ΣΟΦΙΑ
του Ιγνάθιο Γκαρθία Μάι
ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ
ΜΟΥΣΕΙΟ Γ. ΔΡΟΣΙΝΗ
(Διομήδους Κυριακού και Αγ. Θεοδώρων, Κηφισιά)
Μετά τον εξαιρετικά επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων της τον περασμένο χειμώνα στην Οικία Κατακουζηνού και τις 6 sold out παραστάσεις σε Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα και Πάτρα η «Σοφία» του Ιγνάθιο Γκαρθία Μάι με τον Φαίδωνα Καστρή, σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Παπαδόπουλου, επιστρέφει στην Αθήνα για μία και μοναδική παράσταση και για πρώτη φορά μας δίνει ραντεβού σε εξωτερικό χώρο.
Τη Δευτέρα 25 Ιουνίου στις 21:00 η παράσταση που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς και χάρισε στον Φαίδωνα Καστρή το «Βραβείο Κοινού – Ανδρική Ερμηνεία 2017» της Athens Voice θα παρουσιαστεί στη δροσερή αυλή του Μουσείου Γ. Δροσίνη στην Κηφισιά. Το μουσείο στεγάζεται στη βίλα «Αμαρυλλίς», στο σπίτι που έζησε ο ποιητής. Κάπως έτσι η «Σοφία» τηρεί την υπόσχεση που έχει δώσει να παρουσιάζεται μόνο σε ιδιαίτερους χώρους, που αποτελούν μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς.
Λίγα λόγια για την παράσταση
«Ο μύθος λέει πως η Δήμητρα κάθισε κι έκλαψε στην Αγέλαστο Πέτρα, στον Θρόνο των δακρύων, ενώ ο κόσμος γύρω της μεταμορφωνόταν σε έρημο. Ή μπορεί να ήταν από πριν έρημος και η Θεά να έκλαψε επειδή νόμιζε πως ήταν ένα λιβάδι σπαρμένο κρίνα»…
Η βασίλισσα της Ισπανίας, Σοφία, μπροστά στο φέρετρο του νεκρού συζύγου της, βασιλιά Χουάν Κάρλος, κάποια στιγμή στο μέλλον. Μια φωνή της μιλάει. Μια φωνή μέσα στο μυαλό της. Το παρελθόν ξυπνά. Μνήμες θραύσματα την πλημμυρίζουν. Το Τατόι, ο Παύλος, η Φρειδερίκη, ο Χουανίτο, ο Φράνκο, ένα παιδί που πεθαίνει μπροστά στα μάτια της… Ποια είναι; Τι έζησε; Τι δεν έζησε;
Ο Φαίδων Καστρής, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Λεωνίδα Παπαδόπουλου, υποδύεται ένα αλλόκοτο πλάσμα που στοιχειώνει το μυαλό της Σοφίας και μεταμορφώνεται σε όλους όσους καθόρισαν τη ζωή της. Ποιος είναι; Κάποιος αόρατος φίλος της, η συνείδησή της ή μήπως μια φωνή από το παρελθόν; Ο Ιγνάθιο Γκαρθία Μάι σπάει τα όρια του ρεαλισμού και μας προσκαλεί σε μια διαδρομή στα όνειρα και τους εφιάλτες της βασίλισσας Σοφίας.
Συντελεστές
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Παπαδόπουλος
Σκηνογραφία-Ενδυματολογία: Όλγα Ντέντα
Διαμόρφωση ηχητικών τοπίων: Νίκος Παπαρρόδου
Ψιμυθίωση: Ήρα Σ. Μαγαλιού
Φωτογραφίες παράστασης: Σπύρος Τσακίρης
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Ερμηνεύει ο Φαίδων Καστρής
Με την υποστήριξη των www.carnetdevoyage.gr και GG Events Patras
ΚΗΦΙΣΙΑ
Μουσείο Γ. Δροσίνη
(Διομήδους Κυριακού και Αγ. Θεοδώρων, Κηφισιά)
Δευτέρα 25.6.2018 ώρα 21.00
Τιμή ενιαίου εισιτηρίου: 10 ευρώ
Διάρκεια παράστασης: 65 λεπτά
ΕΚΔΟΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ (μόνο με προπώληση)
– στο διαδικτυακό τόπο www.ticketservices.gr
– τηλεφωνικά: 2107234567
– σε όλα τα καταστήματα PUBLIC
Πληροφορίες στο τηλέφωνο: 6908668944
Έγραψαν για τη «Σοφία»
«Ο Φαίδων Καστρής με λευκό μακιγιάζ στο πρόσωπο που ολοκληρωνόταν με αχνές λωρίδες μαύρης σκιάς στα μάγουλα και τους κροτάφους (παραπέμποντας στο ιαπωνικό θέατρο και τα φαντάσματά του), ενσάρκωσε τη Βασίλισσα με μεγαλειώδη ανδροπρέπεια και δυναμική ευαισθησία, αποφεύγοντας τον μελοδραματισμό που ελλόχευε στον λόγο. Η ερμηνεία του κινείτο με ευφράδεια σε οριώδη πεδία».
Γιώργος Σαμπατακάκης – Athens Voice
«Τη Σοφία, αντίθετα με τις προδιαγραφές του Γκαρθία-Μάι ο οποίος αναφέρεται σε «πρωταγωνίστρια», δεν υποδύεται μια γυναίκα: η σωματοποιημένη φωνή που εκφέρει προς αυτήν το «εσύ» -αναλαμβάνοντας την αφήγηση της ιστορίας της – προέρχεται από έναν άντρα που αποτελεί και το μεγάλο υποκριτικό πλεονέκτημα της παράστασης: έναν εξαιρετικό Φαίδωνα Καστρή ο οποίος θα χρωματίσει με τέτοιον τρόπο τις διακυμάνσεις της μονολογούσης ώστε να δημιουργήσει πολιτικές συνδηλώσεις εκεί που ίσως δεν προβλέπονταν κειμενικά, σαν να κλείνει το μάτι στον Έλληνα θεατή, υποσκάπτοντας με υπαινικτικούς τονισμούς την αποστασιοποιητική αθωότητα της Σοφίας-γυναίκας».
Δημήτρης Τσατσούλης – Ημεροδρόμος
«Ο Φαίδων Καστρής στο ρόλο της βασίλισσας Σοφίας καλείται να αποτυπώσει στη σκηνή ένα πλάσμα χωρίς σάρκα και οστά, ένα αποκύημα της φαντασίας, αλλά και πρόσωπα του προσωπικού της παρελθόντος. Και τα καταφέρνει εξαιρετικά εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τα εκφραστικά του μέσα. Με καθαρή άρθρωση, το ηχόχρωμα της φωνής του να πάλλεται στους χτύπους της καρδιάς της ηρωίδας που υποδύεται, τη ματιά του να λάμπει και να σκοτεινιάζει ανάλογα με το συναίσθημα που την κινεί και την κίνησή του αργή, τελετουργική, αρχοντική, κάνει το θεατή να παρακολουθεί σαν μέσα από μια κλειδαρότρυπα ότι συμβαίνει στα ενδότερα του μυαλού και της ψυχής της Σοφίας».
