Συνομιλήσαμε με έναν από τους πρωταγωνιστές του θεατρικού έργου παράσταση «6»,
Εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο του Luigi Pirandello
«Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα», ας δούμε τι πως έζησε ο Γιώργος Καρατζιώτης αυτήν την εμπειρία…..
Γιώργος Καρατζιώτης Ηθοποιός
Να αγαπάς «ανηλεώς» και καθ’ εξακολούθηση.
Σας καλώς ορίζουμε στη σελίδα μας…Full-time.gr
Καλώς σας βρήκα!
Αυτό τον καιρό σας συναντάμε στο θέατρο Θησείο στο έργο «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα», πείτε μας δυο λόγια για το ρόλο σας.
Στην παράσταση υποδύομαι τον ρόλο του σκηνοθέτη. Είναι εκείνος που με τον θίασο του αναλαμβάνει την ευθύνη να ολοκληρώσει τα “ανολοκλήρωτα” πρόσωπα της οικογένειας που εισβάλλουν στην πρόβα και ζητούν απεγνωσμένα συγγραφέα.
Πρέπει να επεξεργαστεί δραματουργικά τις ζωές τους, να γνωρίσει και να αφουγκραστεί τους χαρακτήρες και να απαιτήσει να μάθει την αλήθεια…Την απόλυτη αλήθεια. Όλη την έρευνα που θα έκανε δηλαδή οποιοσδήποτε σκηνοθέτης ή συγγραφέας που το έργο του θα βασίζεται σε αληθινή ιστορία με υπαρκτά πρόσωπα. Με μια βασική διαφορά. Τα πρόσωπα αυτά ζητούν την ολοκλήρωση τους σαν θεατρικά πρόσωπα γιατί ήταν πάντα και θα παραμείνουν θεατρικά πρόσωπα. Ενώ οι άνθρωποι που γίνονται ρόλοι και η ζωή τους καλλιτεχνικό έργο (κινηματογραφικό-θεατρικό-λογοτεχνικό) είναι μια βερσιόν βασισμένη σε γεγονότα της ζωή τους που έχουν ήδη ολοκληρωθεί.
Εξάλλου κι εγώ στον συγκεκριμένο ρόλο έχω βάλει στοιχεία από περιπτώσεις σκηνοθετών που ο ίδιος έχω συνεργαστεί ή ακούσει. Είναι η σκηνική τους πειραγμένη βερσιόν που όμως είναι βιωματική και απόλυτα αληθινή.
Δηλαδη;
Η Αγνή Χιώτη ήθελε ένα σκηνοθέτη δυναμικό, υπερβολικό, καθόλου, μα καθόλου ήσυχο αλλά ευαίσθητο. Και επειδή ούσα κι εκείνη ηθοποιός με ανάλογες εμπειρίες, κλείσαμε το ματάκι και πήγαμε τον ρόλο προς τα εκεί. Οι θεατές θεωρούν πως ο ρόλος είναι φτιαγμένος έτσι και είναι δύσκολο να συναντήσεις έναν τέτοιο χαρακτήρα.
Οι συνάδελφοι μου όμως έχουν αντίθετη άποψη. Κάτι τους θυμίζω. Και συνέχεια με ρωτάνε για να το επιβεβαιώσουν αλλά εγώ δεν τους λέω! Γιατί αγαπώ το υλικό μου και απαντώ πως ο εν λόγω σκηνοθέτης αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας και ουδεμία σχέση έχει με υπαρκτά πρόσωπα…Αλλά έχει!
Μέσα από το έργο ποιο κομμάτι έχει αφήσει μέχρι και σήμερα τα σημάδια του; στην κοινωνία μας;
Η διασκευή της Αγνής επικεντρώνεται στο τί σημαίνει να είναι κάποιος γονέας και πόσο διπλά σημαντικό να ξέρει πότε δεν πρέπει να γίνει. Μέσα από την προσωπική και θεατρική αλήθεια των χαρακτήρων σου υπενθυμίζει πως η οικογενειακή εστία είναι η απαρχή για τα καλύτερα και για τα χειρότερα στην πορεία ενός ανθρώπου. Κι αυτό μου αρέσει. Ξέρετε πιστεύω πως οι καλλιτέχνες ανθίζουν όταν σπάνε τα δεσμά της κλασικής υποτακτικής οικογενειακής ιεραρχίας. Προς Θεού δεν μιλάω για τα συναισθήματα που τρέφεις για τους γονείς σου.
Μιλάω για την οικογένεια “πρότυπο” την κοινωνικά αποδεκτή την “αγία και ιερή” οικογένεια. Εκεί που οι ρόλοι είναι μοιρασμένοι και αποτελούν παράσημο και φορτίο. Εκεί που τα παιδιά γεννιούνται για να συνεχίσουν το dna του οίκου, εκεί που οι ενοχές μεταφέρονται από γενιά σε γενιά στα παιδιά που μεγαλώνουν μόνο και μόνο για να φέρνουν ένα ποτήρι νερό στους γηραιούς γονείς τους. Για αυτήν την ενοχική οικογένεια που κατά τον Μίλαν Κούντερα: «.. είναι σαν μια μήτρα συνδεδεμένη με την μάνα σου που χτυπάει ανελέητα την πόρτα του δωματίου σου, την ώρα που εσύ το «κάνεις» για να σου υπενθυμίσει την αναίσχυντη πράξη στην οποία επιδίδεσαι.»
Ναι θέλω να εξαφανιστεί αυτό το μοντέλο. Κι εγώ αλλά και στην παράσταση μας αναγνωρίζουμε μόνο ένα μοντέλο οικογένειας αυτό της αγάπης. Πέρα από τίτλους, φύλα και ρόλους.
Σήμερα έχει αλλάξει πολύ το θέατρο από παλιά; Ποια είναι η κατάσταση;
Αλίμονο αν δεν άλλαζε. Φυσικά και έχει αλλάξει και θα θελα να αλλάξει ακόμα πιο πολύ. Ονειρεύομαι μια θεατρική οικογένεια (γιατί κι εμείς οικογένεια είμαστε) πρόθυμη και ανοιχτή να ποντάρει στο καινούργιο και στο νέο. Να σέβεται το κάθε του μέλος παλιό η νέο μακρυά από μπακαλίστικες νοοτροπίες. Ακόμα και σήμερα η θεατρική οικογένεια παραμένει δυσλειτουργική και βαθιά ενοχική κι αυτή σε πολλούς τομείς.
Υπάρχουν ηθοποιοί, σκηνοθέτες, μέντορες, θεατρικοί πατέρες και μάνες που σε κάνουν να θες να τους πεις ευχαριστώ κιόλας που σε επέλεξαν, άσχετα αν τους βγάζεις δουλειά και παραμένεις απλήρωτος. Υπάρχουν ταλέντα που έχουν συνηθίσει στην καλλιτεχνική δουλοπρέπεια και γεροντολατρεία που τους επιβλήθηκε και φοβούνται να ανοίξουν τα φτερά τους.
Υπάρχουν “καλλιτέχνες” που ακόμα δεν έχουν αποτινάξει το σύνδρομο της γειτονιάς , υπάρχουν ακόμα γλύφτες ,αυλές , ο ωχαδερφισμός, ο ερασιτεχνισμός, και το «έλα μωρέ το κοινό τέτοια θέλει και είναι χαζό» εν έτη 2019!
Η Ελλάδα είναι ευλογημένη έχει πολλούς ταλαντούχους ανθρώπους σε όλους τους καλλιτεχνικούς τομείς. Και αυτός ο ταλαντούχος νέος πυρήνας πρέπει να βρίσκεται συνέχεια στις επάλξεις και να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη…να δημιουργεί ελεύθερος ,να απενοχοποιεί και να εμπνέει το κοινό που απευθύνεται, να μην φοβάτε,να έχει απόλυτο επαγγελματισμό και να αμείβεται για αυτό! Η Ελλάδα έχει επίσης κι ένα θεατρικό κοινό που δεν τρώει κουτόχορτο. Ας το σεβαστούμε.
Ποια είναι η μέχρι τώρα πιο ωραία σας στιγμή ; και ποια η πιο δύσκολη;
Είμαι φύση και θέση αισιόδοξος άνθρωπος…Η φυσική μου ροπή είναι προς το φως αν και θεωρώ κάποια σκοτάδια ιδιαιτέρα γοητευτικά. Πάντα στις δύσκολες στιγμές περιμένω και ελπίζω για το ότι όλα θα πάνε καλά. Τώρα στις ευχάριστες στιγμές είναι άπληστος!!! Για αυτό θα πώς η πιο ευχάριστη στιγμή είναι αυτή που δεν έχει έρθει ακόμα!!
Έχετε κάποιο ρόλο απωθημένο;
Φυσικά..! Αλλά δεν θα σας τους πω! Ευτυχώς γιατί είμαι ακόμα νέος και αυτοί οι ρόλοι θέλουν κάποια σκηνική ωριμότητα λόγω ηλικίας.. οπότε…τα καλύτερα έρχονται!!
Ποια είναι τα άτομα που σας στιγμάτισαν στη ζωή σας και γιατί;
Οι γονείς μου και οι φίλοι μου με στιγματίζουν ευχάριστα πάντα «ανηλεώς» και καθ’ εξακολούθηση
Με στιγμάτισαν οι έρωτες (εδώ ενός λεπτού σιγή παρακαλώ)!!!
Ωραία ευχαριστώ!
…Και σ’ αυτό το τρίτο περιμένω να με στιγματίσουν ξανά…και ξανά …και ξανά
Ανηλεώς- χωρίς αποσιωπητικά αυτή την φορά- και καθ’ εξακολούθηση…. αυτό.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Να συνεχίσω να αγαπώ και να φροντίζω τον εαυτό μου, να κάνω επιτέλους το ταξίδι που έχει κολλήσει στο μυαλό μου καιρό, και να θυμηθώ να μην κάνω σχέδια γιατί τα πιο όμορφα γίνονται γρήγορα αναπάντεχα άνευ προγραμματισμού!
“6” σκηνοθεσία Αγνή Χιώτη
«Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα»
από τη Θεατρική Ομάδα Repente σε συνεργασία
με την Dominus Production
Θέατρο Θησείο Τουρναβίτου 6 Ψυρρή κάθε Τετάρτη στις 21:00
