Μετά από μια μεγάλη παύση αναζητήσαμε τους ανθρώπους που πάντα επικοινωνούσαμε και θέλουμε να μάθουμε που βρίσκονται όλη αυτήν την περίοδο.
Θα θέλαμε να μας περιγράψετε το 2020 , με μια λέξη ή με πολλές …
Περίεργο το 2020. Ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις.
Πως νιώθετε μετά από ένα περίπου χρόνο περιορισμού;
Ευτυχώς που μεσολάβησε το καλοκαίρι και κάπως νοιώσαμε λίγο πιο ελεύθεροι. Κάναμε τα μπάνια μας, επικοινωνήσαμε, γενικά κάπως πιο κοντά στη ζωή που ζούσαμε. Μετά, ήρθε πάλι η καραντίνα και φυλακιστήκαμε. Έστω στον καναπέ μας και στο σπίτι μας γενικότερα, αλλά πάλι φυλακή είναι.
Ποια ήταν η πρώτη αντίδραση όταν έκλεισαν τα θέατρα και οι μουσικές σκηνές;
Μεγάλη λύπη. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα θέατρα κλείνουν πριν από όλα. Όχι επειδή εκεί είναι η δουλειά μου, αλλά αισθάνομαι ασφαλής. Κάναμε θερμομέτρηση όλοι, με μάσκες όλοι, αποστάσεις κρατάγαμε. Όλα τα μέτρα. Και όμως πριν από όλα τα άλλα, τα θέατρα και η εστίαση έκλεισε.
Ποια ήταν τα πρώτα δημιουργικά βήματα που έγιναν, μετά το εγκλεισμό; Με τι καταπιαστήκατε;
Στην πρώτη, είχα καταπιαστεί με ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Μεταξύ εμού και των συρταριών μου. Εμού και της βιβλιοθήκης. Γενικά είχα ανοικτά πολλά μέτωπα!!
Ήταν μια νέα αρχή ; ή μια λύση για να ξεφύγετε από τον πρωτόγνωρο αυτό γεγονός;
Το βλέπω σαν νέα αρχή, για να μην καταλήξω σε ψυχοφάρμακα. Το συνηθίζω αυτό, δηλαδή να βλέπω τα άσχημα, σαν νέα αρχή.
Μέσα σε αυτήν την περίοδο πιστεύετε ότι έγινε ένα ξεκαθάρισμα στον επαγγελματικό τομέα τόσο στο εξωτερικό περιβάλλον αλλά και στον εσωτερικό σας κόσμο;
Στον επαγγελματικό, δεν θα το έλεγα. Αλλά στον εσωτερικό μου κόσμο, ναι. Μίλησα αρκετά με τον Θοδωρή και καταλήξαμε σε πολλά συμπεράσματα. Με βασικότερο να σβήσω τους τοξικούς από τον περίγυρο μου. Και αυτό, με έχει βοηθήσει αρκετά. Στο μέλλον, πιστεύω περισσότερο.
Η πολιτεία, από ότι φαίνεται δεν ήταν επαρκής για να αντιμετωπίσει μια τόσο σοβαρή υπόθεση, τι πιστεύετε ότι φταίει; Η πολιτεία μόνο, ή σε συνδυασμό με τον καλλιτεχνικό χώρο φάνηκε μια γενικότερη ανεπάρκεια? Πως το αντιλαμβάνεστε μετά από 10 μήνες;
Στην αρχή, έβρισα. Αλλά μετά, όσο περνούσε ο καιρός και έβλεπα κάπως πιο καθαρά τα πράγματα, είδα ότι και ο χώρος μας έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Πολλά παρακλάδια και παράθυρα. Πράγματα που το Υπουργείο δεν θα μπορούσε να τα ξέρει. Βέβαια, αν υπήρχε ένας κατάλληλος υπουργός που να γνωρίζει το αντικείμενο, τα πράγματα θα μπορούσαν να επισπευστούν. Αλλά, με την υπάρχουσα υπουργό, και την ανεπάρκεια της, πιστεύω ότι και αρκετά έγιναν.
Από εδώ και έπειτα τι θα θέλατε να διορθώσετε και τι να αλλάξει άρδην; (επαγγελματικά)
Το βλέπω σαν ευκαιρία να αναπροσδιορισθώ σαν καλλιτέχνης. Να ψαχτώ για πράγματα που τόσα χρόνια τα ανέβαλλα. Θα δούμε αν θα το πετύχω. Ελπίζω.
Για τις online παραστάσεις τι έχετε να πείτε;
Χαίρομαι για τους συναδέλφους που συμμετέχουν που παίρνουν κάποια χρήματα. Αλλά εγώ προσωπικά, δεν μπορώ να τις δω με τίποτα. Είναι κλισέ αυτό που θα πω, αλλά το θέατρο είναι ζωντανή τέχνη. Αν δεν ακούς την ανάσα του θεατή, αν ο θεατής δεν αισθανθεί τον ηθοποιό, αν υπάρχει η δυνατότητα να επαναληφθεί μία σκηνή λόγω κάποιου λάθους, τότε είναι κινηματογράφος, η σήριαλ. Κάτι τελείως διαφορετικό από το θέατρο.
Θέλω να ελπίζω, να μην παγιωθεί αυτό το καθεστώς και καταστραφεί το θέατρο.
Πως φαντάζεστε τη νέα χρονιά;
Όπως είπα και πιο πάνω, είμαι από τους ανθρώπους που βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Οπότε, θέλω να ελπίζω ότι θα είναι καλή. Έστω καλύτερη από την προηγούμενη και να μας δείξει ότι η ζωή μας επανέρχεται σιγά σιγά.
Τι κρατάτε από όλη αυτήν την εμπειρία; Και τι πετάτε; (γενικά όχι μόνο για τα επαγγελματικά)
Δεν θα ήθελα να κρατήσω κάτι. Θα ήθελα να ξεχαστεί όσο πιο γρήγορα γίνεται. Δυσάρεστη εμπειρία.
Ποιος είναι ο τίτλος (έργου ή τραγουδιού) που θα θέλατε να αφιερώσετε σήμερα;
Και το «Είμαστε ακόμα ζωντανοί», αλλά και το υπέροχο «What a wonderful world». Τι να κάνουμε, έστω και έτσι, βλέπω τον κόσμο μας, πανέμορφο.
Με εκτίμηση
Κατερίνα Γρυλλάκη
