ΠΙΝΟΚΙΟ ΤΟΥ ΓΚΙΛΙΕΡΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ

ΠΙΝΟΚΙΟ

ΤΟΥ ΓΚΙΛΙΕΡΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ

 24 Νοεμβρίου στους κινηματογράφους από την ODEON

Λίγα λόγια για την ταινία

Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Γκιγιέρμο ντελ Τόρο και ο πολυβραβευμένος θρύλος του stop-motion Μαρκ Γκούσταφσον αναπλάθουν το κλασικό παραμύθι του Κάρλο Κολόντι γύρω από το θρυλικό ξύλινο αγόρι, με μια ευφάνταστη ιστορία που βάζει τον Πινόκιο σε μια μαγευτική περιπέτεια η οποία υπερβαίνει κόσμους και αποκαλύπτει τη ζωογόνο δύναμη της αγάπης.

Λίγα λόγια για την παραγωγή

Η αγάπη του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη Γκιγιέρμο ντελ Τόρο για το κινούμενο σχέδιο και την τέχνη του stop-motion ξεκίνησε όσο ήταν παιδί στο Μεξικό. Στην ηλικία των οκτώ, ξεκίνησε το γύρισμα της δικιάς του, ερασιτεχνικής stop-motion ταινίας χρησιμοποιώντας τα παιχνίδια του και την Super 8 κάμερα του πατέρα του. Ως έφηβος, άρχισε να διδάσκει claymation  στη διάρκεια των οποίων του ήρθε μια ιδέα που έμελλε να πραγματοποιηθεί δεκαετίες αργότερα, παίρνοντας τη μορφή μιας φιλόδοξης μεταφοράς ενός κλασικού παραμυθιού για μια μαριονέττα που ζωντάνεψε.

«Παλιότερα, δίδασκα stop–motion και ένα από τους μαθητές μου ήταν απείρως καλύτερος από εμένα, οπότε του είπα “Θες να αναλάβεις εσύ το stop–motion και εγώ να βρίσκω ιδέες;”», θυμάται ο ντελ Τόρο. «Ήταν περίπου εκείνη την περίοδο, όταν μου ήρθε για πρώτη φορά η ιδέα να κάνω τον Πινόκιο, αλλά θα έμοιαζε περισσότερο με το Φρανκενστάιν – ένας χαρακτήρας ρίχνεται στον πραγματικό κόσμο και προσπαθεί να ανακαλύψει ποιος είναι, τι κάνει και γιατί υπάρχει». Τώρα, με την 12^η ταινία του, ο ντελ Τόρο ξεκινάει ένα νέο κεφάλαιο στη λαμπρή καριέρα του διασκευάζοντας το αγαπημένο παραμύθι του Πινόκιο με έναν τρόπο που τιμά το αρχικό υλικό και το καλλιτεχνικό μέσο του stop-motion, ωθώντας και τα δύο σε νέα επίπεδα.

Ακολουθώντας τις πιο σκοτεινές πτυχές του βιβλίου του Κάρλο Κολόντι περισσότερο από κάθε προηγούμενη διασκευή, και με τη συνοδεία ενός στιλ κινουμένου σχεδίου που προκαλεί θαυμασμό, ο ντελ Τόρο επιδίωξε να δημιουργήσει μια ταινία χαρούμενη, αλλά ταυτόχρονα και μελαγχολική, απόκοσμη αλλά και επίκαιρη. Μια ταινία που απευθύνεται και σε ενήλικες και σε παιδιά. «Νομίζω ότι ζούμε σε έναν κόσμο μακράν πιο πολύπλοκο από εκείνον των προηγούμενων δεκαετιών και τα παιδιά έχουν ερωτήσεις και θέλουν να μάθουν για πράγματα που είναι σύνθετα. Υπάρχει η αίσθηση ότι είναι αναγκαίο να γίνει μια συζήτηση για το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, ποιοι είναι οι δεσμοί που κρατάνε ενωμένη μια οικογένεια και πρωτίστως τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Αυτά είναι σημαντικά ζητήματα, συναισθήματα και ιδέες που τριγυρίζουν στα μυαλά των παιδιών. Και νομίζω πως αυτό το παραμύθι είναι καλόκαρδο, σβέλτο, αστείο και συγκινητικό, αλλά τελικά επιτρέπει αυτού του είδους τον διάλογο».

Ήδη από τις πρώτες του συζητήσεις με τον συνεργάτη και πρώην μαθητή του, τον Μαρκ Γκούσταφσον, ο ντε Τόρο είχε εκφράσει την πεποίθηση πως ο Πινόκιο δεν πρέπει να επιδιώκει να μετατραπεί σε πραγματικό αγόρι.  «Όταν ήμουν παιδί αναρωτιόμουν, “για να σε αγαπάνε, πρέπει να αλλάξεις;” Δεν μπορούσα να το δεχτώ αυτό».

Το 2015, προστέθηκε στη δημιουργική ομάδα ο βραβευμένος με Emmy Πάτρικ ΜακΧέιλ, γνωστός για την επιτυχημένη σειρά «Adventure Time». «Γνώριζα πως χρειαζόμουν κάποιον που γράφει για κινούμενα σχέδια, γιατί γράφεις πολύ διαφορετικά σε αυτά, η συγγραφή των διαλόγων είναι εντελώς διαφορετική», αναφέρει ο ντελ Τόρο, ο οποίος είχε γοητευτεί από την σειρά «Over the Garden Wall» σε σενάριο και σκηνοθεσία επίσης του ΜακΧέιλ. «Η σειρά του Πάτρικ είναι από τα πιο υπέροχα δείγματα σεναρίου και σκηνοθεσίας που έχω δει στα κινούμενα σχέδια», αναφέρει ο δημοφιλής σκηνοθέτης.

Ο ΜακΧέιλ, του οποίου ο παππούς ήταν Ιταλός ξυλουργός, αναζήτησε το ιστορικό πλαίσιο της πρωτότυπης ιστορίας του Κολόντι. «Η ιστορία εξιστορείται μέσα από την παιδική οπτική, οπότε ολόκληρος ο κόσμος στήνεται αλλοιωμένος γύρω από τον Πινόκιο. Εκείνο που σε έναν ενήλικα μπορεί να μοιάζει μια παρορμητική ανοησία, στην πραγματικότητα αποτελεί μια βαθύτερη κατανόηση των πολλών παραλογισμών της ζωής από την οπτική ενός παιδιού – στην προκειμένη περίπτωση τον παραλογισμό των αρχών και της κυβερνητικής γραφειοκρατίας», λέει ο ΜακΧέιλ. «Το βιβλίο είναι πολύ ιταλικό ως προς τα συναισθήματά του, με αρκετά συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα. Υπάρχουν πολλοί τσακωμοί, αλλά πάντοτε παραμένει αστείο και διασκεδαστικό».

Με τον καιρό, οι δύο συνεργάτες αφαίρεσαν χαρακτήρες του πρωτότυπου υλικού και επέλεξαν συγκεκριμένα στοιχεία του κειμένου, καθώς και μερικές υποπλοκές που είχε ήδη γράψει ο ντελ Τόρο πριν την προσθήκη του ΜακΧέιλ. Μαζί, έδωσαν έμφαση στην περίπλοκη σχέση πατέρα-γιου. «Η καρδιά της ταινίας είναι η επιθυμία του Τζεπέτο να γίνει ο Πινόκιο κάποιος που δεν είναι», λέει ο ΜακΧέιλ. «Συχνά, οι γονείς έχουν μια ιδέα για το παιδί τους και όταν εκείνο δεν ταιριάζει σε αυτήν, προσπαθούν να το πιέσουν. Νομίζω ότι πολλοί γονείς που είναι εκνευρισμένοι με τη συμπεριφορά των παιδιών τους θα ταυτιστούν με την εκδοχή του ντελ Τόρο, όπως και πολλά παιδιά που είναι εκνευρισμένα με τους γονείς τους. Ίσως τους βοηθήσει να δουν τα πράγματα από μια διαφορετική εκδοχή», καταλήγει ο ΜακΧέιλ.