribute για τα 50 χρόνια των Velvet underground & Nico.
Το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε από το MERCY ήταν το NIGHT CRAWLING, ένας φόρος τιμής στην 70s pre-disco εποχή της Νέας Υόρκης, τότε που ο ίδιος και ο David Bowie διέσχιζαν κάθε βράδυ την πόλη, από το ένα κλαμπ στο άλλο, από το ένα πάρτι στο επόμενο. «Εκείνη την εποχή που συναντιόμασταν κάθε βράδυ μιλούσαμε λίγο για δουλειά αλλά μετά αρχίζαμε να πίνουμε και να πηγαίνουμε από την μία άκρη της πόλης στην άλλη και στο τέλος δεν μπορούσαμε να κρατηθούμε όρθιοι, το κεφάλι μας δεν ανήκε στο σώμα μας, πόσο μάλλον να γράψουμε ένα τραγούδι…μόνο ένα βράδυ καταφέραμε να εμφανιστούμε μαζί σε μία φιλανθρωπική εκδήλωση, όπου πριν βγούμε στη σκηνή έμαθα στον David να παίζει ένα μέρος του κομματιού στη βιόλα. Το Night Crawling αντανακλά εκείνη την εποχή. Τότε που η Τέχνη όριζε τη Νέα Υόρκη και η Νέα Υόρκη «ήλεγχε» την παγκόσμια τέχνη, τότε που η πόλη ήταν αρκετά ισχυρή για να κρατήσει ασφαλή την τέχνη αλλά και αρκετά επικίνδυνη για να την κάνει ενδιαφέρουσα. Πάντα πίστευα ότι, νηφάλιοι πια, θα είχαμε άλλη μια ευκαιρία να ηχογραφήσουμε κάτι μαζί, οι δυο μας…»
Εν τω μεταξύ, τα γραπτά και οι ηχογραφήσεις που σχημάτισαν το MERCY σωρεύονταν για χρόνια καθώς o Cale έβλεπε την κοινωνία να παραπαίει στο χείλος μιας δυστοπίας. Ο Trump, το Brexit, o Covid, η κλιματική αλλαγή, τα ανθρώπινα δικαιώματα και ο εξτρεμισμός της δεξιάς. Ο Cale επέτρεψε στις άσχημες ειδήσεις της ημέρας να φιλτραριστούν μέσα από τους στίχους του, είτε αυτό σήμαινε το να στοχάζεται για την κλιματική αλλαγή και το λιώσιμο των πάγων αλλά και το νομικό καθεστώς που διέπει το δίκαιο της θάλασσας στους Πόλους είτε γύρω από τον ανεξέλεγκτο στρατιωτικό εξοπλισμό των Αμερικάνων ως απάντηση για τα πάντα. Μαθήματα μιας ζωής που βιώθηκε πλούσια και πάντα στο προσκήνιο. Στο EVERLASTING DAYS αναρωτιέται για το αν με το να μετανιώνουμε για το παρελθόν μας, καταδικάζουμε τον εαυτό μας σε μια μόνιμη απογοήτευση. Στο τέλος μαζί με την Weyes Blood στο STORY OF BLOOD αναρωτιέται μήπως τελικά είμαστε εμείς οι ίδιοι περισσότερο ικανοί να σώζουμε ο ένας τον άλλον παρά ένας θεός που ποτέ δεν θα γνωρίσουμε.
Καθώς ο Cale εμπνεύστηκε αυτά τα τραγούδια, μπόρεσε να τα οραματιστεί με άλλες φωνές να τον συνοδεύουν, μαζί με την μπάντα του. O Panda Bear των Animal Collective και ο Avery Tare για παράδειγμα, ακούγονται, στο EVERLASTING DAYS, ως διχασμένες προσωπικότητες συμβολίζοντας τις διάφορες πτυχές του ίδιου του Cale, αποδίδοντας με τον πιο ταιριαστό τρόπο όλες τις ευαίσθητες αποχρώσεις που οραματίστηκε ο Cale για τον εαυτό του. Όταν οι Sylvan Esso πέρασαν από το στούντιο στο Los Angeles, εκείνος ήξερε ήδη ότι χρειαζόταν κάτι σκοτεινό αλλά και συνάμα απαλό για το TIME STANDS STILL, ένα τραγούδι που μιλά για τους επαναλαμβανόμενους αυτοκαταστροφικούς κύκλους που όλοι βιώνουμε. Τα θλιμμένα ξόρκια της Amelia Meath είναι τελικά η τελειότερη υπόκρουση στη σκέψη του Cale για το πως ο χρόνος μπορεί να σταματήσει ή να σπιντάρει μέχρι που ξαφνικά να είναι «πολύ πιο αργά από όσο νομίζεις». Παραδόξως ταιριάζει απόλυτα να ακούγεται τόσο σε μια ιδρωμένη πίστα κλαμπ όσο και σε μια αίθουσα συναυλιών, άλλωστε το τραγούδι παίζει με αυτό το τρικ, παρακάμπτει δηλαδή τον χρόνο, τον τόπο και το σκηνικό κατά βούληση.
Ο Cale επίσης φαντάστηκε θορυβώδεις συσπάσεις και ηχητικές παραμορφώσεις να υποβόσκουν στο MARILYN MONROE’S LEGS, πρόσθεσε droning strings – και αποδείχτηκε ότι ήταν ιδανική περίπτωση για να κάνει παραγωγή ο Actress. Πάντα φανταζόταν το I KNOW YOU RE HAPPY σα ντουέτο και τελικά βρήκε το ταίρι του όταν ο Dev Hynes, που εδώ παίζει κιθάρα, του πρότεινε την Tei Shi για τα τελευταία 90 δευτερόλεπτα. Η φωνή της είναι που οδηγεί το τραγούδι στα ουράνια, δυο εραστές που καταφέρνουν να δραπετεύσουν από το πεδίο βαρύτητας ταυτόχρονα.
Αυτό το τραγούδι είναι το κλειδί στο παζλ που συνθέτει το ΜΕRCY, ένα άλμπουμ φτιαγμένο από τις κοινές μας ανησυχίες που αναζητά συνεχώς την εξιλέωση, με κάθε διαθέσιμο μέσο.
Το αισθαντικό NOISE OF YOU καταπιάνεται με τον πιο συνηθισμένο αλλά και ανυπέρβλητο ανθρώπινο μηχανισμό, την αγάπη, καθώς ο Cale σολάρει περιμένοντας να ακούσει τους ήχους από τα πατήματα της ερωμένης του στη διάρκεια ενός ειδυλλιακού χειμώνα. Συνάμα στο MOONSTRUCK η φωνή του Cale αναδύεται μέσα από μία έντονη εισαγωγή για να τραγουδήσει για τον χαμό της Nico. H θλίψη απλώνεται στα έγχορδα αλλά και στη φωνή του καθώς αναρωτιέται πώς κάποιος τόσο ταλαντούχος γίνεται να υποφέρει τόσο πολύ σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Είναι η αντίθεση με τη δική του ιστορία, μιας ιστορίας όχι απλής επιβίωσης αλλά κινητοποίησης και αληθινής ανασυγκρότησης.
